Ούτε και εγώ θα πάρω....

Ο παραπάνω τίτλος, είναι μια απάντηση στο πολύ ωραίο κείμενο που γράφτηκε στο protagon από τον Άλκη Γαλδαδά.

Αναφέρει τα παράδοξα , παράτυπα και παράξενα που κυριαρχούν αυτές τις άγιες (;) μέρες, στην χώρα μας.

Μια χώρα, που βρίσκεται στην δίνη μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης (περισσότερο αξιών κατά την γνώμη μου).Μέσα σε όλα αυτά- φυσικά- και ο παραδοσιακός τρόπος εορτασμού του Πάσχα στην χώρα μας.

Τι να πρωτοδούμε...; Την έλευση του Αγίου φωτός (μόνο η έκφραση αυτή από μόνη της ξενίζει. Από ποιον άγιο δημιουργήθηκε η φλόγα αυτή άραγε...). Με όλες τις πρέπουσες τιμές (;) αρχηγού κράτους (βαρέθηκα να βάζω ερωτηματικά που δηλώνουν απορία...). Συμπεριλαμβανομένου φυσικά και τα έξοδα αυτών των τιμών ( η τιμή, τιμή δεν έχει....). Πόσες ψυχές άραγε, θα μπορούσαν να αγαλλιάσουν αποδίδοντας σε αυτές τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για το Άγιο φως ;

Να σχολιάσουμε για τις συνήθειες του Χριστεπώνυμου πλήθους ; Ντυμένοι στην τρίχα για τον Επιτάφιο, με μαλλί φρεσκοβαμμένο και περμανάντ λίγα λεπτά μετά την έξοδο από το κομμωτήριο. Ποια είναι άραγε, η θλίψη που νιώθουν για τον θάνατο του Χριστού...;

Στην Ανάσταση, όπου πηγαίνουμε ένα τέταρτο πριν και φεύγουμε πέντε λεπτά μετά . Πνιγμένοι από αγάπη, προς τον συνάνθρωπο μας έτσι ώστε να τον κάψουμε με κάθε είδους βεγγαλικά. Χωρίς να κάνουμε διακρίσεις στις ηλικίες....

Τελειώνοντας, για την επόμενη μέρα με το γιουρούσι στο Πασχαλιάτικο κρέας .Λες και τις υπόλοιπες μέρες, τρεφόμαστε μόνο με όσπρια, ζυμαρικά και γάλα κατσίκας....

Τέτοιο Πάσχα δεν το θέλω (αλλά το υπομένω κάθε χρόνο).

Δυστυχώς.

Οι αξίες της ζωής ή η επιστροφή στο παρελθόν....

Αυτό είναι το πιο σημαντικό που προκύπτει από το δημοσιευμένο άρθρο. Η βαρύτητα που δίνουν οι Έλληνες –ελέω κρίσης- στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Γράφει λοιπόν στο άρθρο ότι : «Η πλειοψηφία των Ελλήνων καταναλωτών φαίνεται ότι δίνει πλέον πολύ μεγαλύτερη σημασία στην υγεία (64%) και την οικογένεια (59%), κατατάσσοντας τες στην κορυφή της λίστας των βασικών προτεραιοτήτων της ζωής τους ενώ η εργασία ακολουθεί με αρκετά χαμηλότερο ποσοστό (36%).»

Είναι αξίες που είχανε ατονήσει. Έτειναν μάλιστα να εξαφανισθούν από τον αξιακό κώδικα των καθημερινών προτεραιοτήτων. Προτεραιότητες, οι οποίες κυριαρχούσαν από το υπέρμετρο κυνήγι του χρήματος με κάθε κόστος .Φυσικά, αυτό της ψυχικής αλλά και σωματικής υγείας..

Αξίες οι οποίες είναι παντοτινές , διαχρονικές .

Αξίες, που αποτελούν το νόημα της ζωής.

Αξίες που θα πρέπει να διδάσκονται παντού.

Στο σχολείο, στην οικογένεια, στην δουλειά.

Είναι αυτές, για τις οποίες στην ουσία ζει ο άνθρωπος. Για να περνάει καλά και με ευημερία. Χωρίς-φυσικά- να προκαλεί πόνο στον συνάνθρωπο του.

Για να περνάει καλά και όλη η ανθρωπότητα.

Πάμε, να τις ξαναανακαλύψουμε ;

Συνδεδεμένοι

Έχοντας τελειώσει πρόσφατα, το βιβλίο Συνδεδεμένοι του Nicholas A. Christakis (Νίκολας Α. Χρηστάκης) και James H. Fowler (Τζέιμς Χ. Φόουλερ) μπορεί να πει κανείς ότι διάβασε μια αληθινή πραγματικότητα ( ο πλεονασμός επίτηδες).

Το βιβλίο, περιγράφει το πώς και πόσο είμαστε δικτυωμένοι. Το πιο σημαντικό είναι, το πόσο αυτή η δικτύωση επηρεάζει εμάς τους ίδιους.

Πόσο δηλ. η ψυχική, σωματική και οικονομική κατάσταση των φίλων μας επηρεάζει και εμάς....

Πόσο μπορούμε εμείς, να επηρεάσουμε και τους δικούς μας φίλους.

Ένα βιβλίο χρήσιμο, για όλους μας.

Χρήσιμο, για τις σχέσεις μας με τον συνάνθρωπο μας.

Ποιος θέλει να γίνει τραπεζοκόμος ; (στα ΕΛ.ΠΕ)

Σαφέστατα είναι ένα παράξενο ερώτημα, στο οποίο θα απορούσε κανείς για την απάντηση που θα μπορούσε να δώσει..

Μια πιθανή απάντηση όμως, που θα ήταν σχετική με τις απολαβές που παίρνει ο/η τραπεζοκόμος στα ΕΛ.ΠΕ. Ο οποίος ανέρχεται στο ποσό των 74 χιλιάδων ευρώ τον χρόνο.

Ένα ποσό σκάνδαλο, για τα σημερινά δεδομένα και για την κατάσταση που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα.

Ένα ποσό, που ούτε διευθυντές σε εταιρείες δεν μπορούν ούτε να φανταστούν....

Είναι μία ακόμη αποτυχία αυτού του κράτους. Να κερδίσει τον σεβασμό από τους πολίτες του. Να νιώσουν ότι υπάρχει το ελάχιστο για αυτούς στην ανταποδοτικότητα. Στην ανάπτυξη και στην δημιουργικότητα ( το οποίο είναι υποχρεωμένο να παρέχει).

Τι καταφέρνει λοιπόν με αυτούς τους μισθούς –σκάνδαλο ; Να δημιουργεί το αίσθημα της αδικίας –μεταξύ των πολιτών- αλλά και της καχυποψίας προς αυτό.

Μια καχυποψία που προέρχεται από στρεβλώσεις. Είναι οι στρεβλώσεις αυτές, που μπορούν να οδηγήσουν σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες .Όχι μόνο κατά του κράτους, αλλά και μεταξύ των πολιτών που δοκιμάζονται αυτήν την περιοδο.

Τελικά, θα είναι πολλοί που θα θέλουν να γίνουν τραπεζοκόμοι.

Στα ΕΛ.ΠΕ φυσικά...

Υ.Γ. Ο τίτλος δόθηκε από τον τίτλο “Golden boy" τραπεζοκόμοι στα ΕΛΠΕ με μισθό 74 χιλ. ευρώ”.

Μπορείτε να δείτε όμως και άλλους μισθούς, ανώτερους του τραπεζοκόμου.

Θα προτιμήσω, αυτό του φύλακα-βάρδιας....