Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία...

Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία να έχουμε για όλους τους ανθρώπους.
Η λέξη υγεία, πάντα τονισμένη για να δοθεί έμφαση σε κάτι το οποίο πολλές φορές το έχουμε σαν δεδομένο και πολλές φορές το αμελούμε, με συνέπεια να έχουμε τραγικά αποτελέσματα...
Να οπλιστούμε καλύτερα με γερές δόσεις αισιοδοξίας, έτσι ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με μεγαλύτερη ευκολία.
Καλή χρονιά λοιπόν!!!

Υ.Γ.Δουλεύω ακόμα με PSTN γιατί κάποιοι από την προηγούμενη εταιρεία δεν έκοψαν την σύνδεση ADSL, και έτσι δεν μπορώ να κάνω δική μου...

Απουσία

Θα απουσιάσω για κάποιες μέρες από το δίκτυο, επειδή αλλάζω provider...
Ελπίζω να τα πούμε σύντομα...
Χαιρετίσματα...

Σαββατοκύριακο στο σπίτι...

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, εγώ και άλλοι φίλοι μου που έχουμε μωρά παιδιά αν νιώθουν και αυτοί το ίδιο με εμένα κάποια Σαββατοκύριακα.
Δηλαδή όταν λόγω παιδιών-είτε γιατί είναι άρρωστα,είτε γιατί η "πεθερά" δεν μπορεί να τα κρατήσει- μένεις σχεδόν έγκλειστος μέσα στο σπίτι...
Νιώθεις ότι πέρασε μια εβδομάδα ανεκμετάλλευτη, χωρίς να έχεις δει ή να έχεις κάνει κάτι διαφορετικό για τον εαυτό σου.Είναι μια αίσθηση κενού μέσα σου σε συνδυασμό με ένα είδος απογοήτευσης.Σκέφτεσαι, "...καλά, έτσι θα πάει η ζωή μας...?" για να έρθει η απάντηση αυθόρμητα, "...ε,βέβαια όχι,θα μεγαλώσουν τα παιδιά και τότε...".
Τότε, όμως δεν θα μπορούμε να βγαίνουμε εμείς, γιατί από τις πολλές αρρώστιες θα πρέπει να διασκεδάζουμε σε κάποιο νοσοκομείο, κοντά για να προλάβουμε κανένα έκτακτο καρδιακό επεισόδιο...
Και ως γνωστόν τα περισσότερα νυχτερινά κέντρα δεν βρίσκονται κοντά σε νοσοκομεία,μάλλον μακριά βρίσκονται...
Καλή διασκέδαση σε όλους σας...

Good night , and Good luck...

Good night , and Good luck λοιπόν...
Πολλοί θα έχετε ήδη καταλάβει, ότι είναι ο τίτλος ταινίας που προβλήθηκε στην Ελλάδα στις αρχές του χρόνου.Εγώ βέβαια την είδα μόλις εχθές το βράδυ στο DVD ( φοβερή έμπνευση το DVD, τελικά...) και μπορώ να πω ότι είναι από τις καλύτερες ταινίες που παρακολούθησα τελευταία...
Στην ουσία, αναφέρεται στον αγώνα που δίνει μία ομάδα δημοσιογράφων-που δουλεύουν στο τηλεοπτικό σταθμό CBS- κατά του γερουσιαστή Μακάρθυ,γνωστός αμερικανός γερουσιαστής ,υπέρμαχος του σκοταδισμού και των διώξεων, με όποιον δεν συμφωνούσε μαζί του.
Ένας αγώνας λοιπόν που δικαιώνεται, (διώκεται τελικά ο Μακάρθυ) αλλά στο τέλος η ομάδα των δημοσιογράφων παραγκωνίζεται, από τον ίδιο τον σταθμό.
Δύο είναι τα σημεία όπου εντυπωσιάστηκα.Πρώτον ο σκοταδισμός και η παράνοια μερικών ανθρώπων που για διάφορους λόγους κρατάνε την τύχη στα χέρια τους ή επηρεάζουν την ζωή μας έμμεσα ή άμεσα.Δεύτερον η μαχητικότητα και ηαποφασιστικότητα κάποιων δημοσιογράφων, που με περισσή τόλμη υπερασπίζονται το δικαίωμα της πληροφόρησης, και την μετάδοση αυτής στον κόσμο με οποιοδήποτε κόστος...
Οι συνειρμοί που μου ήρθαν αυθόρμητα μετά το τέλος της ταινίας ήταν οι εξής:Τους πρώτους (πολιτικού σκοταδιστές) τους βλέπουμε και σήμερα παντού...
Τους δεύτερους όμως...?

Χρηματιστήριο της Βίας...

Περίμενα όλες αυτές τις μέρες, τις εξελίξεις σχετικά με το θέμα του ξυλοδαρμού του άτυχου φοιτητή στην Θεσ/νίκη.
Δεν περίμενα βέβαια, να δω ευαισθησία από την πλευρά της επίσημης αστυνομίας, αυτό δεν με παραξένεψε...
Μου έκανε όμως αλγεινή εντύπωση η κωλυσιεργεία στην απόδοση, αλλά και το είδος των "ποινών" που επιβλήθησαν στους "πρωταγωνιστές" του επεισοδίου. Να τις αναφέρουμε λοιπόν:διαθεσιμότητα και άμεση μετακίνηση...
Μάλιστα!Τόση αυστηρότητα σχετικά με τις ποινές δεν έχω ακούσει πουθενά στον κόσμο...
Δηλαδή θα μετακινηθούν κάπου αλλού-πάντα κοντά στο σπίτι τους,ίσως και πιο κοντά από πριν- για να συνεχίσουν και σε άλλες περιοχές της Θεσ/νίκης να προστατεύουν ζαρντινιέρες και μηχανάκια από αλητόβιους φοιτητές...
Άλλωστε, όπως πολλοί λένε "ο χρόνος είναι γιατρός...",και θα επουλώσει τις πληγές που άφησε στις ψυχές των αστυνομικών αυτός ο φοιτητής...
Τόσο αποτιμούν λοιπόν ένα τέτοιο επεισόδιο φρίκης και ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας...
Αυτό λοιπόν είναι το limit up στο χρηματιστήριο της βίας, αλλά και το limit down στο χρηματιστήριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας...

Αστυνομία και ψυχραιμία...

Εδώ και πολύ καιρό, βλέπουμε να συμβαίνουν διάφορα γεγονότα στον χώρο της αστυνομίας, τα οποία μόνο θλίψη μπορούν να προκαλέσουν.
Θλίψη ,γιατί το σώμα της αστυνομίας θα πρέπει αν εμπνεέι την ασφάλεια ,το αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά και προστασίας σε όλους τους πολίτες.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο χθεσινό επεισόδιο-την ημέρα του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου στην Θεσ/νίκη- με τον άγριο ξυλοδαρμό (τον οποίο παρακολούθησα τυχαία στην τηλεόραση) ενός νεαρού, από αστυνομικούς με πολιτικά και με θεατές ένστολους αστυνομικούς.Να σημειωθεί ότι παρόντες ήταν και καθηγητές πανεπιστημίου οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για τον ξυλοδαρμό, για να εισπράξουν απειλές και ύβρεις από την πλευρά των αστυνομικών...
Προσωπική μου άποψη, λοιπόν είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της αστυνομίας έχει αυτονομηθεί, και ακολουθεί δική του στρατηγική και διαδικασίες όσον αφορά την αντιμετώπιση τέτοιων συμβάντων, με ταυτόχρονη καταστρατήγηση προσωπικών ελευθεριών του πολίτη.
Θεωρώ ότι η συμπεριφορά αυτή των αστυνομικών οδηγεί στα άκρα την όλη κοινωνία, και να την θέτει συνεχώς απέναντι τους δημιουργώντας ένα αίσθημα καχυποψίας από την πλευρά των πολιτών.
Ελπίζω οι υπεύθυνοι να δράσουν πριν είναι αργά, και τα πράγματα πάρουν ανεξέλεγκτη τροπή και μία κατεύθυνση χωρίς επιστροφή...

Φόρος τιμής...

Σημαντική η σημερινή μέρα.
Πιστεύω όχι μόνο για μένα, αλλά για όλη την χώρα.Αν σκεφτούμε και αναλογιστούμε τι κατόρθωσαν εκείνα τα "παιδιά" με την εξέγερση του Πολυτεχνείου μόνο ρίγος θα πρέπει να μας προκαλέσει.
Ίσως όμως θα πρέπει να μας προκαλέσει και ένα αίσθημα ευθύνης για όλους μας.
Ας δει ο καθένας μας την καταπίεση που υφίσταται σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της ζωής, (κοινωνικό ,επαγγελματικό, οικογενειακό) και ας σκεφτούμε τι έχουμε κάνει εμείς για τους εαυτούς μας.
Σίγουρα πολλοί θα απαντήσουν ΤΙΠΟΤΑ...
Αυτό όμως δεν απάντησαν και οι φοιτητές μαζί και με μια μερίδα εργαζόμενων την ημέρα εκείνη.
Αψήφισαν πολλά πράγματα, ακόμη και την ίδια τους την ζωή, με απότερο σκοπό το δικαίωμα όχι μόνο στην ελεύθερη έκφραση αλλά και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια..
Μια αξιοπρέπεια που στις μέρες μας φθίνει, και γίνεται είδος μιας χρήσης με προορισμό το καλάθι με τα σκουπίδια...
Εύχομαι λοιπόν στον καθένα σήμερα καλή προσωπική εξέγερση...

Η ανία του ...άνεργου

Συμπληρώνω λοιπόν αισίως(;) την δεύτερη εβδομάδα, χωρίς δουλειά και μπορώ να πω ότι αρχίζω να βαριέμαι.
Ο χρόνος απεριόριστος, αλλά χωρίς να έχω βρει να κάνω κάτι το ξεχωριστό από ότι έκανα πριν...
Διαβάζω βέβαια περισσότερο για το μεταπτυχιακό μου (κάτι είναι και αυτό), αλλά δεν έχω την υπομονή που είχα πέρσι (και με μεγαλύτερο όγκο δουλειάς), και έτσι οι ρυθμοί μελέτης έχουν επιβραδυνθεί απελπιστικά.
Το παράξενο είναι ότι προσπαθώ να "μοιράσω" κάποιες δουλειές που έχω να κάνω.
Με αυτό τον τρόπο ελπίζω να "γεμίσει η μέρα μου και να φαίνεται πιο παραγωγική...
Μάλλον θα πρέπει να βρω κάτι άλλο για να περάσει η ανία που με περιβάλλει...
Υπομονή...

ΟΑΕΔ...

Σήμερα λοιπόν πήγα στον ΟΑΕΔ για να κάνω εγγραφή στο ταμείο ανεργίας...
Ομολογώ, ότι ένιωθα κάπως παράξενα,μπορώ να πω ότι ντρεπόμουν κιόλας...
Τώρα βέβαια θα μου πει κάποιος ποιος ο λόγος να ντρέπεται...
Δεν το λέω με υποτιμιτικό ύφος,αλλά επειδή είμαι συνηθισμένος να "δουλεύω" (μου θυμίζει λίγο από μουλάρι που μεταφέρει προμήθειες...), απλά νόμιζα ότι ήταν κάποιος άλλος που υπέβαλε τα χαρτιά του.
Ναι, τα χαρτιά του για την κάρτα ανεργίας,για την εγγραφή του στο ταμείο και όλες τις γνωστές γραφειοκρατικές διαδικασίες που επικρατούν σε μία δημόσια υπηρεσία.
Συγκεκριμένα ένιωθα ότι έβλεπα τον εαυτό μου έξω από το σώμα μου ,σαν θεατής που βλέπει ένα έργο του Αγγελόπουλου, και που περιμένει με ανυπομονησία την επόμενη σκηνή...
Μια σκηνή,την οποία άκουσα από μερικούς...
"Θέλω να κάνω διακοπή του ταμείου..."
Αυτή την σκηνή θέλω να ζήσω, και να βγω από το έργο...

Βαρεμάρα...

Το έχω προσέξει, και μου κάνει μεγάλη εντύπωση.Όταν δεν έχω κάτι να κάνω (τώρα που είμαι άνεργος) κυριαρχεί το αίσθημα της ανίας και της βαρεμάρας γενικότερα.
Ίσως επειδή έμαθα να δουλεύω σε γρήγορους ρυθμούς και τώρα δεν μπορώ να προσαρμοστώ στις καινούριες συνθήκες...
Συγκεκριμένα οι δουλειές που κάνω γίνονται με πολύ αργό ρυθμό και έχω μάλιστα και την τάση να τις αναβάλλω συνέχεια.Οπότε καταλαβαίνετε ότι μαζεύονται σιγά-σιγά και μετά πρέπει να τρέξω για να τις προλάβω.
Μάλλον, πρέπει να βρω ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ δουλειά για να επιστρέψω στην ίδια κατάσταση που ήμουν πριν.
Μήπως είμαι και λίγο workaholic ?
Ποιος ξέρει...

Η ώρα της αλήθειας,,,

Ήλθε λοιπόν η ώρα της αλήθειας,η στιγμή για να πω κάποια πράγματα,κάποιες σκέψεις που με προβλημάτισαν την τελευταία ταραχώδη για μένα περίοδο...
Διάλεξα επίτηδες να το κάνω τώρα πιστεύοντας ότι έχω αποφορτισθέι συναισθηματικά και αποφεύγοντας τον κίνδυνο να μην εκφρασθώ όσο πιο αντικειμενικά γίνεται.
Την περασμένη Πέμπτη λοιπόν είχε προγραμματισθεί συνάντηση με την διευθύντρια τμήματος.Στην συνάντηση αυτή η κυρία Δ. ήθελε να με πείσει ότι μου είχε δώσει αρκετό χρόνο (10 μήνες) για να βρω μια κάποια άλλη θέση, πράγμα τελείως ανυπόστατο.
Φυσικά της απάντησα ότι η ειδοποίηση για να βρω "άλλη εταιρεία" άρχιζε από τις 13 Ιουλίου.
Αυτή επέμενε, αλλά και εγώ ήμουνα σταθερός στις απόψεις μου.Φυσικά και δεν τα έλεγα όλα αυτά από αντίδραση (δεν είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου) αλλά γιατί δεν θέλω να υποτιμάνε την νοημοσύνη μου και ξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μου.
Αφού όπως της είπα ότι υπάρχει σαφής διάσταση απόψεων (και σε αυτό το θέμα)μου ανακοίνωσε (sic) την "λύση της συνεργασίας μας"και ότι η απόλυση (επιτέλους!) θα υπογραφόταν αύριο...
Την επόμενη μέρα (Παρασκευή) ξαναπήγα(!) (γιατί με ξανακατέβασαν δύο φορές σε δύο μέρες , δεν το κατάλαβα αυτό) στην Αθήνα για να υπογράψω τα έγγραφα που χρειάζονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πάντως, μέσα σε όλα αυτά μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ήρθαν να με χαιρετήσουν πάρα πολλοί εργαζόμενοι της εταιρείας...
Ήταν ίσως η μεγαλύτερη δικαίωση μου, μέχρι τώρα, από αυτή την άθλια ιστορία.Μια ιστορία όχι τόσο δραματική (είμαι σίγουρος ότι έχουν βιώσει ακόμα χειρότερες καταστάσεις από την δική μου, άλλοι εργαζόμενοι...) αλλά γιατί την έζησα τόσο έντονα επειδή μου συνέβαινε για πρώτη φορά, αλλά και επειδή πίστευα ότι δεν θα μου συμπεριφερθούν ποτέ έτσι σε μένα, γιατί είμαι από την φύση μου χαμηλών τόνων.
Ίσως το τελευταίο να θεωρήθηκε και ως μειονέκτημα, ίσως και ως αδυναμία.
Eυτυχώς που υπάρχει όρεξη για να συνεχίσω, και να αγωνισθώ όπως πάντα για την μεγαλύτερη ίσως αξία σε αυτή την ζωή, την ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Οι δυο μας...

Και τώρα οι δυο μας...
Την Πέμπτη κατεβαίνω στην Αθήνα αυθημερόν για να μιλήσω με την Διευθύντρια (την συνάντηση την ζήτησε αυτή), και πιθανώς να μου ανακοινώσει και το τυπικό τέλος της συνεργασίας με την εταιρεία και να μου δώσει πια την n;omimh αποζημίωση απόλυσης που αρνούνται πεισματικά...
Τα νεώτερα σε λίγες ώρες λοιπόν...
Υ.Γ. Ούτε ένα βήμα πίσω!!!

Εκδρομή στο βουνό...

Το Σάββατο, κάναμε μαζί με φίλους μια πολύ ωραία εκδρομή στο βουνό στα Άνω Πορόϊα,τα οποία βρίσκονται στον Δήμο Κερκίνης στον Νομό Κιλκίς.
Η φύση καταπληκτική,πολλά τρεχούμενα νερά ενώ υπήρχε η δυνατότηττα να περιηγηθούμε στο δάσος με άλογα.
Δυστυχώς είχαμε την μικρή και δεν μπορέσαμε να ανεβούμε στα συμπαθητικά αλογάκια που υπήρχαν για αυτόν τον σκοπό.
Αποζημιωθήκαμε όμως με τα υπέροχα φαγητά που δοκιμάσαμε, σε ταβέρνα της περιοχής (από τις πολλές που υπάρχουν στο χωριό).
Γενικά το Σάββατο ήταν μια καλή μέρα για όλη την οικογένεια...
Θα το ξαναπροσπαθήσουμε!

Λογοκρισία...

Πολύ ωραία πράγματα...
Η λογοκρισία στο διαδίκτυο σε όλο της το μεγαλείο...
Ο φασισμός είναι πάλι εδώ...

Πως αλλάζει ο καιρός...!

Τι γίνεται τελικά στην ζωή...
Αυτοί που ήθελαν να με εξωθήσουν σε "οικιοθελή" παραίτηση για προσωπικούς λόγους τώρα τους απομονώνουν...
Τελικά η αλαζονεία είναι επικίνδυνη αλλά και μεγάλη παγίδα...
Για όλους μας...

Θρασυδειλία...

Δεν θα ασχοληθώ πολύ σήμερα, γιατί πιστεύω ότι το σημερινό post είναι μία συνέχεια (αλλά και τέλος ίσως...) μιας ιστορίας βρώμικης.
Μια ιστορία (ή υστερία...)κατά την οποία η ανθρώπινη βλακεία βρίσκει τελικά τους εκφραστές της.
Το να θέλουν να σε "διώξουν" από μια δουλειά (χωρίς λόγο...) το βρίσκω και φυσικό.
Το να θέλουν να σε διώξουν όμως, χωρίς να σου δώσουν την αποζημίωση για να μην την χρεωθούν (και λερωθεί η φήμη τους) το βρίσκω τουλάχιστον ηλίθιο...
Νομίζουν ότι ζούμε στον Μεσαίωνα...
Στον Μεσαίωνα ζείτε εσείς,αλλά δεν το έχετε καταλάβει!

Ψωμιάδης...

Έχουν ήδη περάσει δύο μέρες από τις Νομαρχιακές και βουλευτικές εκλογές, και θέλοντας να κάνω μια πιο ήρεμη και ψυχρή αποτίμηση των αποτελεσμάτων που αφορούν μόνο τον Νομό Θεσ/νίκης (για την υπόλοπη Ελλάδα δεν με ενδιαφέρει) μπορώ να πω τα εξής.
Ο Ψωμιάδης είναι ο απόλυτος νικητής (με τις ψήφους και του ΛΑΟΣ βέβαια) με μεγάλη σχετικά διαφορά, σχετικά με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες (κουμπάροι,επιχειρήσεις της συζύγου,φραπεδόμαγκες κλπ)πριν τις εκλογές.
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν-από την δική μου οπτική γωνία-βέβαια είναι ότι τελικά ο κόσμος χρειάζεται τέτοιου είδους πολιτικούς, που να κάνουν το "χαβαλέ" μαζί τους,να "πουλάνε" ψευτομαγκιά σε δημοσιογράφους και πολιτικούς αντιπάλους,να δείχνουν την εικόνα του καλού οικογενειάρχη και τέλος να προκαλούν το γέλιο του κόσμου κάνοντας ότι είναι δυνατόν...
Αυτά είναι τελικά μερικά από τα κριτήρια του κόσμου και με αυτά ψηφίζει...

Αεροδρόμιο (?)...Μακεδονία

Πρόσφατα, και συγκεκεριμένα την περασμένη Δευτέρα χρειάστηκε να μεταβώ αεροπορικώς στην Αθήνα για κάποιες συγκεκριμένες δουλειές και να επιστρέψω την ίδια μέρα.
Ο καιρός ήταν πολύ βροχερός, και δυσχέραινε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Το άσχημο όμως δεν ήταν αυτό, αλλά η κατάσταση που επικρατεί στο αεροδρόμιο Μακεδονία...
Οι απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις στο Check in με πολύ μεγάλο χρόνο αναμονής που έσπαγε τα νεύρα όλων των ταξιδιωτών και που προκαλούσε αλγεινή εντύπωση.
Ανεκπαίδευτοι αστυνομικοί στον έλεγχο χειραποσκεύων.Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο παραπάνω.Αστυνομικός υπεύθυνος-υποτίθεται- για την ασφάλεια, να μην μπορεί μιλήσει έστω τα στοιχειώδη αγγλικά με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συννενοηθεί με Άγγλο τουρίστα για το αν ο τελευταίος είχε παραδώσειτο κινητό του ή όχι γαι έλεγχο.Δεν θα σχολιάσω το γεγονός ότι όταν ο Άγγλος του είπε ευχαριστώ (αφού μάντεψε επιτυχώς την σκέψη του αστυνομικού, ο αστυνομικός ούτε που του απάντησε.
Το κερασάκι την τούρτα ήταν όμως τα σπασμένα πλακάκια που υπήρχαν στις σκάλες καταά την κάθοδο των επιβατών μετά τον έλεχγο των εισητηρίων-για να πάρουμε τα λεωφορεία-όπου έπρεπε να περπατάς με αρκετή προσοχή για να μην πέσεις από ένα τόσο μεγάλο ύψος...
Το ερώτημα βέβαια που μου έμεινε, χωρίς να βρω την απάντηση ήταν το εξής.
Μήπως τελικά δεν έπρεπε να εισχωρήσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μην χαλάσουμε και την εικόνα της, σε αυτούς που πραγματικά την γνωρίζουν την ζουν και εργάζονται μέσα σε αυτήν...?


Y.Γ. Η φωτογραφία είναι από το αεροδρόμιο της Στοκχόλμης, μην τρέφετε και αυταπάτες...

Ο Νομάρχης....

Όπως θα δείτε στο προφίλ, μου κατοικώ στην Θεσσαλονίκη (με ένα λάμδα παρακαλώ...) και τελευταία ακούω να γίνονται πολλές συζητήσεις για τον Ψωμιάδη και για το πιθανό ενδεχόμενο επανεκλογής του.
Ο κόσμος που παραπονιέται είναι πάρα πολύς,δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι είναι.
Επίσης είναι κόσμος όλων (ναι, και από τον χώρο της Ν.Δ.) των πολιτικών αποχρώσεων, που εκφράζονται με τα πλέον αρνητικά σχολια για τον νομάρχη.
Το ερώτημα μου είναι λοιπόν, πώς γίνεται και ο Ψωμιάδης να θεωρείται ο πιθανός μελοντικός για την επόμενη τεραετία νομάρχης (βάση δημοσκοπήσεων πάντα) και πάρα πολύς κόσμος να είναι αρνητικός ως προς το πρόσωπο του...
Και οι πολιτικοί παράγοντες της πόλης τι κάνουν...?
Μήπως η στάση του Ψωμιάδη να "συμφέρει" κάποιους στην θεσσαλονίκη για να αποκομίσουν προσωπικά (πολιτικά) οφέλη...?

Ελλάδα...

Βλέποντας σήμερα το βράδυ τα τελαυταία λεπτά της εκπομπής του Λάκη Λαζόπουλου στον Alpha το Αλ Τσαντίρι Νιουζ, μου έκαναν εντύπωση οι σκέψεις του καλλιτέχνη σχετικά με τα ανάμικτα συναισθήματα που προκαλεί η χώρα μας σε πολλούς από εμάς...
Η αφορμή ήταν η κατάσταση που επικρατεί σε κάποιο ΙΚΑ όπου καινούρια μηχανήματα που είναι έτοιμα για να λειτουργήσει ένα πλήρες ακτινολογικό τμήμα παραμένουν στα κουτιά τους αχρησιμοποίητα.
Θα ήταν παράλογιο βέβαια να μιλήσουμε και για διορισμό ιατρού ακτινολόγου, (εδώ δεν δίνουν την άδεια να λειτουργήσουν τα μηχανήματα...) που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει πολλά περιστατικά, να αποσυμφόριζε τα νοσοκομεία αλλά και να γλύτωνε αρκετό κόσμο από άσκοπες μετακινήσεις και έξοδα...
Ούτε λόγος βέβαια για μια συνάντηση με τους αρμόδιους του ΙΚΑ (πρέπει να ασχοληθούν και με τα γαλακτοκομικά τους...)
Έλεγε λοιπόν ο Λαζόπουλος ότι η χώρα αυτή δίνει τόσες πολλές απογοητεύσεις που σου ρίχνει το ηθικό και πολλές φορές νιώθεις κουρασμένος, αηδιασμένος και έτοιμος να δραπετεύσεις από αυτήν...
Όμως κάθε φορά που βγαίνουμε στο εξωτερικό δεν "βλέπουμε" την στιγμή για να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας,στην Ελλάδάρα μας...
Τα παράξενα αυτά συναισθήματα λοιπόν τα έχω νιώσει και εγώ κατά την πολυετή απουσία μου για σπουδές στο εξωτερικό, όπου πάντα είχαμε στο μυαλό την "Ελλάδα μας", την "πατρίδα μας".
Κάθε φορά όμως που αυθόρμητα γινόταν η σύγκριση με την γενική κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη (τουλάχιστον σε επίπεδο υπηρεσιών) ερχόντουσαν κύματα κατάθλιψης σε συνδυασμό με θυμό.
Στο τέλος δίναμε και μια "ανομολόγητη" υπόσχεση μεταξύ μας να προσπαθήσουμε-έστω ατομικά-να διορθώσουμε την κατάσταση ο καθένας στον μικρόκοσμο του...
Η απογοήτευση μετά την επιστροφή...?
Μεγάλη...

Αξιοπρέπεια

Τι είναι άραγε η αξιοπρέπεια?Ποιος είναι ο σωστός ορισμός ο οποίος μπορεί να αποδοθεί...
Πρέπει πάντως ο ορισμόςαυτός να είναι πολύ υποκειμενικός και σχετικός για τον κάθε άνθρωπο.
Πιθανώς να περιέχει πολλές, και όχι μόνο μία ερμηνεία.Αυτό ίσως να οφείλεται στις διαφορετικές εμπειρίες που έχουμε ζήσει στην ζωή μας και που επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά μας.
Ο λόγος που τα γράφω αυτά προέρχεται από διάφορες συνομιλίες που είχα αυτή την εβδομάδα με αρκετούς ανθρώπους όπου συζητούσαμε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και για το πως αυτή παραβιάζεται για το προσωπικό όφελος (που δεν οδηγεί πάντοτε σε οικονομικά οφέλη).
Απόψεις υπήρχαν πολλές, η ουσία όμως είναι ότι πολλές φορές η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν έχει κανένα ρόλο μέσα στην σύγχρονη κοινωνία στην οποία προσπαθούμε όλοι να επιβιώσουμε...

Κρίσιμη Εβδομάδα...

Κρίσιμη εβδομάδα λιοπόν για την επαγγελματική μου πορεία όπως αναμένεται...
Τα ραντεβού για συνεντεύξεις όλο και πληθαίνουν (θετικό αυτό), αλλά και τι ηθικό μου είναι σε πολύ ψηλά επίπεδα...
Μάλλον θα είναι και η εμπειρία που μετράει ή και η σιγουριά που νιώθω για τον εαυτό μου και τις ικανότητες μου...
Σήμερα πέρασα και από μια μίνι συνέντευξη, από μια κυρία εύρεσης ανθρώπινου δυναμικού.
Αρκετά δυνατή συνένετευξη αλλά οι ερωτήσεις της μπορώ να πω ότι ήταν προβλέψιμες και λίγο προβοκατόρικες...
Την κατανοώ βέβαια γιατί όπως μου είπε, βλέπει πολλά και διαφορετικά άτομα καθημερινά και οι πληροφορίες που παίρνει θα πρέπει να ελέγχονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια.
Πάντως είπε ότι θα προωθήσει το βιογραφικό μου (με δική της πρωτοβουλία) σε άλλες εταιρείες.
Υ.Γ. Μου τηλεφώνησαν και μου είπανε ότι με το ψυχομετρικό τεστ που είχα γράψει τα πήγα πολύ καλά και έτσι κανονίσαμε ραντεβού με τον διευθυντή τμήματος...
Υπάρχει πάντως σε όλη αυτή την ιστορία και το κωμικό στοιχείο...

Δεύτερη συνέντευξη της εβδομάδας...

Ήρθε και η δεύτερη συνέντευξη (η οποία ήταν ένα ψυχομετρικό τεστ...) σήμερα.
Εδώ τα πράγματα ήταν πιο "επαγγελματικά"...
Ήμασταν λοιπόν μια ομάδα των 5 ατόμων και συμπληρώσαμε τρία ερωτηματολόγια με διαφορετικό περιεχόμενο κάθε φορά.
Στο πρώτο έπρεπε να κάνουμε μαθηματικούς υπολογισμούς με κομπιουτεράκι -το οποίο μας είχανε πει από πριν να το φέρουμε εμείς- από διάφορους πίνακες, βρίσκοντας ποσοστά που αντιστοιχούν στις ερωτήσεις που ήτανε στο τετράδιο, εννοείται ότι μέσα σε 30 λεπτά κανένας μας δεν απάντησε σε όλλες τις ερωτήσεις, μύλος δηλαδή...
Στο δεύτερο ερωτηματολόγιο έπρεπε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις του τύπου σωστό,λάθος ή "χρειάζονται και άλλες πληροφορίες" διαβάζοντας (γρήγορα εννοείται) ένα μικρό κείμενο και από το οποίο μπορούσες να εξάγεις κάποια συμπεράσματα...
Στο τρίτο ήταν απλά ένα ψυχομετρικό τεστ- για να δούνε πόσο ειλικρινής είσαι- με πολλές, ίδιες και ανακατωμένες ερωτήσεις οι οποίες διασταυρώνονταν μεταξύ τους αλλά και με άλλη σειρά...
Τελικά, σκεφτόμουν, σε λίγα χρόνια τι άλλο θα σκεφτούνε για να προσλάβουν οι εταιρείες ανθρώπους...
Μάλλον θα τους ζητάνε προϋπηρεσία σε κάποιο reality....

Πρώτη συνέντευξη της εβδομάδας...

Τελικά πήγα σήμερα για επαγγελματική συνέντευξη...
Ίσως είναι η πείρα που έχω πια στις συνεντεύξεις,ίσως η ψυχραιμία μου σε τέτοιυ είδους καταστάσεις, μπορώ να πω ότι πήγε αρκετά καλά...
Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση ήτανε το γεγονός ότι και οι δύο (ένας άντρας και μια γυναίκα) με ρωτούσανε συνεχώς τον λόγο που θέλω να φύγω από την εταιρεία στην οποία βρίσκομαι...
Βέβαια εγώ ήμουνα ειλικρινής και τα είπα όλα κατά την διάρκεια της συνέντευξης, (σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα) και ίσως και αυτός ήτανε ένας παράγοντας για το γεγονός ότι ένιωθα άνετα και απαντούσα χωρίς άγχος...
Την Παρασκεύη είπε η γυναίκα ότι θα μου τηλεφωνήσει για να με ενημερώσει σχετικά με την έκβαση που θα πάρει (θετική ή αρνητική).
Το εκτίμησα αυτό το τελευταίο και το θεώρησα άκρως επαγγελματική συμπεριφορά από πλευράς τους...
Την Πέμπτη έχω άλλη μία συνέντευξη (αυτή την φορά με ψυχομετρικά τεστ).Θα έχει πολύ γέλιο...

Interview...

Η μαγική λέξη η μετάφραση της οποίας στα αγγλικά θα πει συνέντευξη...
Όχι ότι θέλω να κάνω επίδειξη γνώσεων, αλλά δεν είναι λίγο άτοπη η σημασία της λέξης αυτής...?
Συνέντευξη κάνουν συνήθως οι δημοσιογράφοι σε κάποια σημαίνοντα πρόσωπα που έχουν να "πουν" ή να "δηλώσουν" κάτι το σημαντικό.
Εγώ ο καημένος θα πάω αύριο για να εξηγήσω τους λόγους που θέλω να δουλέψω στην συγκεκριμένη εταιρεία...
Παράξενο που δεν βρέθηκε κάποιος καινούριος όρος να αντικαταστήσει την λέξη "συνέντευξη"...
Ελπίζω να πάνε όλα καλά (που θα πάνε,είμαι σίγουρος)
Καλή μου επιτυχία λοιπόν!

Κυριακή βράδυ....

Κυριακή βράδυ και ήδη κάνω τα πλάνα μου για την εβδομάδα που έρχεται...
Φαίνεται να είναι σημαντική, γιατί θα ακολουθήσουν interviews τα οποία θα κρίνουν και το άμεσο επαγγελματικό μου μέλλον...
Το ωραίο είναι ότι δεν έχω καθόλου άγχος για την έκβαση των συναντήσεων αυτών.
Ποιος ξέρει γιατί...
Ίσως είναι μια ένδειξη ωριμότητας...
Θα δούμε...

Διαφθορά...

Είναι η διαφθορά η ιδιότητα του ανήθικου...?
Τις τελευταίες ημέρες ορμώμενος από τα γεγονότα που ανακαλύπτονται συνεχώς (όχι ότι δεν υπήρχαν,απλά κάποια ανακαλύπτονται τώρα...) αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους στην διαφθορά...
Είναι η μανία για εξουσία,για απόκτηση χρηματικής δύναμης μέσω της οποίας θα έχουν την πολυπόθητη "κοινωνική καταξίωση" ή απλώς πραγματοποίηση κάποιων καταναλωτικών ονείρων...

Εκτός έδρας...

Aύριο θα φύγω για επαγγελματικό ταξίδι σε μια πολύ όμορφη περιοχή της Ελλάδας και συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη...
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν πηγαίνω εκεί νιώθω ότι είμαι στο σπίτι μου,θα δω τους κολλητούς και τα πρόσωπα μου φαίνονται οικεία...
Με λυπεί όμως το γεγονός ότι ίσως θα δω για τελευταία φορά την όμορφη αυτή πόλη...
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Αναζητήσεις...

Αναζητήσεις....
Τι τίτλος και αυτός,γεμάτος μυστικισμό και πολλές φορές ασάφεια...
Ποιος είναι ο λόγος όμως που τα γράφω όλα αυτά (περί αναζητήσεων...) και θέλω να τα δημοσιοποιήσω στηην μπλογκόσφαιρα...;
Είναι από την αναζήτηση μου για μια καινούρια επαγγελματική πορεία εξαιτίας μιας μικρής απογοήτευσης που είχα τελευταία,αλλά και την θέληση για αλλαγή...
Πρώτα όμως θα ήθελα να διηγηθώ μια ιστορία πραγματική που συνέβη (πριν από ενάμιση μήνα) και θα μπορούσε (ίσως) να συμβεί στον καθένα που έχει σχέσεις μισθωτής εργασίας...

Ο Χάρης είναι 37 χρονών,παντρεμένος,δύο υπέροχα κοριστάκια,πτυχίο φαρμακευτικής,δύο ξένες γλώσσες,μεταπτυχιακό και δουλεύει (κατά τις επιταγές της μόδας...) για μία μεγάλη πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία.
Το τμήμα στο οποίο είναι εργάζεται ο Χάρης (και που πήγε πριν από ενάμιση χρόνο, με "μεταγραφή" μεταπηδώντας από μία άλλη μεγάλη πολυεθνική εταιρεία) είναι νεοσύστατο και διοικείται από μία διευθύντρια (Δ) και ένα διευθυντή πωλήσεων (Στ).
Τα προβλήματα στην αρχή πολλά, σχεδόν όλοι καινούριοι στο τμήμα,οι πωλήσεις να πιέζουν αφόρητα ,και η Δ να ξεσπά σε όλους...αλλά ιδιαίτερα σε κάποια άτομα όπως και στον Χάρη...
Οι στόχοι κάποιες φορές εκπληρόνωνταν και κάποιες άλλες όχι...Τι να κάνουμε αυτά έχει η αγορά...
Για την κυρία όμως Δ. όχι,φταίνε πάντα οι άλλοι εκτός από αυτήν...
Ο καιρός περνούσε και ο Χάρης σκεφτότανε ότι δεν θα την βγάλει "καθαρή" με την Δ.,καταλαβαίνει ότι τον έχει βάλει στο μάτι,αλλά ο Χάρης έχει και την οικογένεια,εδν τον παίρνει να "φύγει" έτσι...
Ο Στ. στο μεταξύ ήταν απόμακρος και "άσχετος" και αυτός (καινούριος γαρ στην αγορά...)αλλά με συμπεριφορά χιτλερίσκου, (και δήλωνε και αριστερός τρομάρα του...)πίεζε όσο μπορούσε αλλά πιο πολύ δημιουργούσε προβλήματα στους υφισταμένους του κατά παραγγελία βέβαια της Δ. ...
Στα μέσα Ιουλίου ο Στ. έρχεται στην πόλη του Χάρη για αξιολόγηση εξαμήνου,κάθονται σε μια καφετερλια και μεταξύ άλλων πάνω στο τέταρτο της συζήτησης αφού ο Στ. εκθειάζει τα πλούσια προσόντα που έχει σαν επαγγελματίας ο Χάρης,πόσο σωστός και επιμελής είναι στις υποχρεώσεις του με την εταιρεία του ανακοινώνει ότι...
Στ.: Χάρη, ο προφορικός επιστημονικός σου λόγος δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα και βλέπουμε ότι δεν έχεις κάνει την απαιτούμενη πρόοδο στο διάστημα συνεργασίας...
Το παράξενο είναι ότι στα τεστ που γράγουμε δείχνεις ότι τα ξέρεις,αλλά δε μπορείς να τα πεις...
Για αυτό λοιπόν καλό θα ήταν να ψάξεις να βρεις μια άλλη εταιρεία...
Και μάλιστα σου δίνουμε διορία μέχρι τέλους Οκτωβρίου, δεν είναι και λίγο...
Ο καιρός είναι αρκετός,βλέπεις είμαστε μια ανθρώπινη εταιρεία εμείς Χάρη...
Χάρης: .......
Στ.:Είμαι σίγουρος ότι με τα προσόντα που έχεις θα βρεις μια καλή θέση όπως σου αξίζει...άλλωστε...καταλαβαίνεις....τα πράγματα...σίγουρα...

Δεν συνέχισα την συζήτηση, δεν είχε αξία, μπορώ να πω ότι τον λυπόμουνα κιόλας (σας έχει συμβεί αυτό...;),απλά μόνο τον ρώτησα γιατί δεν μου το είπατε πιο νωρίς (και όχι μέσα στο καλοκαίρι...) έτσι ώστε να έχω περισσότερο καιρό.
Μου απάντησε ότι τον Φεβρουάριο η γυναίκα μου ήτανε έγκυος (λες και θα έψαχνε αυτή για δουλειά...)και δεν ήθελε να με ενοχλήσει (όχι ότι τους έκαμνα μέχρι τότε την δουλειά που ήθελαν...) εκείνη την περίοδο.

Έτσι λοιπόν βγήκα σε αναζήτηση καινούριας θέσης εργασίας μετά από την συζήτηση αυτή.Πίστευα, ότι δεν θα μπορούσε ποτέ αυτό να συμβεί σε εμένα,γιατί πάντα έδινα και δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και γιατί δεν θέλω να δημιουργώ προβλήματα στους συναδέλφους και στους πελάτες...
Ήτανε όμως και μια καλή αφορμή για να κάνω μια ενδοσκόπηση μέσα μου και να φιλοσοφήσω τα πράγματα και τις καταστάσεις κατανοώντας ότι με αυτά τα σημάδια (της μοίρας ίσως...) τι πρέπει να κάνω στην μελλοντική επαγγελματική μου πορεία και αναζήτηση...


Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις πρέπει να θεωρηθεί τελείως συμπωματική...

Διακοπές...

Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα πριν την έναρξη των "επίσημων" διακοπών μου...
Είμαι τόσο κουρασμένος από την ενασχόληση μου με πράγματα και δουλειές που είχα να τελειώσω αυτέ τις μέρες, που δεν ξέρω πόσο θα κάνω για να επανέλθω σε πιο ήρεμες καταστάσεις...
Πάντως είναι παράξενο...Γιατί να μην κάνουμε τις δουλειές (άσχετες οι περισσότερες...) και μετά τις διακοπές...?
Γιατί να αγχωνόμαστε τόσο...
Μάλλον χρειάζομαι ξεκούραση...!
Στην πανέμορφη Χαλκιδική...
Με την οικογένεια μου φυσικά...
Σας εύχομαι να περάσετε καλά, όλοι σας...

Κούραση....

Τις τελευταίες ημέρες έχω μία μεγάλη κούραση,περισσότερο σωματική παρά ψυχική...
Νιώθω ότι δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου,τα βλέφαρα μου σιγοκλείνουν και με κυριεύει μία γενική αποχαύνωση...
Πρέπει να είναι η ζέστη που επικρατεί στην Θεσ/νίκη, που σε συνδυασμό με την υγρασία ο καιρός γίνεται ανυπόφορος...
Υπάρχουν πάντως εναλλάγές στην διάθεση μου, με στιγμές κατάθλιψης πουεναλάσσονται με στιγμές απόλυτης ηρεμίας...
Μάλλον είμαι στο σταυροδρόμι σημαντικών(;) αποφάσεων για την επαγγελματική μου σταδιοδρομία (μεγάλα λόγια...;)
Ποιος ξέρει, ο καιρός θα δείξει...
Υ.Γ. Για το τελευταίο θα πω περισσότερα μιαν άλλη φορά...

Μαγκιά...

Γεια σας ...
Σήμερα το απόγευμα γύρισα από επαγγελματικό ταξίδι (από την Αλεξανδρούπολη) και είπα να ασχοληθώ λίγο με το blog...
Ο λόγος είναι ότι περίμενα με αγωνία αυτά που θα έλεγε σήμερα ο Ζιντάν για το επίμαχο επεισόδιο στον τελικό του Μουντιάλ...
Μετά από όλα αυτά μήπως θα έπρεπε να τιμωρήσουν και τον Ματεράτσι για τα μπινελίκια που του έριχνε σε όλο τον αγώνα...?
Αλλά πάντα έτσι ήταν οι Ιταλοί, αυτοί κατέστρεψαν τον Μαραντόνα και "κόψανε" το ποδόσφαιρο στον Μάρκο Βαν Μπάστεν...
Vergogna...

H xαρά του γονιού...

Εχθές πήγα και είδα την πρώτη γιορτή της στον παιδικό σταθμό, στην οποία συμμετείχε με ενεργό ρόλο (δύο στιχάκια...) η τρίχρονη κόρη μου.
Μπορώ να πω ότι βούρκωσαν τα μάτια σε μια στιγμή βλέποντας την να το διασκεδάζει και να λέει όλο χάρη και τσαχπινιά το ποίημα που της είχανε αναθέσει...
Και εγώ να έχω τραβήξει καμιά 60αριά φωτογραφίες όλος καμάρι, ενώ η γυναίκα μου να "τραβάει" με την βιντεοκάμερα (ήταν από τις ελάχιστες φορές που την χειρίστηκε...) όλο το σκηνικό με τα παιδάκια στην σκηνή...

Αίσθηση κενού...

Σας έχει τύχη κάποια φορά να έχετε την α'ισθηση κενού μέσα σας...?
Να είστε κουρασμένοι πνευματικά, και όχι σωματικά..?
Διαβάζοντας για την επαγγελματική εξουθένωση πρόσφατα για τις εξετάσεις μου στο μεταπτυχιακό, αρχίζω και συνειδητοποιώ ότι τα πρώτα σημαδια τα βλέπω επάνω μου....
Καθόλου παράξενο με τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις που έχουμε όλοι μας...
Ελπίζω σε αυτό το τριήμερο να γεμίσω τις μπαταρίες μου,γιατί οι διακοπές θα αργήσουν...

Ημέρα μηδέν...

Σήμερα μάλλον τελειώνει η "δύσκολη" περίοδος που περνούσα τελευταία λόγω εκπαιδευτικών υποχρεώσεων (εξετάσεις για το μεταπτυχιακό δηλαδή...).
Από αύριο και πάλι ο κανονικός (ευτυχώς) ρυθμός...της δουλειάς και ρουτίνας!
Όχι και άσχημα...!

Πίεση και άγχος για τι...?

Από σήμερα λοιπόν και για 3 περίπου εβδομάδες ξεκινάει μια καυτή περίοδος για μένα η οπoία θα έχει πολλές δραστηριότητες...
Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι (λίγο) σαν μαθητής που ετοιμάζεται να δώσει Πανελλήνιες εξετάσεις.
Ετοιμάζομαι λοιπόν να "δώσω" δύο μαθήματα για το μεταπτυχιακό μου στο ΕΑΠ και έτσι προετοιμάζομαι κατάλληλα (όσο μπορώ βέβαια..) για να περάσω με επιτυχία και αυτή την χρονιά...
Πάντως υπάρχουν στιγμές που έχω αισιοδοξία, και στιγμές που σκέφτομαι ότι δεν θα γράψω τίποτα...
Όλα τα χαρακτηριστικά ενός μαθητή πριν από τις εξετάσεις...
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
La speranza e' l'ultima a morire...

Άγχος...

Δουλειά,πελάτες,διευθύντρια,προϊστάμενος οικογένεια,φίλοι, νέα τεχνολογία και κοινωνική ζωή...τι ζωή και αυτή!
Γεμάτη υποχρεώσεις και πρέπει,γεμάτη συμβιβασμούς και "ευελιξία"(δηλ.βιασμός προσωπικότητας), είναι δύσκολο τελικά να είσαι ο εαυτός σου...!
Αλλά όταν απελευθερωθείς, ξαναγεννιέσαικαι γίνεσαι ο σκεπόμενος άνθρωπος που πάντα ονειρεύοσουν να είσαι!

Ανθρώπινη κακία...

Τι κάνει άραγε τους ανθρώπους τόσο κακούς, τόσο επιθετικούς έτσι ώστε να θέλουν να σε κατασπαράξουν,να σε ποδοπατήσουν και να εξαφανίσουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας...
Ποια δύναμη να τους ωθεί σε αυτή την συμπεριφορά...
Η απληστία για το χρήμα...Η προσπάθεια για απόκτηση ακόμη μεγαλύτερης εξουσίας...
Ποιος ξέρει...

Επαγγελματικό ταξίδι...

Αύριο το πρωί θα φύγω για ταξίδι στην Αλεξανδρούπολη,ελπίζω να μην έχει τόση μεγάλη κίνηση...
Πριν, βέβαια θα σταματήσω στην Ξάνθη και μετά Αλεξ/πολη για να διανυκτερέυσω εκεί.
Οι μέρες πλησιάζουν και η γυναίκα μου ετοιμάζεται να γεννήσει...
Ελπίζω όχι τις μέρες που θα λείπω...
Χάρης.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο μικρός Τομάζο είχε αυτό το τέλος... http://http://news.pathfinder.gr/world/news/303270.html

Τέλεια μέρα...

Τέλεια μέρα για να πάω με την κόρη μου και την γυναίκα μου στο Λόύνα- Παρκ...

Εργασία...

Τελικά το αποφάσισα,δεν θα κοιμηθώ αν δεν την τελειώσω...

Εργασία μεταπτυχιακή...

Πρέπει να τελειώσω σήμερα την εργασία μου για να την δώσω (ηλεκτρονικά) και σήμερα ακόμη...
Να δούμε...