Παρασκευή, Δεκεμβρίου 26, 2008

Η ζαρντινιέρα και τα μηνύματα της....


Πολλοί από εσάς, θα έχετε ακούσει την απόφαση των δικαστηρίων, για την υπόθεση της "ζαρντινιέρας" στην Θεσαλονίκη. Μια υπόθεση, που εκτυλίχθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο στην Θεσσαλονίκη, και αποτέλεσε προπομπός-κατά την γνώμη μου-για τα πρόσφατα επεισόδια που έλαβαν χώρα σε όλη την Ελλάδα....


Προσωπικά ,πιστεύω ότι δεν της δόθηκε η απαραίτητη δημοσιότητα από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση , εφημερίδες και ραδιόφωνα).Ένα περιστατικό, το οποίο το θεωρώ -χωρίς να γίνεται συμψηφισμός-ισάξιο αν όχι χειρότερο, από την άδικη δολοφονία του Αλέξη.


Ο λόγος είναι, ότι στην δολοφονία του Αλέξη εμπλέκεται ένα -ίσως και δύο άτομα- με άμεση ευθύνη. Στην υπόθεση όμως του άτυχου φοιτητή που ξυλοκοπήθηκε, εμπλέκονται πάρα πολλοί αστυνομικοί (κατώτερης , μεσαίας και ανώτερης βαθμίδας).Εμπλέκεται ακόμη και το συντεταγμένο-αλλά και ασύντακτο, βλέπε παρακράτος-κράτος το οποίο προσπάθησε να συγκαλύψει όλους τους υπεύθυνους (από την αρχή μάλιστα) για τον ξυλοδαρμό του φοιτητή...


Και μετά, τι...? Μια ποινή-χάδι ( και κλείσιμο του ματιού ταυτόχρονα) στους τραμπούκους αστυνομικούς. Δηλαδή, χτυπάτε παιδιά, εδώ είμαστε εμείς, μην ανησυχείτε...Για τα "άλλα" θα τα σκεφτούμε εμείς...


Το ζήτημα είναι εμείς πότε θα τους "σκεφτούμε"...?

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2008

Καλοί -κακοί,αναρχικοί-έντιμοι πολίτες...


Μάλλον σε αυτού του τύπου δίπολα πηγαίνουμε...Καλοί -κακοί,αναρχικοί-έντιμοι πολίτες...

Εκεί που είχαμε τελειώσει (?) με αντιπαραθέσεις όπως Δεξιός-Αριστερός τώρα δημιουργούνται -τεχνηέντως (?)-καινούριες αντιθέσεις...


Είναι κακό, πολύ κακό...Γιατί στην ουσία, δεν βασίζονται πάνω σε ιδεολογικές διαφορές, αλλά σε διαφορετικές αντιλήψεις. Αντιλήψεις υποστηριζόμενες, από άκρως δογματικές θέσεις οι οποίες είναι και πολλές φορές δυσδιάκριτες...


Πώς μπορείς π.χ. να μην συμφωνήσεις με τις θέσεις αναρχικών, (ή αντιεξουσιαστών) σχετικά με τις υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζών, συνοδευόμενες από κατασχέσεις σπιτιών για εξευτελιστικά μικροποσά. Γιατί να διαφωνήσεις, όταν αυτοί είναι που καταγγέλουν συνεχώς την καταλήστευση του εισοδήματος από τα μεγάλα Σούπερ Μάρκετς...?


Από την άλλη, υπάρχουν και οι -αληθινοί και όχι "βαλτοί"-φιλήσυχοι πολίτες που ζητάνε να μπει μια τάξη, σε όλο αυτό το χάος που βασιλεύει στην κοινωνία...Μια κοινωνία που κοιτάει συνεχώς με απάθεια, υπομένοντας την σκληρή εκμετάλευση της...


Ποιος έχει δίκιο δεν το γνωρίζω...

Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008

Ερωτήματα "εν βρασμώ ψυχής..."


Είναι μια πάγια τακτική μου, να μην εκφράζομαι στο διαδίκτυο αλλά ούτε και σε συζητήσεις, όταν υπάρχουν τόσο μεγάλα συνταρακτικά γεγονότα . Ο λόγος είναι, ότι η συναισθηματική φόρτιση σε οδηγεί να πεις και να γράψεις σχόλια και θέσεις, χωρίς καθαρό μυαλό,χωρίς να δεις τα πραγματικά αίτια του προβλήματος.


Ένα πρόβλημα-αυτό της αστυνομικής συμπεριφοράς-το οποίο είναι πάντα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, για την αρνητική πάντα χροιά του...Σε αυτό το σημείο, έρχονται και τα διάφορα ερωτήματα σε άτακτους πάντα σχηματισμούς,απόρροια της ψυχικής διάθεσης που βρίσκεται ο καθένας...


Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, η τεταμένη αυτή περίοδος να λήξει σύντομα, και με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...

Σάββατο, Νοεμβρίου 29, 2008

"Εγώ σε αυτούς δεν δίνω ούτε 1 ευρώ..."


-Εγώ σε αυτούς δεν δίνω ούτε 1 ευρώ,Χάρη...

-Καλύτερα. Μην τους δώσεις τίποτα...


Αυτό είναι ένα μέρος από ένα διάλογο, που είχα με έναν συνάδελφο σχετικά με τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές.Ο συνάδελφος λοιπόν, σκόπευε να περάσει κάποιες μέρες από τις διακοπές του στην Ελλάδα.


Συγκεκριμένα,είχε επιλέξει για προορισμό το Καρπενήσι. Τηλεφώνησε σε ένα ξενοδοχείο (5 αστέρων, είναι η αλήθεια) για να μάθει πληροφορίες...Οι τελευταίες, εστιάζονται πάντοτε στην ημερήσια δαπάνη για την διαμονή σε αυτό όπως καταλάβατε...Μόλις όμως έμαθε το ύψος του ποσού που έπρεπε να πληρώσει, για να νιώσει τον κοσμοπολίτικο (!!!) αέρα του Καρπενησίου παραλίγο να πάθει έμφραγμα (καθότι είναι και σε επικίνδυνη-για τους άνδρες -ηλικία.


- 240 ευρώ την ημέρα μου ζήτησαν...

-Μήπως ήταν τύπου "μικρό διαμερισματάκι"...?

-Όχι ρε Χάρη, ένα απλό δίκλινο είναι...και ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο....?

-Ποιο...?

-Ζητάνε μίνιμουμ 4 διανυκτερεύσεις...το καταλαβαίνεις...?

-Τρελάθηκαν τελείως αυτοί...


Όπως καταλάβατε, εκτός από την διαμονή το ποσό θα ανέβαινε κι άλλο...απελπιστικά μάλιστα...σε πολύ απαγορευτικά επίπεδα.


-Δηλαδή δεν θα πάτε πουθενά...?

-θα πάμε στην Ρώμη Χάρη...Με λιγότερα λεφτά. Εγώ σε αυτούς δεν δίνω ούτε 1 ευρώ...Έρχεστε...?

-Μετά χαράς να ερχόμουν. Όμως εμείς κλείσαμε για Βιέννη...

Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008

Μια ζωή σε τεντωμένο σκοινί...


Σήμερα το μεσημέρι αγαπητοί, ήλθα σε επαφή με τον θάνατο (δεν πρόκειται για μένα. Απλά -λόγω δουλειάς-κάποιες φορές χρειάζεται να είμαστε παρόντες σε κάποιες επεμβάσεις, για να επιλύουμε πιθανά προβλήματα που ίσως-και τις περισσότερες φορές-συμβαίνουν κατά την διάρκεια της επέμβασης...

Τον "είδα" λοιπόν, να προσπαθεί να πάρει μαζί του την ασθενή. Σε μια στιγμή που όλα πήγαιναν καλά και είχαν ομαλή πορεία..Ξαφνικά "αυτό¨ς" να κάνει την επίθεση του απρόσμενα. Εκεί που δεν το περιμένεις. Με αδυσώπητο τρόπο και μεγάλη ορμή...Να ρίχνει την πίεση της ασθενούς...ευθεία γραμμή.'Οχι ,μαλάξεις... κάτι κινείται στο μόνιτορ...Οι σφυγμοί δεν επανέρχονται...Οι ιατροί όμως, με πείσμα και ψύχραιμοι να προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση. Με όλα τα μέσα και τις υπάρχουσες τεχνικές...

Εμείς από έξω,-ανήμποροι- να κοιτάμε τις προσπάθειες τους, και να έχουμε παγώσει από το σκηνικό που επικρατούσε...Να παρακολουθούμε την μάχη που δινόταν μεταξύ τόσων ανθρώπων, και την επιμονή του θανάτου για να επικρατήσει...

Μια μάχη που τελικά κερδήθηκε-προς το παρόν-τουλάχιστον από την θέληση του ανθρώπου για να απολαύσει περισσότερες ευτυχισμένες, αλλά και να νιώσει και τις δυσάρεστες στιγμές της ζωής ...

Εικόνες αξέχαστες και συγκλονιστικές, που δεν θα ξεχαστούν και δεν θα σβηστούν από την μνήμη μου...για πάντα...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 07, 2008

Σύσταση προς τις τράπεζες...


Έγινε σήμερα -από πλευράς πρωθυπουργού -"...μια σύσταση προς τις τράπεζες ,για να επιδείξουνε εμπράκτως την κοινωνική τους ευθύνη...."



Δηλαδή σαν να γνωρίζουμε -από την αρχή-τον δολοφόνο αλλά να τον παρακαλάμε να σκοτώσει το θύμα, με έναν πιο αναίμακτο και λιγότερο οδυνηρό τρόπο. Να πριμοδοτηθεί -ίσως -για την συγκεκριμένη ενέργεια και να του απονεμηθεί -γιατί όχι- και κάποιος τίτλος τιμής...



Κύριε πρωθυπουργέ, έπρεπε να το είχατε καταλάβει ή τουλάχιστον να σας είχανε ενημερώσει, ότι οι τράπεζες εδώ και πολύ καιρό δεν υπακούουν, σε καμία πρωθυπουργική ή δικαστική εντολή...



Σαφέστατα, θα αγνοήσουν -και αυτή την φορά -τις δικές συστάσεις προς αυτές. Ένα μόνο πρέπει να γίνει. Δεν χρειάζονται συστάσεις. Χρειάζεται εφαρμογή των κανόνων, και έλεγχος όλων των προβλεπόμενων διαδικασιών για μια ομαλή λειτουργία του συστήματος.



Από συστάσεις χόρτασαν, τα καθαρά λόγια και οι γενναίες πράξεις τους λείπουν..

Θα τους δοθούν ?

Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

Διάφανες σκέψεις σε ένα μαύρο τοπίο...


Νίκησε τελικά ο Ομπάμα. Κατά κράτος μάλιστα...Είναι αλήθεια ότι το άξιζε. Ναι το άξιζε, γιατί αντιμετώπισε ένα σωρό από ανυπέρβλητες δυσκολίες. Ισχυρά ρατσιστικά και πολιτικο-οικονομικά λόμπυς (των οποίων την δύναμη και εξουσία γνωρίζουμε πολύ καλά...),ο συντηρητικός χαρακτήρας του μέσου Αμερικάνου (δεν τους αρέσουν πολύ οι μεγάλες αλλαγές στην πολιτική).


Τώρα, για να πούμε την αλήθεια, προσωπικά κρατάω μια επιφυλακτική στάση απέναντι στον Ομπάμα. Ο λόγος είναι ότι από την μια πλευρά οι υποσχέσεις του είναι γενικόλογες (όπως όλων των πολιτικών).Άλλωστε το ρήμα change ήταν το βασικό του μότο. Βέβαια, αν θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει, τι συγκεκριμένα θα αλλάξει θα του ήμουνα ευγνώμων...


Από την άλλη πλευρά ξαφνιάζομαι γιατί πολλοί -εκτός Αμερικής -εναποθέτουν τις ελπίδες τους για έναν πιο "ειρηνικό" κόσμο στον Ομπάμα (μετά από την αλαζονεία που έδειξε ο Μπους, στα τελευταία οκτώ χρόνια στην εξωτερική πολιτική).Μάλλον δεν μπορούν να δούνε ότι οι ΗΠΑ δεν θα θελήσουν να ΄"χάσουν" ποτέ την παγκόσμια κυριαρχία, προς όφελος των άλλων κρατών...


Πολύ απλά ο Ομπάμα -γνωρίζοντας πολύ καλά- ότι το παιχνίδι παίζεται στο οικονομικό πεδίο, και όχι στο στρατιωτικό. Αυτό σημαίνει ότι θα πιθανώς θα περιορίσει τις επιθέσεις των "γερακιών"του.Θα εξοικονομήσει έτσι σημαντικούς οικονομικούς πόρους(455 δις δολάρια!!!) που θα διαθέσει στο μέλλον για κοινωνικές παροχές...


Ίσως, φαίνονται λίγο παρατραβηγμένα όλα αυτά. Ίσως, εκτός πραγματικότητας

Το μέλλον όμως, είναι αυτό που θα δείξει την πραγματικότητα. Με την ελπίδα, αυτή η πραγματικότητα να μην είναι εφιάλτης...

Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008

Σχέδιο σωτηρίας τραπεζών και κατασχέσεις σπιτιών...


Ενώ βρισκόμαστε στην αρχή μιας οικονομικής κρίσης, στην χώρα μας συμβαίνουν κάποια παράδοξα πράγματα.

Συγκεκριμένα, το κράτος προσπαθεί να σώσει τις τράπεζες δανείζοντας (;),επενδύοντας (;),28 δις ευρώ με αδιευκρίνιστους μέχρι τώρα όρους. Συνεχείς-κυβερνητικές- συσκέψεις για να βρεθεί η "καλύτερη" λύση για την επιβίωση τους ,αφού πρώτα αφαίμαξαν με ληστρικούς και καταχρηστικούς όρους τον απλό κόσμο (που βρέθηκε σε μια στιγμή οικονομικής αδυναμίας), αλλά και τον καθε επιχειρηματία που -με ή χωρίς την θέληση του-βρέθηκε στον δρόμο τους...

Από την άλλη -μόλις προχθές -δόθηκε εντολή κατάσχεσης σπιτιού, για ένα συνταξιούχο ο οποίος χρωστούσε ένα ευτελές -για την τράπεζα χρέος- των 1849 ευρώ...Καμιά κυβερνητική σύσκεψη για το θέμα. Μόνο ένα πρωτοσέλιδο από τη εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", και πολλές αναφορές στα μπλογκς από συμπολίτες μας.

Δηλαδή, η τράπεζα διεκδικεί τι σπίτι ενός Έλληνα φορολογούμενου πολίτη, του οποίου τα χρήματα (από τους φόρους που πλήρωσε) θα συνεισφέρουν, για την οικονομική επιβίωση της τράπεζας που του κάνει την κατάσχεση...

Είναι παράλογο ? Είναι εκτός πραγματικότητας ? Πάντως, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούν να εξαχθούν λογικά συμπεράσματα. Σε αυτό το παράλογο κράτος...

Σάββατο, Οκτωβρίου 18, 2008

Καλύτερα με την δική μας Visa (την πιστωτική...)


Μάθαμε λοιπόν τις τελευταίες μέρες ότι η Αμερική δεν αναβάθμισε την χώρα μας ,(δηλαδή την έκοψε) για ελεύθερη είσοδο των Ελλήνων πολιτών χωρίς την απαιτούμενη visa η οποία είναι υποχρεωτική. Υποχρεωτική, για να επισκεφθεί κανείς την Αμερική για επαγγελματικούς,οικογενειακούς και τουριστικούς λόγους...


Η δυσφορία βέβαια της Ελληνικής κυβέρνησης μεταφέρθηκε- μην περιμένουμε και πολλά πράγματα όμως -στην αντίστοιχη Αμερικανική, με άγνωστο το αποτέλεσμα μέχρι τώρα...


Από όλη αυτή την ιστορία μπορούμε να συμπεράνουμε τα εξής : Oι ΗΠΑ δείχνουν για ακόμη μια φορά τον ηγεμονικό τους χαρακτήρα. Έναν χαρακτήρα, ο οποίος δεν φαίνεται να "τσαλακώνεται" από την πρόσφατη οικονομική κρίση που χτύπησε την Αμερικανική κοινωνία (και όχι μόνο).


Η στάση τους είναι-σίγουρα-μια ανταπόδοση για την άρνηση της χώρας μας να δεχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ,αλλά και η σύναψη θερμών σχέσεων με την αναταγωνίστρια τους Ρωσία...


Απαντήσεις ίσως δεν μπορέσουμε να δώσουμε, για την αντίδραση που θα πρέπει να δείξει η χώρα απέναντι στην σκληρή στάση που αποδεικνύει-η πρώην πλέον -υπερδύναμη. Ίσως να περιμένουμε την αλλαγή φρουράς ,ελπίζοντας ότι οι "καινούριοι" θα είναι πιο σοφοί και πιο ρεαλιστικοί για να δούνε τα πράγματα με μια πιο διαφορετική ματιά...


Το ερώτημα που προκύπτει είναι ,θα το δούνε...?

Σάββατο, Οκτωβρίου 11, 2008

Άλλοι με laptop και άλλοι με την σάκα...



Έτσι έχουν τα πράγματα. Άλλοι (στην Ιταλία) θα πηγαίνουν με mini laptop στα σχολεία τους και άλλοι -για μαντέψτε-θα χρησιμοποιούν τις ογκώδεις και καθόλου πρακτικές τσάντες.




Οι διαφορές όπως βλέπετε -όχι μόνο στην κουλτούρα-αλλά και στον τρόπο σκέψης είναι εμφανείς. Από την μια πλευρά τα παιδιά στην Ιταλία, θα χρησιμοποιούν όλα τα ηλεκτρονικά μέσα για να κάνουν τις σχολικές τους εργασίες. Δηλαδή τα κείμενα σε ηλεκτρονική μορφή,χρησιμοποίηση του διαδικτύου για έρευνα σχετικά με τις εργασίες τους.




Αυτό σημαίνει ότι θα έχουν όλες τις εργασίες κάθε στιγμή μπροστά τους-αφού θα είναι σε αρχεία κειμένου-για επεξεργασία. Οι εργασίες θα γίνονται σε μικρότερο χρόνο (αφού θα μπορούν να αντλούν κάθε πληροφορία από το διαδίκτυο).




Τα οφέλη πολλαπλάσια, γιατί δεν θα έχουν τα ογκοδέστατα βιβλία που πιάνουν αρκετό χώρο,θα μαθαίνουν την χρήση του Η/Υ από μικρή ηλικία.Επίσης θα περισσεύει και περισσότερος "ελεύθερος χρόνος" για να ασχοληθούν με άλλες δημιουργικές απασχολήσεις.Το κυριότερο όμως θα είναι η απαλλαγή από το ασήκωτο σακίδιο που είναι υποχρεωμένα να παίρνουν κάθε μέρα στο σχολείο.Περιττό να αναφερθεί ότι τοκόστος κτήσης για το laptop, είναι σαφώς πιο μικρό απο την αγορά βιβλίων αλλά και αναλώσιμων υλικών...




Οι συγκρίσεις με την δική μας κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της παιδείας είναι -το λιγότερο -απογοητευτικές...




Τι μας μένει λοιπόν να κάνουμε? Υπομονή και παρεμβάσεις -όπου μπορούμε -για να μπορέσουν τα παιδιά να έχουν ζήσουν μια πιο ανθρώπινη σχολική ζωή.


Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 29, 2008

Όταν χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα...





Ο τίτλος αναφέρεται σε μία προσωπική εμπειρία που είχα την προηγούμενη εβδομάδα. Συγκεκριμένα παρουσίαζα την διπλωματική εργασία για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο ΕΑΠ (στην Διοίκηση Μονάδων Υγείας).
Το περιστατικό αφορά έναν "καθηγητή" ο οποίος μάλλλον έχει χάσει την επαφή με τη πραγματικότητα. Στη εργασία λοιπόν, υπήρχαν τα αποτελέσματα για την ποιότητα υγείας που έχουν ορισμένοι ασθενείς με αιματολογικά-ανοσολογικά προβλήματα.
Η ένσταση του ήταν, ότι οι ασθενείς παρουσίαζαν αρκετά "υψηλά"-και δυσανάλογα κατά την γνώμη του-αποτελέσματα βάση του ερωτηματολογίου (το οποίο συμπληρωνόταν με την μέθοδο της προσωπικής συνέντευξης).
Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι ασθενείς - οι οποίοι μπορούν να έχουν μια κατά τα άλλα φυσιολογική ζωή-δεν έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας,όπως αφόδευσης ,ούρησης (!!!) (τις οποίες περιελάμβανε το ερωτηματολογιο).Οι απορίες του ήταν, ότι αδυνατούσε να σκεφτεί πώς μπορούσαν να αισθάνονται -εκτός της κύριας πάθησης τους- καλά.Δεν σκέφθηκε ότι ίσως, να μην δίνουν τόση σημασία για την σοβαρότητα άλλων πιθανών ενοχλήσεων...
Ενοχλήσεις που για άλλους ανθρώπους-ιδίως αυτούς οι οποίοι δεν έχουν προσβληθεί από σοβαρές ασθένειες να θεωρούνται πολύ μεγάλο "αθεράπευτες"...
Αδιανόητο για τον καθηγητή να σκεφτεί, ότι οι καρκινοπαθείς μπορούν να είναι και αυτόνομοι αλλά και να μπορούν να κάνουν με ευκολία κάποιες συνηθισμένες ασχολίες...Βλέπετε τα νούμερα και οι αριθμοί -που είχε αυτός- έλεγαν διαφορετικά πράγματα και καταστάσεις...
Αυτά είναι λοπόν τα αποτελέσματα, όσων αποκόπτονται από τη πραγματικότητα και περιχαρακώνονται στον δικό τους μικρόκοσμο. Έναν μικρόκοσμο που συνεχώς τους απομονώνει και τους αδρανοποιεί αποξενώνοντας τους από τη υπόλοιπη κοινωνία.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 16, 2008

Η οικονομία και οι "γκουρού" της ...


Όλοι γνωρίζουμε τις τελευταίες μέρες τι γίνεται-λίγο ή πολύ- στην παγκόσμια οικονομία με τις πρόσφατες(αλλά και μελλοντικές) πτωχέυσεις ασφαλιστικών εταιρειών αλλά και επενδυτικών τραπεζών.

Το κοινό στοιχείο είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών δραστηριοποιούνται κυρίως στην Αμερικανική αγορά. Μια αγορά που αποτελεί δείκτη (γιατί άλλωστε ?) για την παγκόσμια ευμάρεια (εξαιρουμένου του Τρίτου κόσμου φυσικά) ενώ για άλλους αποτελεί την Μέκκα του Παγκόσμιου Καπιταλισμού.

Ίσως δεν ξέρουμε αν πρόκειται γαι ένα οικονομικό κραχ όμοιο με αυτό του
1929,αλλά ένα είναι το σίγουρο. Οι μεγάλοι μανατζερς-για άλλους "γκουρού" της οικονομίας - που διεύθυναν τους κολοσούς αυτους απέτυχαν, και μάλιστα απτετυχαν οικτρά.Δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τις εξελίξεις, οι οποίες κατά τα άλλα δεν ήταν και τόσο παραπλανητικές ώστε να τους εξαπατήσουν...

Η αιτία ήταν ότι παρασύρθηκαν από την απληστία για μεγαλύτερα κέρδη υποκύπτοντατ στην αριθμολαγνεία των μετοχών που διαχειρίζονταν, προσπαθώντας -με κάθε κόστος -να αυξήσουν τα μερίδια αγοράς τους "χαρίζοντας" δάνεια στον κόσμο. Δάνεια σε ανθρώπους, οι οποίοι ήταν σίγουρο ότι δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στην εξόφληση των δανειακών απαιτήσεων...

Το αποτέλεσμα γνωστό, με χιλάδες-όπως φαίνεται απολύσεις-και πτωχεύσεις εταιρειών με πάνω από 100 χρόνια δραστηριότητας...Απληστία... ? Υπεροψία... ? Άγνοια κινδύνου... ? Ποιος το ξέρει...Το σίγουρο είναι ότι από "γκουρού" της οικονομίας μάλλον μεταμορφώθηκαν σε "γκουρού" της αποτυχίας...

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2008

Βαρκελώνη όπως Θεσσαλονίκη...






Ο τίτλος είναι όντως περίεργος και μάλλον λίγο προκλητικός. Αφορμή, είναι οι εντυπώσεις που αποκομίσαμε από το πρόσφατο ταξίδι στην Βαρκελώνη.
Καμία σχέση βέβαια δεν υπάρχει μεταξύ των δύο αυτών πόλεων. Η μία γεμάτη αξιοθέατα (δεν χρειάζεται να πω ποια ), η άλλη χαμένη στον τυφώνα Παπαγεργοπουλοψωμιάδηδων...

Η Βαρκελώνη λοιπόν είναι μια πόλη όπου- αρχιτεκτονικά- κυριαρχεί η υψηλή αισθητική και ο σεβασμός στον πολίτη αλλά και στον επισκέπτη.
Υπάρχει ένα εκτεταμένο δίκτυο μετακινήσεων το οποίο περιλαμβάνει μετρό (με ατέλειωτους σταθμούς), τραμ (με συχνές ανταποκρίσεις με το μετρό) και αστικά λεωφορεία. Την επισκέπτονται καθημερινά δεκάδες χιλιάδες τουρίστες από όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά και από την Ισπανία. Άλλωστε το αεροδρόμιο τους έχει δύο πίστες προσγείωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά την επιστροφή στο αεροδρόμιο κοιτώντας τον πίνακα των αφίξεων,από τις 20.30 έως τις 21.30 προσγειώθηκαν 24 αεροπλάνα,δηλαδή περίπου ένα αεροπλάνο κάθε 2,5 λεπτά...!

Ο Δήμος Βαρκελώνης δίνει την δυνατότητα στους πολίτες του-αλλά και στους επισκέπτες-να κινηθούν με ποδήλατο παρέχοντας -έναντι αντιτίμου φυσικά-μια ηλεκτρονική κάρτα την οποία χρησιμοποιεί κάποιος -παραλαμβάνοντας το από κάποιο από τα πολλά σημεία-για να κάνει μια διαδρομή με το ποδήλατο και να το αφήσει σε άλλο συγκεκριμένη σημείο "κλειδώνοντας" το πάλι με την ηλεκτρονική κάρτα...

Μέσα στην πόλη υπάρχουν ενυδρείο και ένας απέραντος ζωοολογικός κήπος με πάρα πολλά ζώα από ΟΛΟ τον κόσμο. Περιττό να πούμε ότι ήταν γεμάτος από οικογένειες και επισκέπτες, με τα παιδάκια να κάνουν εκπαιδευτικές εκδρομές στο εσωτερικό του κήπου...





Επιστρέφοντας λοιπόν από το ταξίδι όπου προσγειώνεσαι στην μίζερη πραγματικότητα αυτής της πόλης, αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουμε τις ίδιες ευκολίες και στην πόλη μας.
Απαντήσεις ας παρουμε (;) από τους βουλευτές και Δημάρχους που εκλέγουμε...
Θα πάρουμε...?

Παρασκευή, Αυγούστου 22, 2008

Φουσκωμένα σώματα,ξεφούσκωτα μυαλά...


Ασφαλώς ο τίτλος αναφέρεται στο περιστατικό, που έγινε πριν από λίγες μέρες στο νησί της Μυκόνου με τον 20χρονο Αυστραλό και τους "μπράβους" ενός μπαρ όπου οι τελευταίοι δούλευαν (;)...


Γνωρίζουμε όλοι την κατάληξη που είχε το επεισόδιο αυτό. Τραγικός χαμός για τον νεαρό από την Αυστραλία,δυσφήμηση για την Μύκονο -αλλά και στο εξωτερικό,ποιος νοιάζεται τώρα για τους ξενέρωτους τους ξένους, ε;-όπως και για ολόκληρη την χώρα


Έκτοτε συζητήσεις επί συζητήσεων σε τηλεοράσεις ,,ραδιόφωνα αλλά και ρεπορτάζ στις εφημερίδες με πάρα πολλές αναλύσεις. Αναθεματισμοί, πόνος για τον νεαρό συνάνθρωπο μας, για τον πατέρα του 20χρονου (τι τραγική φιγούρα) και κάποιες "συλλήψεις" πάντα για τα μάτια του κόσμου...


Ενός κόσμου που ΠΡΕΠΕΙ να πιστέψει ότι κάτι έγινε επιτέλους. Το ερώτημα όμως μένει αναπάντητο.Έγινε κάτι ? Σκεφτείτε και εσείς οι ίδιοι. Όσοι πηγαίνετε -στα νυχτερινά κέντρα μετά το περιστατικό- άλλαξε τίποτα όσον αφορά την παρουσία των μπράβων;


Η απάντηση είναι ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν άλλαξε,αλλά και ΤΙΠΟΤΑ δεν θα αλλάξει όσο αυτό το κράτος επιτρέπει την παρουσία των "φουσκωτών" στις εισόδους των νυχτερινών κέντρων. Ίσως σε κάποιους συμφέρει να υπάρχουν τέτοιοι τύποι. Τύποι οι οποίοι φουσκώνουν το σώμα τους την ημέρα (για να φαίνονται ίσως πιο επιβλητικοί) για να παρουσιάζονται με ξεφούσκωτο μυαλό την νύχτα...


Δυστυχώς δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τηνπαρουσία τους καταγγέλοντας τους στις επίσημες αρχές (αφού και αυτές είναι ανανεμιγμένες).Απλά ίσως θα πρέπει να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα είδος "μπουκοτάζ", σε όσα νυχτερινά μαγαζιά διατηρούν-στο μισθολόγιο τους- τέτοιου είδους ανθρώπων. Μόνο τότε θα εξαλειφθεί αυτή η νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στη νύχτα.


Λοιπόν θα το κάνουμε ?


Παρασκευή, Αυγούστου 08, 2008

Γιατί Συνέλληνες...?


Γιατί Συνέλληνες...ανέκραξα (εντός μου...) όλη αυτή την εβδομάδα κάνοντας κάποιες σκέψεις.

Σκέψεις οι οποίες- ως συνήθως- γίνονται όταν είμαστε σε κατάσταση χαλαρότητας και περισυλλογής.


Σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόμουν και εγώ (κατά το πρώτο μέρος των διακοπών μου στην Χαλκιδική), βλέποντας την συμπεριφορά κάποιων παραλιουμένων και μονίμως διακοπούντων (στο μυαλό) Ελλήνων. Συμπεριφορά η οποία δεν θα έπρεπε να υπόβαλλόταν ούτε από το πιο μικρό χιλιοστό της εγκεφαλικής μας λειτουργίας


Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην συνήθεια που έχουν κάποιοι -να μην γενικοποιήσουμε κιόλας-να αφήνουμε διάφορα σκουπίδια στην παραλία λες και δεν θα επέστρεφαν την επόμενη μέρα για να πάρουνε το υγιεινό τους μπάνιο ,αυτοί και τα τρυφερούδια τους.


Συγκεκριμένα έβλεπες καλαμάκια από τους παγωμένους φραπέ πεταμένα στην άμμο,διάφορα χαρτάκια από παγωτά, τσιγάρα και σελίδες από περιοδικά, αφημένα πλαστικά φτυαράκια (θα πάρουμε άλλα για το μικρό μας αγγελούδι,ε ίμαστε πλούσιοι...).Το χειρότερο όλων?Οι γόπες από τα τσιγάρα. Ενώ τους φέρνουν σταχτοδοχείο,αυτοί επιμένουν να τις πετάνε -και να τις παραχώνουν-στην άμμο μολύντας ακόμα περισσότερο την παραλία...


Υπάρχει λύση?Υπάρχει γιατρειά ?Δεν το γνωρίζω για να σας το μεταφέρω. Μένει όμως μια πικρία και ένας θυμός. Όπως επίσης και μία ερώτηση που θα πλανάται συνεχώς,"γιατί Συνέλληνες ?"...

Τετάρτη, Ιουλίου 23, 2008

Αμερική Νο 2...


Ήρθε λοιπόν η στιγμή της λύτρωσης όπου φτάσαμε λίγο πριν τα μεσάνυχτα στην Αριζόνα. Αφού παραλάβαμε τις βαλίτσες επιβιβαζόμαστε σε ένα ταξί ,όπου πριν μπούμε μας πλησιάζει ένας τύπος και μας δίνει ένα χαρτί λέγοντας μας ότι αν μας φανούνε πολλά τα χρήματα που πρέπει να πληρώσουμε να τηλεφωνήσουμε ΑΜΕΣΩΣ σε κάποια τηλεφωνικά νούμερα!


Η έκπληξη όμως προήλθε από τον ταξιτζή ένα Σομαλό μετανάστη ο οποίος μόλις έμαθε ότι είμαστε Έλληνες άρχισε να μας "ζητάει τον λόγο" γιατί δεν επέτρεψε η Ελλάδα στην σύνοδο του ΝΑΤΟ την είσοδο της FYROM με το όνομα Μακεδονία!Το εκπληκτικό ήταν ότι μιλούσε και συμπεριφερόταν σαν τον πιο συντηρητικό Αμερικανό...


Αφού φτάνουμε στο ξενοδοχείο τα μεσάνυχτα καταλαβαίνουμε ότι αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα. Η αρχή του Jet lag. Διήρκεσε όλες τις μέρες που μείναμε εκεί. Να ξυπνάς δηλαδή στις 02:30 το πρωί γεμάτος όρεξη και ενέργεια περιμένοντας όμως το πρωί να πάρεις το αμάξι για να πας στην δουλειά...Βέβαια η κούραση κατά την διάρκεια της μέρας να είναι αφόρητη και να σου δημιουργεί μια αφόρητη κατάσταση


Την επόμενη μέρα (Κυριακή) ξεκούραση στην πισίνα του ξενοδοχείου (δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε ούτε ένα εκατοστό έξω από τον χώρο...) όπου βλέπαμε τους Αμερικάνους να "λιάζονται", γιατί μόνο αυτό έκαμναν...Δηλαδή δεν είδαμε ΚΑΝΕΝΑΝ να κολυμπά. Απλά, μόνο "έβρεχαν" τα σώματα τους και τίποτα άλλο...


Οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν γεμάτες με εξουθενωτικές εκπαιδεύσεις (όπου δεν μάθαμε και κάτι το απόλυτο καινούριο βέβαια...) και κάποιες βόλτες στα τεράστια Malls. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το γεγονός, ότι τα περισσότερα αμάξια ήταν πολύ μεγάλου κυβισμού, δείχνοντας την εμμονή των Αμερικάνων και την επίδειξη τους, ως προς την έκταση που χαρακτηρίζει την χώρα τους. Αυτό έχει και σαν αποτέλεσμα την κατασπατάληση- άσκοπα- μεγάλων ενεργειακών πόρων.


Οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί, δείχνοντας μια -επίπλαστη κατά πολλούς-αλλά πολύ θετική συμπεριφορά απέναντι στον άλλον. Σίγουρα είναι η χώρα όπου τα πάντα κινούνται με μεγάλη ταχύτητα. Μην νομίζετε ότι δουλεύουν πολύ περισσότερο από εμάς. Απλά έχουν πολλά μέσα τα οποία διευκολύνουν την δουλειά τους, και έτσι γίνονται πιο αποδοτικοί.


Γενικά όλες οι ημέρες τις οποίες μείναμε στην Αμερική ήταν πολύ κουραστικές. Ίσως ήταν η καταπόνησης από το ταξίδι,ίσως το γεγονός ότι δεν είχαμε προσαρμοστεί ολοκληρωτικά στο κλίμα, στην νοοτροπία αλλά και στον τρόπο σκέψης. Ας είναι όμως, το κέρδος ήταν ότι γνωρίσαμε-έστω και για λίγο -έναν λαό για τον οποίο έχουν ειπωθεί τόσα πολλά,θετικά και αρνητικά.






Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2008

Αμερική Νο 1...


Ήρθε λοιπόν η ώρα για να σας διηγηθώ τις εντυπώσεις από το επαγγελματικό ταξίδι που έκανα μέσα Μαΐου στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Phoenix στην Arizona...

Καταρχήν, πρέπει να ειπωθεί πως ότι έχετε ακούσει για τους Αμερικάνους -αρνητικό φυσικά- δεν είναι προϊόν Αντιαμερικανικής προπαγάνδας και υστερίας...Οι εξηγήσεις θα δοθούν παρακάτω.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή του ταξιδιού. Αναχώρηση -την προηγούμενη μέρα-από την θεσ/νίκη για Αθήνα (θα ήταν υπερβολικό να υπήρχε πτήση απ' ευθείας από την πόλη μας...) και την επόμενη μέρα πτήση για Philadelphia και από εκεί- μετά από τέσερις ώρες αναμονής-την ανταπόκριση για το Phoenix.
Στο Ελ.Βενιζέλος λοπόν οι απαραίτητες διαδικασίες που αφορούν τις πτήσεις για Αμερική. Φυσικά συνεχείς ερωτήσεις σχετικά με την ασφάλεια των πτήσεων. Δηλαδή, αν γνωρίζαμε τα μέτρα που ισχύουν, αν καταλάβαμε ότι κάποιος άνοιξε την βαλίτσα μας (!!),αν ετοιμάσαμε την βαλίτσα εμείς οι ίδιοι και όχι κανένας άλλος (!!!!!)...Επιτέλους μετά από κάποια ώρα επιβίβαση στο αεροπλάνο και τακτοποίηση των χειραποσκευών μας στην διακεκριμένη θέση, την οποία πολύ ευγενικά μας είχε βάλει η εταιρεία για την οποία δουλεύουμε..
Οι αεροσυνοδές ήταν κυρίες- πιστέψτε με -πολύ "περασμένης" ηλικίας, φοβερά ευγενικές και γεμάτες νεέργεια.¨Διαρκώς στο πόδι και έτοιμες να σε εξυπηρετήσουν...Ένα καλό μάθημα για την δική μας ραθυμία και απροθυμία για δουλειά...
Στο αεροπλάνο ένα ζευγάρι Αμερικανών δίπλα μας, κατά την διάρκεια της πτήσης πίνει τουλάχιστον 4 ποτήρια ουίσκι ο καθένας. Τους βλέπαμε και ανακατευόμασταν μόνο με την εικόνα του γεμάτου ποτηριού.
Μετά από οκτώμισι περίπου ώρες πτήσης φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Philadelphia. Ένας αχανές , βρώμικο και πολύβουο αεροδρόμιο. Στεκόμαστε για μισή ώρα περίπου στην ουρά ,για έλεγχο στη βίζα και μετά οι συνηθισμένες ερωτήσεις από τον αστυνομικό,"τι ήρθες να κάνεις στην Αμερική","πού θα μείνεις", τι σεμινάριο θα παρακολουθήσεις" κλπ. Περιττό να αναφερθεί, ότι όλα αυτά ήταν γραμμένα...Στο τέλος, με αυστηρό βλέμμα και ύφος να σου λέει ότι η βίζα θα λήξει αυτόματα μετά από 10 μέρες (τι χαρά και τι ευτυχία για μας...
Ο έλεγχος τελειώνει και μετά παίρνουμε τις βαλίτσες για να βρούμε την ανταπόκριση για Phoenix. Σε μια στιγμή κατά την διάρκεια του ελέγχου προσωπικών χειραποσκευών βλέπουμε τους Αμερικανούς να βγάζουν τα παπούτσια και να κυκλοφορούν ξυπόλυτοι...Τραγικό!Είναι ότι πιο εξευτελιστικό έχω νιώσει...
Έτσι λοιπόν περιμένουμε για άλλες τεσσεράμισι περίπου ώρες στο αεροδρόμιο κάνοντας βόλτες και κοιτάζοντας τους Αμερικάνους (?) ταξιδιώτες. Κάπου όμως - αφού έχουμε τακτοποιηθεί και βρει την έξοδο για το αεροπλάνο- παθαίνουμε ένα είδους πολιτισμικού σοκ...Αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε -εμείς οι λευκοί- μειοψηφία σε σχέση με τους έγχρωμους που κυκλοφορούσαν...Είτε ήταν ταξιδιώτες ,είτε ήταν εργαζόμενοι...Εναι η πρώτη φορά που νιώθεις ότι είσαι από την πλευρά των λίγων , και όχι των πολλών όπως ήσουν μέχρι πριν.Ένα πολύ καλό μάθημα, για να γνωρίζεις πως νιώθουν και οι άλλοι όταν έρχονται στην δική σου θέση.Αυτό που δεν μπορείς να ξεπεράσεις όμως είναι η πολύωρη αναμονή για την πτήση σου...
Mια αναμονή που δεν βλέπεις την ώρα να τελειώσει.Να κοιτάς συνέχεια την οθόνη των αναγγελιών και να περιμένεις την δική σου πτήση...Δεν θα την ξεχάσω ποτέ...

(συνεχίζεται...)

Τετάρτη, Ιουνίου 25, 2008

Μποϋκοτάζ...


Διαβάζω λοιπόν σε ανακοίνωση της Γενικής Ομοσπονδίας Καταναλωτών Ελλάδος-ΙΝΚΑ. Συγκεκριμένα είναι σε ένδειξη αντίδρασης για την ακρίβεια...


Κάθε Πέμπτη λοιπόν. Τις επόμενες μέρες δηλαδή, ξεσπαθώστε και βγάλτε τα σπασμένα της Πέμπτης. Να αναπληρώσουν οι επιχειρήσεις και την "χασούρα" από την αποχή από τις αγορές...


Μα, είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιου είδους μποϋκοτάζ...; Τι μπορούμε να κερδίσουμε εμείς οι καταναλωτές από μια τέτοια ενέργεια ;Μάλλον τίποτα.


Ίσως ένα μικρό μειδίαμα από τους επιχειρηματίες και την ψευδαίσθηση ότι χτυπήσαμε και αυτή την φορά την ακρίβεια...

Πέμπτη, Ιουνίου 19, 2008

Κλειστό λόγω φόρτου εργασίας...



Κλειστό λόγω φόρτου εργασίας λοιπόν...Πνευματικής όμως και όχι σωματικής...

Ποιο από τα δύο είναι χειρότερο, δεν το γνωρίζω.


Προσωπικά θα προτιμούσα το δεύτερο...

Παρασκευή, Ιουνίου 13, 2008

Λίγες ημέρες υπομονή...


Λίγες ημέρες υπομονή λοιπόν -για μένα -γιατί το μπλογκ μου έλειψε και δεν θέλω να το βλέπω έτσι ανημέρωτο.


Είναι βλέπετε οι υποχρεώσεις-διπλωματική εργασία για το μεταπτυχιακό οποίες καταναλώνουν ένα μεγάλο μέρος της φαιάς ουσίας σε μεγάλο βαθμό...


Συμβαίνει δηλαδή να θέλεις να γράψεις, αλλά όταν ακουμπάς τα πλήκτρα του υπολογιστή να τα νιώθεις σαν να είναι ηλεκτροφόρα καλώδια...


Σε αναμονή λοιπον...

Δευτέρα, Ιουνίου 02, 2008

Αμαλία...

Σήμερα θυμόμαστε την Αμαλία...
Τίποτε άλλο...

Πέμπτη, Μαΐου 29, 2008

ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑ


Επειδή η τιμή του γάλακτος είναι 2,69 ευρώ τα δύο λίτρα δηλαδη 916 παλιές καλές δραχμές ποσό που θεωρώ υπερβολικό.Επειδή ανεξάρτητα των διεθνών εξελίξεων οι τιμές του όλο ανεβαίνουν και ποτέ δεν κατεβαίνουν.Επειδή είναι είδος πρώτης ανάγκης.Επειδή δεν θεωρώ οτι πρέπει να δουλεύω σαν σκλάβος όλη μου την ζωή για να προσφέρω στα παιδιά μου μόνο ένα ποτήρι γάλα.Επειδή θεωρώ οτι με κοροιδεύουν.Γιαυτό λοιπόν καλούμε όλους τους αναγνώστες και bloggers σε αποχή απο την αγορά γάλακτος για τρείς μόνο ημέρες 9 με 11 Ιουνίου σαν ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας.

Τετάρτη, Μαΐου 28, 2008

Εντυπώσεις από την Αμερική...


Τις επόμενες μέρες θα γράψω όλες τις εντυπώσεις μου, από το επαγγελματικό ταξίδι στην Αμερική.


Απλώς, προσπαθώ να τακτοποιήσω πρώτα κάποιες εκκρεμότητες και μετά να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου με νηφαλιότητα...


Θα ειπωθούν πολλά...

Παρασκευή, Μαΐου 16, 2008

Αριζόνα...


Τις επόμενες μέρες θα λείψω γα επαγγελματικό ταξίδι στην Αμερική, και συγκεκριμένα στην Αριζόνα...


Από εκεί λοιπόν θα έρθουν τα επόμενα σχόλια (αλλά και φωτογραφίες), σχετικά με την καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών...


Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα...

Τετάρτη, Μαΐου 07, 2008

Άλλη μια δοκιμασία...


Άλλη μια δοκιμασία που θα περάσω αύριο και μεθαύριο, για την άδεια άσκησης επαγγέλματος Φαρμακοποιού (τρομάρα μου...).


Μια καθαρή παράνομη κρατική διαδικασία -αφού παίρνεις πανεπιστημιακό τίτλο , τι σχέση έχουν οι περαιτέρω εξετάσεις ? -που ελπίζω τουλάχιστον στο μέλλον να καταργηθεί, λόγω εξομοίωσης εργασιακών συνθηκών στην Ε.Ε.


Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...




Σάββατο, Μαΐου 03, 2008

Επτά χρόνια ακρίβειας...


Μία πολύ καλή έρευνα υπάρχει σήμερα στην εφημερίδα Τα Νέα σχετικά με τις ανατιμήσεις που έχουν δεχθεί όλα τα προϊόντα από την ημέρα που μπήκε και επίσημα το ευρώ στην ζωή μας.


Μέχρι και 240% ανατιμήθηκαν τα προϊόντα από το 2001.Βέβαια δεν περιμέναμε την έρευνα της εφημερίδας για να κατανοήσουμε πόσο ακριβή έγινε η "καθημερινή" μας ζωή. Μια ζωή η οποία γέμισε από πολλές-τεχνητές τις περισσότερες φορές- ανάγκες τις οποίες δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε στον οικονομικό τομέα.


Ένας πολύπαθος τομέας στην χώρα μας,όπου ΟΛΟΙ οι πολιτικοί τον επικαλούνται όταν θέλουν να πάρουν οδυνηρά μέτρα,τα οποία θα είναι πάντα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, όντας τα εύκολα θύματα σε αυτήν την ιστορία...


Θύματα των οποίων οι μισθοί βέβαια-όπως θα αναρωτηθήκατε- δεν αυξήθηκαν ούτε κατά 40% τα τελευταία 6 χρόνια. Το ερώτημα που προκύπτει είναι "ως πότε...?"

Ως πότε θα ανεχόμαστε όλη αυτήν την μαύρη κωμωδία που παίζεται στις πλάτες μας...?


Οι απαντήσεις πολλές...οι πράξεις?


Πέμπτη, Απριλίου 24, 2008

Kιοτέ(ο)-ψατε για ακόμη μια φορά...


Μάλιστα κύριοι της Ελληνικής Κυβέρνησης (το Κ κεφαλαίο μάλλον αποτελεί ύβρη προς εσάς που διαβάζετε αυτό το post).Για ακόμη μια φορά δείξατε πόσο "κιότηδες " είστε εσείς, και όλοι αυτοί που ασχολείστε με την οικολογική πολιτική...

Μια πολιτική που θα έπρεπε να στοχεύει στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων πολιτών. Θα έπρεπε να είναι υποχρέωση σας,όπως αρμόζει σε κάθε εκλεγμένο αντιπρόσωπο από τον λαό...

Έτσι λοιπόν μετά τον ΟΗΕ, και η
κομισιόν παραπέμπει την Ελλάδα για την μη τήρηση των κανόνων του πρωτοκόλου του Κιότο...O λόγος είναι ότι η χώρα μας δεν έχει ένα αξιόπιστο σύστημα μέτρησης εναέριων ρύπων, με αποτέλεσμα οι μετρήσεις που δίνονταν να είναι τελείως πλασματικές και σε λάθος βάση.

Φαίνεται λοιπόν ότι δεν δόθηκε ΠΟΤΕ η πρέπουσα σημασία για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Ένα θέμα που αφορά όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Η οποία πασχίζει να μπει σε ένα σωστό δρόμο περιβαλλοντικής συμπεριφοράς αλλά και ευαισθητοποίησης σε ένα τόσο σημαντικό θέμα...

Από την άλλη πλευρά υπάρχει και μια κυβέρνηση η οποία πασχίζει να κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να ακυρωθούν όλες οι καλοπροαίρετες προσπάθειες για βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών, από τη πλευρά πολιτών και αρμόδιων μη κυβερνητικών φορέων...

Συνθήκες οι οποίες χρειάζονται αποφάσεις, σε κεντρικό επίπεδο. Πράγμα δύσκολο βέβαια για την χώρα μας. Βλέπετε είναι πιο εύκολο να αμφισβητούμε την κομισιόν από τους ίδιους μας τους εαυτούς, και να χαρακτηρίζουμε την υπόθεση
"προσωπική αντιπαράθεση"...

Τρίτη, Απριλίου 15, 2008

Ολυμπιακοί αγώνες..


΄Εχει καταλαγιάσει εδώ και λίγες μέρες-όπως γίνεται συνήθως-μετά από την καταιγίδα των πλληροφοριών, σχετικά με το θέμα που προέκυψε με τους αθλητές της Εθνικής ομάδας της άρσης βαρών.Είναι πιο εύκολο τώρα, για κάποιον να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα....


Συμπεράσματα τα οποία για όλους σχεδόν, είναι ίδια και ταυτόσημα.Οι ένοχοι είναι πια γνωστοί-και επίσημα-και μάλιστα έχουν μείνει και ένοχοι στην συνείδηση του κόσμου...

Ο λόγος γνωστός.Η επιτυχία με κάθε κόστος...


Υπάρχουν όμως και κάποιοι λόγοι για τους οποίους δεν θα ήταν κάποιος διατεθειμένος να παρακολούθήσει τους Ολυμπαικούς αγώνες στο Πεκίνο.Άλλωστε το ίδιο κάνει και ο υπογράφων εδώ και οκτώ περίπου χρόνια...


Δεν θα δούμε λοιπόν τους αγώνες, γιατί δεν θέλουμε να παρακολουθήσουμε αγωνίσματα όπου κυριαρχούν οι (απαγορευμένες και επιβλαβείς) φαρμακευτικές ουσίες και όχι ο ανθρώπινος παράγοντας...


Δεν θα δούμε αγώνες όπου η ευγενής άμιλλα, έχει μετατραπεί σε ατελείωτο κυνήγι της επιτυχίας με κάθε δυνατό και αδύνατο κόστος...


Δεν θα δούμε αγώνες που διοργανώνονται από ένα κράτος όπου η ανθρώπινη αξία -και αξιοπρέπεια-βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της κοινωνικής κλίμακας...


Η λίστα αυτή θα μπορούσε να συνεχιστεί περισσότερο...Δεν έχει σημασία όμως πόσοι είναι οι λόγοι, αλλά ποιοι...


Τα υπόλοιπα είναι για εσάς,κάτι παραπάνω θα έχετε να πείτε...



Σάββατο, Μαρτίου 29, 2008

Κράτος...? Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!


Πόσες φορές δεν ακούστηκε από τα χείλη -πολιτικών κυρίως -να μιλάνε για το κράτος, για την συνέχεια του, την αξιοπιστία του κλπ...

Πόσες φορές εμείς, οι απλοί πολίτες ακούγοντας αυτά τα λόγια δεν κουνήσαμε απελπισμένοι το κεφάλι αποδοκιμάζοντας τα λεγόμενα τους.Λεγόμενα τα οποία απευθύνονται -κατά την σκέψη αυτών που τα εκστομίζουν-σε πολίτες με πολύ χαμηλό νοητικό επίπεδο...

Για ποιο κράτος μιλάμε κύριοι "άρχοντες"...? Για αυτό το τερατούργημα που έχετε δημιουργήσει όπου κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας και του ισχυρότερου...? Όπου η αναξιοπιστία είναι ο κύριος πυλώνας υποστήριξης του καθεστώτος το οποίο έχετε εγκαθιδρύσει...?

Τα αποτελέσματα όλων αυτών είναι ολοφάνερα.Στον οικονομικό τομέα (ακρίβεια τιμών) συγκλίνουμε διαρκώς-και σε πολλές περιπτώσεις έχουμε ξεπεράσει- όλα σχεδόν τα κράτη της Ε.Ε, ενώ στους μισθούς το χάσμα διαρκώς αυξάνει με τους άλλους εταίρους.Τα υπόλοιπα οικονομικά-δημοσιονομικά στοιχειά είναι σε μια τελματώδη κατάσταση (απλά αναφέρουμε τα πιο κραυγαλέα, και άμεσα κατανοητά στον μέσο πολίτη όπως τις τιμές των προϊόντων)

Στην κοινωνία επικρατεί η τέλεια και διαρκής αποχαύνωση...Μια γενική ακινησία και έκπτωση αξιών(ηθικών και όχι ψευτοηθικολογικών) σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού ιστού...

Τέλος, στην πολιτική ζωή, το απόλυτο κενό, με κατηγορίες να εκτοξεύονται από όλα τα πολιτικά κόμματα για μίζες, δολοπλοκίες και αλόγιστη σπατάλη δημόσιου χρήματος...

Αυτή είναι λοιπόν η δική σας Ελλάδα, και το δικό σας κράτος...Ένα κράτος που αλλιώς το φανταζόμαστε, όπου θέλουμε να ζήσουμε χωρίς την δική σας παρουσία...

Κρατείστε το λοιπόν...εμείς δεν θα πάρουμε!

Κυριακή, Μαρτίου 16, 2008

Σκληρή δουλειά ή γνωριμίες...


Είναι ένα ερώτημα που πολλές φορές-όχι μόνο στον επαγγελματικό χώρο-απασχόλησε αρκετά.Πιστεύω, ότι το ίδιο ερώτημα δημιουργείται και σε πολλούς άλλους ανθρώπους.

Άνθρωποι, οι οποίοι δουλεύουν ¨με τον σταυρό στο χέρι" τηρώντας όσο περισσότερο γίνεται τους ηθικούς κανόνες.Οι οποίοι τις περισσότερες φορές, αδυνατούν να δικαιώσουν τους κόπους τους, εξαιτίας κάποιων "χρήσιμων" γνωριμιών που χρησιμοποιούν κάποιοι άλλοι...

Γνωριμίες που μπορεί να προέρχονται και μέσα από νόμιμες διαδικασίες, αλλά που δίνουν την απαιτούμενη ώθηση για να φτάσει κάποιος γρήγορα και χωρίς κόπο στον στόχο του...

Ένα στόχο που πολλές φορές τον πετυχαίνουμε με δυσκολία,όμως άλλοι τον θεωρούν δεδομένο -χρησιμοποιώντας πάντα τις γνωριμίες-και σίγουρο...

Το σίγουρο πάντως είναι, ότι δύσκολα θα βρεθεί απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα που απασχολεί πολύ κόσμο.Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα θα την βρούμε...

Τρίτη, Μαρτίου 04, 2008

Blogs, ενημέρωση και μπλογκο-νόμος...


Μεγάλη αναταραχή τις τελευταίες ημέρες στην μπλογκόσγφαιρα, σχετικά με τον επικείμενο νόμο που θέλει να εφαρμόσει η Ελληνική κυβέρνηση, για να "φιμώσει" την φωνή δεκάδων χιλιάδων μπλόγκερς...

Θα είναι βέβαια μια αποτρόπαια πράξη από την πλευρά της, η οποία θα θέσει σε δοκιμασία την Δημοκρατική ευαισθησία των Ελλήνων, στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης αλλά και της δημιουργικής ενημέρωσης για πολλούς ανθρώπους.

Να σημειωθεί επίσης ότι η τάση αυτή της ενημέρωσης από τα Blogs όχι μόνο διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, αλλά διευρύνεται κιόλας με τάση να αντικαταστήσουν με τον καιρό παραδοσιακάμέσα μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες κλπ).Μάλλον αυτό θα ήταν το κυρίαρχο στοιχείο που έκανε όλους αυτούς τους "σοφούς" των ειδήσεων (κυρίως των τηλεοπτικών παραθύρων) για να κυνηγήσουν και να προκηρύξουν την μαζική ανάπτυξη των ιστολογίων...

Παράθυρο αχτίδας είναι όμως η φράση του Νίκου Δήμου σε άρθρο του, στην Καθημερινή της Κυριακής όπου γράφει "από την πρώτη στιγμή της διάδοσής του το Διαδίκτυο ενοχλούσε τις πάσης φύσεως εξουσίες που προσπαθούν να το ελέγξουν. Ευτυχώς αυτό δεν είναι τεχνολογικά δυνατόν. Καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να λογοκρίνει το περιεχόμενο του Internet – ούτε καν οι ΗΠΑ".

Περισσότερο μοιάζουν, με σπασμωδικές κινήσεις σε καταστάσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν και να διαχειριστούν με ωριμότητα και Δημοκρατική ευαισθησία.Μια ωριμότητα που δείχνει -προς το παρόν-η μεγάλη πλειονότητα των μπλόγκερς και αυτή την φορά...

Σάββατο, Φεβρουαρίου 16, 2008

"...και καλούς απογόνους"


Πόσες φορές, δεν έχει ειπωθεί αυτή φράση σε νεόνυμφα ζευγάρια.Με πόση χαρά βγαίνει από τα στόματα συγγενών και φίλων.Ευχές ειλικρινείς, γεμάτες θετική ενέργεια...

Τις δέχονται όμως το ίδιο και τα νιόπαντρα ζευγάρια ?Πάρα πολλοί-πιστέψτε με δεν και λίγοι-σηκώνουν τα χέρια, στην ιδέα της γέννησης ενός παιδιού.Ενός παιδιού που θα φέρει με την σειρά του όχι μόνο έλλειψη χρόνου -σημαντικό για όσους εργάζονται σκληρά- αλλά και επιπρόσθετα οικονομικά βάρη...

Βάρη για τα οποία πολλά ζευγάρια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα -όχι μόνο για την επιβίωση τους-αλλά και για την ανατροφή κάποιου μελλοντικού παιδιού.Παραθέτω ένα απόσπασμα από τον Ριζοσπάστη όπου λέει :"H φροντίδα και η φύλαξη του 80,5% των παιδιών έως 2 ετών γίνεται από συγγενείς ή άλλα άτομα. Για την ηλικία των 3 έως 5 ετών, το ποσοστό όσων φυλάσσονται από συγγενείς ή άλλα άτομα ανέρχεται στο 56,8%, ενώ μόνο το 7,3% συμμετέχει σε προγράμματα φύλαξης σε σχολείο."

Καταλαβαίνετε λοιπόν σε ποια κατάσταση "κινδυνεύει" να πέσει ένα νέο ζευγάρι...Που προσπαθεί να βγάλει με δυσκολία " τα προς το ζην", και ταυτόχρονα να "πρέπει" -μετά από κοινωνικές πιέσεις-να "μεγαλώσει" την οικογένεια του...

Ίσως φάνηκαν λίγο απαισιόδοξα τα παραπάνω, αλλά είναι η στυγνή πραγματικότητα.Μια πραγματικότητα που για πολλούς γίνεται εφιάλτης, και όχι μια σταθερή βάση για ένα καλύτερο μέλλον...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 05, 2008

Κράτος δικαίου...


Τελικά εμείς οι Έλληνες πρέπει να έχουμε μεγάλα αποθέματα υπομονής.Γιατί είμαστε σε αυτή την κατάσταση, και δεν έχουμε επαναστατήσει βάζοντας φωτιά και γκρεμίζοντας τα πάντα.

Όλοι οι κρίσιμοι τομείς στην Ελλάδα είναι σε πλήρη -και το εννοώ-αποσύνθεση. Ο πολιτικός χώρος σε πλήρη απαξίωση, γεμάτος σκάνδαλα (φημολογούμενα και μη),και τους πολιτικούς να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα...

Η οικονομία να διολισθαίνει συνεχώς, με τους αριθμούς να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με συνθήκες μιας εύρωστης οικονομίας.Με το ασφαλιστικό "προ των πυλών" το οποίο θα είναι η πέτρα που θα μας τραβήξει στον βυθό...

Η κοινωνία σε μια συνολική αποχαύνωση , με τα τηλεοπτικά ριάλιτυς να ζούνε μέρες δόξας στους δέκτες.Να εξαντλείται κάθε ίχνος φαντασίας αποκλειστικά στην δημιουργία παρόμοιων εκπομπών που προωθούν-κατά την γνώμη μου-τον σκληρό -δίχως κανόνες- ανταγωνισμό
ανάμεσα σε συνανθρώπους, και όχι την αλληλεγγύη μεταξύ τους...

Ίσως φαίνονται λίγο απαισιόδοξα αυτά , όμως δυστυχώς είναι η αλήθεια.Υπομονή λοιπόν, ίσως βγει κάτι καλό από αυτή την ιστορία...
Υπομονή...

Σάββατο, Φεβρουαρίου 02, 2008

Στα Τίρανα αδελφές μου, στα Τίρανα...


Ίσως κάποιοι διαβάζοντας τον τίτλο να παραξενευτήκατε.Αν όμως διαβάσετε για αυτό που συμβαίνει στα Τίρανα, σε ρεπορτάζ της Καθημερινής δεν θα παραξενευτείτε καθόλου...

Είναι-η δική μου- μια πολύ φυσική αντίδραση ενός ανθρώπου που έχει μπουχτίσει, βλέποντας τους δικούς μας δημοτικούς-αλλά και πολιτικούς -άρχοντες να σχεδιάζουν, να προκηρύσσουν,να αδρανούν και στο τέλος να μην ενεργούν...

Να μένουν απαθείς , σε μια αιώνια χειμερία νάρκη από την οποία απελπισμένοι -αλλά και κουρασμένοι-εμείς οι πολίτες τους ζητάμε να ξυπνήσουν...

Να ξυπνήσουν για να δουν την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην καθημερινή μας ζωή.Όπου συναντάμε πλείστες δυσκολίες όλη την ημέρα, χωρίς να βλέπουμε έστω μια αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ..

Έρεβος και παγωνιά στις σκέψεις, και στο μέλλον μας.
Για αυτό λοιπόν "Στα Τίρανα αδελφές μου, στα Τίρανα..."

Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2008

Κούραση....


Είναι αρκετά κουραστικές οι μέρες που πέρασαν.Ίσως, φταίει το γεγονός ότι έχω αναλάβει περισσότερες εργασίες ,από ότι τελικά να μπορώ να διεκπεραιώσω...

Μάλλον, θα μπήκα και εγώ στην δίνη του άγχους που σε παρασέρνει, με αποκλειστικό σκοπό να "τα προλάβεις όλα" και "γρήγορα".Χωρίς τελικά να χρειάζεται να τα κάνεις όλα αυτά, σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Αυτό το καταλαβαίνεις -κυρίως- όταν έχεις φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, και συνειδητοποιείς ότι δεν κέρδισες και τίποτα το πολύ σημαντικό, ότι θα μπορούσες να το διεκπεραιώσεις σε μεταγενέστερο χρόνο, και με σαφώς μεγαλύτερη άνεση...

ϊσως συμπεριφέρομαι όπως αυτούς που "κορόϊδευα" και "λυπόμουν", όταν τους έβλεπα να χειρίζονται τέτοιες καταστάσεις με παρόμοιο τρόπο.
Ας είναι και έτσι λοιπόν.
Ποτέ δεν είναι αργά...!