Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

Η ώρα της αλήθειας,,,



Ήλθε λοιπόν η ώρα της αλήθειας,η στιγμή για να πω κάποια πράγματα,κάποιες σκέψεις που με προβλημάτισαν την τελευταία ταραχώδη για μένα περίοδο...
Διάλεξα επίτηδες να το κάνω τώρα πιστεύοντας ότι έχω αποφορτισθέι συναισθηματικά και αποφεύγοντας τον κίνδυνο να μην εκφρασθώ όσο πιο αντικειμενικά γίνεται.
Την περασμένη Πέμπτη λοιπόν είχε προγραμματισθεί συνάντηση με την διευθύντρια τμήματος.Στην συνάντηση αυτή η κυρία Δ. ήθελε να με πείσει ότι μου είχε δώσει αρκετό χρόνο (10 μήνες) για να βρω μια κάποια άλλη θέση, πράγμα τελείως ανυπόστατο.
Φυσικά της απάντησα ότι η ειδοποίηση για να βρω "άλλη εταιρεία" άρχιζε από τις 13 Ιουλίου.
Αυτή επέμενε, αλλά και εγώ ήμουνα σταθερός στις απόψεις μου.Φυσικά και δεν τα έλεγα όλα αυτά από αντίδραση (δεν είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου) αλλά γιατί δεν θέλω να υποτιμάνε την νοημοσύνη μου και ξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μου.
Αφού όπως της είπα ότι υπάρχει σαφής διάσταση απόψεων (και σε αυτό το θέμα)μου ανακοίνωσε (sic) την "λύση της συνεργασίας μας"και ότι η απόλυση (επιτέλους!) θα υπογραφόταν αύριο...
Την επόμενη μέρα (Παρασκευή) ξαναπήγα(!) (γιατί με ξανακατέβασαν δύο φορές σε δύο μέρες , δεν το κατάλαβα αυτό) στην Αθήνα για να υπογράψω τα έγγραφα που χρειάζονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πάντως, μέσα σε όλα αυτά μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ήρθαν να με χαιρετήσουν πάρα πολλοί εργαζόμενοι της εταιρείας...
Ήταν ίσως η μεγαλύτερη δικαίωση μου, μέχρι τώρα, από αυτή την άθλια ιστορία.Μια ιστορία όχι τόσο δραματική (είμαι σίγουρος ότι έχουν βιώσει ακόμα χειρότερες καταστάσεις από την δική μου, άλλοι εργαζόμενοι...) αλλά γιατί την έζησα τόσο έντονα επειδή μου συνέβαινε για πρώτη φορά, αλλά και επειδή πίστευα ότι δεν θα μου συμπεριφερθούν ποτέ έτσι σε μένα, γιατί είμαι από την φύση μου χαμηλών τόνων.
Ίσως το τελευταίο να θεωρήθηκε και ως μειονέκτημα, ίσως και ως αδυναμία.
Eυτυχώς που υπάρχει όρεξη για να συνεχίσω, και να αγωνισθώ όπως πάντα για την μεγαλύτερη ίσως αξία σε αυτή την ζωή, την ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

2 σχόλια:

Haris είπε...

Θα περιμένω να ακούσω και την δική σου εμπειρία.
Πάντως το πιο άσχημο είναι, ότι ενώ ήξεραν από το καλοκαίρι ότι θα τους μετακινήσουν από το τμήμα στο οποίο βρίσκονται (στην ουσία τους υποβάθμισαν!) αυτοί επέμεναν στην απόλυση μου μέρες πριν την μετακίνηση τους...
Προσωπική εμπάθεια και κόμπλεξ λέγεται αυτό!

Ανώνυμος είπε...

Όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει κάτι ανάλογο αγαπητέ haris... Εμένα μου συνέβη το καλοκαίρι του 2004 και μάλιστα από "επαγγελματία" που υποτίθεται ότι ήταν από άλλο ...έργο. Δυστυχώς, πολλές φορές οι άνθρωποι πράττουν το ίδιο με αυτό για το οποίο κράζουν άλλους. Τελοσπάντων, αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι ισχύει το "ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε δυναμώνει"... Τελικά, ένα χρόνο μετά από το δικό μου συμβάν, ήθελα μέχρι και να ...στείλω λουλούδια στον δ/ντη που με απέλυσε, γιατί η απόλυση αυτή μου άνοιξε τα φτερά και η συνέχεια ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητική για την πορεία μου.
Να ξέρεις πάντως, ότι ακριβώς το ότι δεν γουστάρουμε να μας "υποτιμούν τη νοημοσύνη" είναι αυτό που μας καθιστά ανεπιθύμητους σε πόστα που ...βρωμάνε εν τέλει. U Keep Up the Good Work και όλα τα υπόλοιπα εδώ πληρώνονται και δικαιώνονται! Καλημέρα σε όλους!