Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2012

Απολογισμός





Μια λέξη με μια ιδιαίτερη έννοια. Στο άκουσμα της σοβαρεύουμε ( όταν πρόκειται για κάτι που δεν μας αφορά) ή αγχωνόμαστε ( όταν αυτός αφορά εμάς τους ίδιους).

Η αφορμή, είναι από το status μιας facebookικής φίλης. Έγραψε δηλαδή, ότι τώρα που φεύγει αυτός ο χρόνος θα κάνει τον απολογισμό της. Από ότι κατάλαβα, δεν θα είναι και πολύ θετικός ( το αντιλαμβάνομαι) από τον τρόπο που το έγραψε.
Φαινότανε ότι το έβρισκε ως βάρος, ως αναπόφευκτο κακό που έπρεπε να γίνει.

Της απάντησα, ότι όλα είναι μια ουτοπία. Ότι όλα είναι μια ιδέα…
Ίσως ,είναι μια επιβαλόμενη κοινωνική σύμβαση άχρηστη. Για να μετατεθούν οι ευθύνες από τους ταγούς της εκάστοτε εξουσίας στον απλό κόσμο.
Να τον κάνουν να νιώσει μια απογοήτευση ( αφού 99% οι στόχοι που βάζουμε δεν είναι εφικτοί…).

Κανένας απολογισμός λοιπόν. Μόνο μια διαρκής αναζήτηση. Αναζήτηση θέσεων και ιδεών.
Σχεδόν καθημερινά. Για να μπορούμε –έστω και πρόσκαιρα- να δίνουμε μικρές ( και εύκολες απαντήσεις) σε μικρά καθημερινά προβλήματα.

Μια γενική απλοποίηση της ζωής μας.
Σε όλους τους τομείς.
Χωρίς απολογισμό αλλά με την απλή λογική.

Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2012

Δράση, ανοικτό συνέδριο και εντυπώσεις.




Δύο εβδομάδες περάσανε από το ανοικτό συνέδριο της Δράσης ( 1& 2 Δεκεμβρίου 2012).
Δεν θα αναφερθώ στα διαδικαστικά, αυτά μπορεί οποιοσδήποτε να τα μάθει από την ιστοσελίδα ( όπως επίσης και τις ομιλίες).

Ήταν η πρώτη μου εμπειρία συμμετοχής σε συνέδριο. Θετική από όλες τις πλευρές.

Γιατί γνώρισα εξαίρετους ανθρώπους ( μέλη και μη της Δράσης).Ανθρώπους της αγοράς αλλά και της διανόησης, απλούς και δεκτικούς.

Γιατί ακούστηκαν πολλές διαφορετικές φωνές, που συγκλίνουν όμως σε ένα και σημαντικό στόχο που ονομάζεται ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Γιατί  παραβρέθηκαν ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ( εκτός από διαφορετικούς και μεμονωμένα πολιτικά ανθρώπους), αλλά και πολιτικοί σχηματισμοί και κόμματα. Ομάδες πολιτών που διψάνε για δημιουργική δουλειά και αλλαγή.

Γιατί ήταν ένα πετυχημένο οργανωτικά συνέδριο, με οικονομική συμμετοχή που την κάλυπτε ο ΙΔΙΟΣ ο σύνεδρος ( και όχι από το ταμείο του κόμματος δηλ. από κρατική επιχορήγηση).

Γιατί –τέλος- δόθηκε η ελπίδα ότι μπορεί να εξελιχθεί η προσπάθεια της Δράσης για ενότητα στο μεταρρυθμιστικό χώρο, σε κάτι μεγαλύτερο.
Που θα συμπαρασύρει και την Ελληνική κοινωνία αφυπνίζοντας την.

Για να ξαναδώσει την ελπίδα που χάθηκε.

Για να νιώσουμε επιτέλους πολίτες και όχι πελάτες.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2012

Περισσότερη Δράση

Για περισσότερη Δράση και για άλλα πολλά του μεταρρυθμιστικού Ευρωπαϊκού χώρου, τις επόμενες μέρες.

( Τώρα υπάρχει μια θολούρα....).

Παρασκευή, Νοεμβρίου 30, 2012

Ώρα για Δράση





Σε λίγες ώρες ξεκινάμε. Ξεκινάμε με προορισμό την Αθήνα, για να παραστούμε στο ανοικτό συνέδριο της Δράσης.
Ένα συνέδριο με ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους μεταρρυθμιστικούς, Ευρωπαικούς Φιλελευθερους σχηματισμούς.

Για να βρούμε ένα κοινό τόπο συνάντησης και συνεννόησης.

Γιατί η κατάσταση στην Ελλάδα συνεχώς βαραίνει. Βαραίνει, για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Γιατί πολλά ( και όχι κάποια) πράγματα, πρέπει να αλλάξουν.

Γιατί έφτασε η ώρα για Δράση.

Κυριακή, Νοεμβρίου 11, 2012

Θέλουμε να συζητάμε ?



Ο άνθρωπος, ως ζωντανό ον από την αρχή της ύπαρξης του επικοινωνεί. Επικοινωνεί με τα άλλα όντα και κυρίως με τα ανθρώπινα με τον λεκτικό τρόπο. Δηλαδή με τις λέξεις.

Λέξεις, που σχηματίζουν προτάσεις μέσα από συζητήσεις. Κάποιες φορές οι τελευταίες οδηγούν σε συμφωνία και άλλες σε διαφωνία.
Κυρίαρχο στοιχείο όμως, είναι η ανταλλαγή των απόψεων μέσω της συζήτησης.
Τώρα τελευταία, οι συζητήσεις έχουν ως μόνιμο θέμα την κρίση και τα απότοκα της. Άλλες φορές γίνονται σε ήρεμο κλίμα και άλλες σε τεταμένο. Ο καθένας εκθέτει τις απόψεις ,ανάλογα με την πρότερη εμπειρία που έχει αλλά και ανάλογα με τα συμφέροντα του.

Αυτό όμως που παρατηρείται πιο έντονα ,είναι η τάση των ανθρώπων ( ίσως στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο) να πείσουν με κάθε κόστος τον ( ή τους ) συνομιλητή του ( τους).Κρατώντας κλειστά τα αυτιά σε κάθε άποψη-τοποθέτηση. Θεωρώντας a priori  ότι κατέχουν μόνο αυτοί την αλήθεια .Ότι πρέπει μάλιστα, να την ασπασθεί και ο άλλος συν-ζητητής.
Αυτό ενισχύεται ακόμη περισσότερο- κατά την γνώμη μου -εξαιτίας της κρίσης  και λόγω της  συναισθηματικής φόρτισης που υπάρχει.

Η πραγματικότητα τελικά είναι, ότι δεν θέλουμε να συζητήσουμε. Δεν θέλουμε να ακούσουμε ίσως κάποιες αλήθειες που πονάνε. Που θα μας κάνουν να σκεφτούμε ότι και εμείς βάλαμε – με την στάση μας- ένα μικρό λιθαράκι, για να γιγαντωθεί αυτό που λέγεται κρίση με όλες τις εκφάνσεις της.

Κρίση, η οποία θα σταματήσει όταν θα μάθουμε να ακούμε, να αφουγκραζόμαστε και να επεξεργαζόμαστε τις σκέψεις των άλλων. Με νηφαλιότητα και κριτική σκέψη.
Βασικό όμως είναι να θέλουμε να συζητάμε.
Το ερώτημα όμως είναι, θέλουμε να συζητάμε ;

Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2012

Έλλειμμα Δημοκρατίας ή ψυχραιμίας ;



Σήμερα μέσω facebook ανακοίνωσε ο δημοσιογράφος Κ. Αρβανίτης,  το κόψιμο της πρωινής εκπομπής στην ΝΕΤ ( μαζί με την δημοσιογράφο Μ. Κατσίμη) .
Έτσι απότομα χωρίς καμία προειδοποίηση .Γιατί έκαναν σχόλια, σχετικά με τα πορίσματα των ιατροδικαστών τα οποία διαψεύδουν τον Υπουργό Προ.Πο ,ότι δεν υπήρξαν βασανιστήρια στην ΓΑΔΑ σε διαδηλωτές που προσήχθησαν για τα οποία αναφέρθηκε η Guardian).
                                               
Πολλοί μιλάνε για έλλειμμα Δημοκρατίας. Ένα έλλειμμα που παρατηρείται συνήθως σε καθεστωτικά πολιτεύματα ( κυρίως σε χώρες της Λατινικής Αμερικής).Πολιτεύματα που στηρίζονται σε απολύτου ελέγχου μορφές ενημέρωσης.
Πολιτεύματα που δεν δέχονται  τις διαφορετικές γνώμες.

Προσωπικά,  την ενέργεια αυτή την χαρακτηρίζω ως έλλειψη ψυχραιμίας. Από μια κυβέρνηση που συνεχώς παραπαίει, σε όλους τους τομείς.
Μια κυβέρνηση ,που έχει χάσει τον έλεγχο των κινήσεων αλλά και του κράτους γενικότερα.
Που αφήνει ομάδες ακραίων χαρακτηριστικών να αντικαθιστούν το κράτος σε κάθε περίπτωση .Φυσικά με τραγικά αποτελέσματα.

Το κόψιμο λοιπόν της εκπομπής είναι  μια σπασμωδική κίνηση .Μια κίνηση ,μια προσπάθεια  να δώσει το κράτος το δικό του παρόν.
Ένα παρόν όμως που δεν θα έχει συνέχεια.

Γιατί μόλις σήμερα, άρχισε το κύκνειο άσμα.
Γιατί το δείχνει η απώλεια ψυχραιμίας.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2012

Στα Εξάρχεια θα μπορούσαν να διαδηλώσουν ?




Διαβάζω για τις συμπλοκές που έγιναν ( και θα γίνονται), μεταξύ αναρχικών και ακροδεξιών ομάδων στην Αθήνα.
Επιθέσεις, από τους μεν στους δε και τούμπαλιν.
 Φυσικά δεν μπορεί να αποδοθεί δίκιο και άδικο, για αυτές τις συμπλοκές .Είναι πολύ αργά πια.
Τώρα, αποτελούν πράξεις αντεκδίκησης.

Με ενοχλεί όμως η υποκρισία .Μια υποκρισία η οποία θεωρείται –προσωπικά- το καύσιμο για την εκτίναξη της χρυσής Αυγής ( δημοσκοπικά και εκλογικά).
Είναι συνεχής κατηγορία, για την βία των ακροδεξιών ναζιστών από την μια και η δικαιολογημένη ( ;) άμυνα από την άλλη πλευρά.
Το δικαίωμα δηλαδή να μπορούν να διαδηλώσουν ( ;) στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα οι ακροαριστεροί. Να μπορούν να διαμαρτυρηθούν για την βία των ναζιστών.
Αλλά να μην μπορούν όμως να διαδηλώσουν οι ακροδεξιοί, στο αντίστοιχο άντρο ( των αντιπάλων τους) στα Εξάρχεια.
Φυσικά και δεν μπορούν, όχι μόνο να πλησιάσουν αλλά ούτε και το όνομα της περιοχής να προφέρουν.

Αυτό είναι και το πρόβλημα. Η «περιθωριοποίηση » και η θυματοποίηση, του Ναζιστικού αυτού μορφώματος το εκτοξεύει ψηλά στις συνειδήσεις κάποιων συμπολιτών μας.
Εσφαλμένα σίγουρα .
Αδικαιολόγητα όμως όχι.
Γιατί αυτόματα, ο κόσμος που δεν μπορεί να διακρίνει την βία σε ιδεοπολιτικό επίπεδο, να αναρωτιέται.

Στα Εξάρχεια, θα μπορούσαν να διαδηλώσουν ?


Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2012

Πάει και αυτό




Εν τάξει έφυγε η Μέρκελ, αφού διαδήλωσαν κάποιες χιλιάδες άνθρωποι. Δεν θα σταθώ στο γεγονός, αν ήταν πετυχημένη ή όχι η διαμαρτυρία.
Θα σταθώ στο τελικό συμπέρασμα που προκύπτει. Όταν όλα έχουν σιγήσει και τα πάθη έχουν καταλαγιάσει.

Τώρα,  τι ; Με τις διαδηλώσεις αυτές τι τελικά επετεύχθη ;
Φοβήθηκε η καγκελάριος ; Κερδίσαμε κάτι ;

Φυσικά και δεν κερδίσαμε ( ούτε θα κερδίσουμε με τέτοιες ενέργειες).Το μόνο που καταφέραμε ,είναι να γίνουμε οι θαρραλέοι της Ευρώπης ( για τους λίγους Αριστερούς Ευρωπαίους) και οι απείθαρχοι απροσάρμοστοι ( για την μεγάλη πλειοψηφία στο εξωτερικό).

Ένας λαός δηλαδή που επιμένει να ζει στο δικό του κόσμο, με τις δικές του αξίες αλλά με δανεικά λεφτά....

Αυτό άλλωστε, λέει και στο άρθρο του ο Κω/νος Ζούλας . Δεν μας θέλουν πια.
Και η αιτία είμαστε εμείς.

Αυτό άλλωστε αποδείξαμε και σήμερα στην Μέρκελ.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 22, 2012

Μπλοκάρισμα




Είναι κάποιες φορές, που έχεις τόσα πολλά να πεις και τόσα πολλά να γράψεις.
Προσπαθείς να βάλεις στο μυαλό σου τις σκέψεις σου σε τάξη. Το καταφέρνεις, αλλά για λίγο.
Μετά έρχονται άλλες και άλλες και άλλες…

Σκέψεις που επικαλύπτουν η μία την άλλη. Που σου αρέσουν, που νομίζεις ότι αξίζει τον κόπο να “χτυπηθούν” , σε κάποιο πληκτρολόγιο.
Αλλά αμέσως μετά, εξαφανίζονται για να πάρουν την θέση τους οι άλλες που λέγαμε ….και μετά οι άλλες…

Δεν ξέρω πως λέγεται αυτό.
Δεν θέλω να το πω ψυχική εξουθένωση ( όπως ανέφερε ένας φίλος).

Μάλλον ,θα οφείλεται στον ορυμαγδό των ειδήσεων και των πληροφοριών που έχουμε λόγω της κρίσης.

Ελπίζω να αλλάξει .
Να ξαναβρούμε όλοι,  τον κανονικό μας ρυθμό.

Υ.Γ. Θα λείψω για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Βερόνα ( Ιταλία).Εύχομαι με γυρίσω με περισσότερη δύναμη και καινούριες ιδέες.




Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2012

Το τέρας




Είναι κάποιος φορές, που το τέρας είναι τόσο μεγάλο. Που δεν μπορείς να το πολεμήσεις. Που παραδίνεσαι.
Κάτι παρόμοιο, συνέβη και με εμένα.

Ξεκινάμε.
Αφού προσπάθησα την προηγούμενη εβδομάδα να πάρω την καινούρια άδεια κυκλοφορίας αυτοκινήτου ( μετατροπή από βενζίνη σε υγραέριο), από την Δν/ση Συγκοινωνιών Ανατ.Θεσ/νίκης όπου διαμένω, με παρέπεμψαν στην Δν/ση συγκοινωνιών Δυτ.Θεσ/νίκης ( θα αναφερθώ εκτενέστερα αργότερα).
Αποφάσισα λοιπόν σήμερα  να πάω ( έχοντας φυσικά και την εξουσιοδότηση της μητέρας μου, γιατί κατέχει το 50% του αυτοκινήτου) για να παραλάβω την άδεια στο Καλοχώρι Θεσ/νίκης (Δυτικά) όπου βρίσκεται η υπηρεσία .

Ευτυχώς βρέθηκε ένας συγγενής εκεί -για τον ίδιο λόγο- και μου εξήγησε ότι έπρεπε να συμπληρώσω πρώτα μια αίτηση από το γραφείο με τις αιτήσεις και μετά, στην θυρίδα Νο4 ( !!!).
Ένα γραφείο, γεμάτο χαρτιά σε στίβες.
Πλησιάζω λοιπόν και….
-Καλημέρα ( λέω εγώ…).
- (Καμία απάντηση από τον υπάλληλο)
- Θα ήθελα μία….
- ( Δίνει αμέσως χωρίς να μιλήσει μια αίτηση).
- Επίσης, θα ήθελα και μια αίτηση για αλλαγή διεύθυνσης κατοικίας… ( σου την έφερα σκέφτομαι από μέσα μου…)
-Έχεις 75 ευρώ για χάσιμο… ? ( απαντά επιτέλους ο υπάλληλος)
-Πώς είπατε ?
-Ναι, 75 ευρώ θέλουν για να κάνεις μια αλλαγή διεύθυνσης κατοικίας.
- ( Έδειξα αμέσως την έκπληξη μου).
-Είδες που σου γλυτώνω και λεφτά εγώ ….?
Φεύγω αποσβολωμένος και κατευθύνομαι στην θυρίδα Νο4 όπως μου είπε ο συγγενής.

Θυρίδα Νο 4.
-Καλημέρα ( λέω εγώ…).
 Καμία απάντηση από τον υπάλληλο, κάνει νόημα να του δώσω τα χαρτιά. Αφού τελείωσε, μου δίνει ένα μικρό τετράγωνο χαρτάκι με κάποιου είδους ιερογλυφικά και με παραπέμπει στην θυρίδα Νο 18.

Θυριδά Νο 18
-Καλημέρα( λέω εγώ, κάπου θα μου κάτσει μία…)
Κανένας δεν ήταν εκεί, όπου μάλλον στεγαζόταν το αρχείο. Έρχεται σε κάποια στιγμή κάποιος ασθμαίνοντας ( λες και δούλευε σε ορυχείο).
-Φιλαράκι, βάλε το χαρτάκι εδώ και μετά πάλι πίσω στην θυρίδα Νο 4.


Θυρίδα Νο 4.
Εκεί μου εξηγεί κάποιος (που περίμενε και αυτός για τον ίδιο λόγο...) ότι θα φέρουν τον φάκελο από το αρχείο και θα μας ειδοποιήσουν (?).
Εν τω μεταξύ, κατά την αναμονή  κοιτάζοντας τα διάφορα γραφεία, παρατήρησα τον χώρο με τις πινακίδες κυκλοφορίας. Στοιβαγμένες όπως-όπως και αυτοκόλλητα τύπου ΕΔΩ ΜΟΝΟ ΑΡΗΣ, ΑΡΙΑΝΑΡΑ ΟΛΕ κολλημένα (αλήθεια είναι περιουσία δική τους ή του κράτους ;). Ξαφνικά, καταλαβαίνω ότι έφτασε η σειρά μου ( αφού ο προηγούμενος είχε εξυπηρετηθεί, άρα ο επόμενος ήμουν εγώ, φυσικά μην ρωτήσετε αν φώναξαν το όνομα μου….).
Μου δίνουν λοιπόν ένα χαρτί, για να πάω στο πρωτόκολλο.

Πρωτόκολλο  
Το μοναδικό τμήμα (από όσα είδα), όπου υπάρχει μηχανοργάνωση. Ενώ γινόταν η πρωτοκόλληση βλέπω μια  γραφική  μορφή  δημόσιο υπάλληλο που φορούσε ποδοσφαιρική  μπλούζα της Arsenal ( με το επίθετο BELLAMY στο πίσω μέρος, αν ενδιαφέρει κανένα…).Πάντως δούλευε ( για να μην τον κακολογήσετε αμέσως….).Έψαχνε κάποια χαρτιά.
Επίσης-για να υπάρχει και μια ισορροπία- αυτοκόλλητα κολλημένα ΠΑΟΚΑΡΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΟΚ ( όχι και να μας φάνε οι Αρειανοί,ντροπή…!).
Αφού τελείωσε η διαδικασία, πάλι πίσω στην θυρίδα Νο 4.

Θυρίδα Νο 4.
Παράδοση εγγράφων και υπενθύμιση (!!!) ότι θα πρέπει να ξαναπάω μετά από μία εβδομάδα, για να πάρω την άδεια από την θυρίδα Νο6.
Στην θυρίδα Νο6 όμως, υπάρχει ένα χαρτί που λέει ότι κάθε Τετάρτη θα εξυπηρετούνται μόνο τα ΚΕΠ και όχι οι πολίτες.
-Συγνώμη ( απευθυνόμενος στον υπάλληλο της θυρ.Νο 4), υπάρχει στην θυρίδα Νο6 υπάρχει ένα χαρτί που λέει ότι κάθε Τετάρτη θα εξυπηρετούνται μόνο τα ΚΕΠ και όχι οι πολίτες….(εγώ)
- Λες να σου το είπα τζάμπα…; ( θυμωμένος και με ειρωνικό βλέμμα).Σήμερα γιατί σε εξυπηρέτησα…;

Φεύγεις λοιπόν με την αίσθηση(από μια τέτοια δημόσια υπηρεσία), ότι τελικά ίσως θα ήταν λυτρωτικό να ερχόταν επιτέλους μια χρεωκοπία.
Μια χρεωκοπία, που θα καταβαράθρωνε τα πάντα και ίσως να μηδένιζε το κοντέρ.
Για μια νέα αρχή, με σεβασμό προς τον πολίτη.






Τρίτη, Αυγούστου 21, 2012

Κωλοχώρα ;




Μα, καλά ...σε τι κωλοχώρα ζούμε βρε Χάρη....
Αυτή ήταν η τελευταία φράση μιας φίλης μου, πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Αφορμή για την φράση αυτή ,ήταν το ατύχημα που έπαθε με το αυτοκίνητο της στην Εγνατία Οδό ( από το οποίο ευτυχώς, βγήκε σώα και αβλαβής).
Το αυτοκίνητο της ( αφού χτυπήθηκε από ένα άλλο που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εξαφανίστηκε αμέσως μετά την σύγκρουση) τυλίχθηκε στις φλόγες και γλύτωσε παρά τρίχα.

Δύο ,είναι τα σημεία που χρειάζονται προσοχή.

Πρώτον ,η τροχαία που ήρθε έκανε μια απλή καταγραφή του συμβάντος και περιορίστηκε σε εκφράσεις συμπαράστασης ( πάλι καλά που δεν πάθατε τίποτα χειρότερο κορίτσια, κλπ).Ούτε να καλέσει τα άλλα περιπολικά ,ούτε να ενδιαφερθεί περισσότερο. Το αντίθετο μάλιστα, είπανε ότι τώρα δεν θα βρούνε το αμάξι που τους χτύπησε γιατί θα βγήκε από την Εγνατία στην πρώτη έξοδο....( για αυτές τις επισημάνσεις τους πληρώνουμε...;) .Το γεγονός, ότι οδηγεί ένας επικίνδυνος στους δρόμους τους άφησε ασυγκίνητους.....

Δεύτερον, όταν ζήτησε από την Εγνατία Οδό Α.Ε. το βίντεο με αποσπάσματα μετά την πρόσκρουση ( αφού είχε γίνει πριν από την γαλαρία) εκείνοι όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκαν άμεσα, αλλά της έδωσαν και μια( !!!) μόνο εικόνα με θολά χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου.
Φυσικά μία εβδομάδα μετά.

Καμία υποστήριξη, καμία προστασία .Ούτε από το Κράτος, αλλά ούτε και από εταιρείες που πλουτίζουν με παραχώρηση δικαιώματος από το Κράτος.
Είμαστε δηλαδή αφημένοι στο έλεος των ανθρώπων που περιτριγυριζόμαστε. Αν  είμαστε τυχεροί καλώς, αν όχι....
Για αυτό λοιπόν, επανέρχεται και πάλι το ερώτημα .
Μα, καλά ...σε τι κωλοχώρα ζούμε βρε Χάρη....

Κρατώ το πρώτο συνθετικό. Είναι το μόνο ρεαλιστικό.
Για το δεύτερο δεν μπορώ να πω τίποτα.

Καλή επάνοδο από τις διακοπές μας....



Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2012

Διακοπές





Το πάλεψα μέχρι την τελευταία στιγμή.Προσπάθησα με μανία και μεγάλη θέληση.
Τελικά δεν μπόρεσα, το ομολογώ.
Λίγο η κούραση του Καλοκαιριού ( υψηλές θερμοκρασίες...) ,λίγο το κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία ( αν και θα έπρεπε να με κινητοποιήσει περισσότερο) στο τέλος ήταν άνθρακες ο θησαυρός....


Ναι, δεν κατάφερα να γράψω ούτε ένα κείμενο στο μπλογκ μου.
Εν τάξει δεν έχασε η Βενετιά βελόνι, αλλά μου έλειψε.


Φεύγω για διακοπές λοιπόν και θα επιστρέψω.Ελπίζω με περισσότερες ιδέες και μπαταρίες φορτισμένες στο 100%.


Καλές βουτιές.

Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2012

Το αδιανόητο.




Είναι λίγο – πολύ γνωστό το θέμα σχετικά με τις Διοικήσεις των ΔΕΚΟ. Αυτές που απέφυγαν ( αγνοώντας ;), τις πρωθυπουργικές παραινέσεις για μειώσεις μισθών.
Παραινέσεις –διαταγές, που είχανε γίνει ήδη από τον Νοέμβριο του 2011 ( μέσω εγκυκλίου) προς του Διοικητές για μειώσεις μισθών. Να μειώσουν  την ανώτατη αμοιβή στα 1.900 ευρώ για τους εργαζομένους και 5000 ευρώ για τα διευθυντικά στελέχη. Πράγμα που φυσικά δεν έγινε.

Έρχεται τώρα ο Αντώνης Σαμαράς, να αντιμετωπίσει αυτή την περίεργη κατάσταση. Βέβαια παρόμοια κατάσταση αντιμετωπίζει ( όπως αντιμετώπιζε και ο ΓΑΠ) με τους υπουργούς του. Οι τελευταίοι, αρνούνται να προβούν σε περικοπές λόγω «πολιτικού κόστους».
Ένα κόστος, που θα είχε αρνητικό αντίκτυπο για την πολιτική τους καριέρα.

Αυτό όμως με τις Διοκήσεις είναι διαφορετικό. Σκεφτείτε ότι είναι απλοί διορισμένοι ως  επικεφαλής. Οι οποίοι μπορούν να απολυθούν ( με την διαδικασία της παραιτήσεως) ανά πάσα στιγμή. Είναι αυτοί, που αρνούνται να υπακούσουν στια αποφάσεις συνολικά της κυβέρνησης ( αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού προσωπικά).

Έτσι ο τελευταίος, κάθεται και τους παρατηρεί αμήχανος και έχοντας χάσει από τη αρχή την πρωτοβουλία των κινήσεων. Να έχει χάσει το ηθικό έρεισμα, για τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που πρέπει αν κάνει η κυβέρνηση.
Να μην μπορεί να διανοηθεί ούτε το αυτονόητο.
Το αδιανόητο δηλαδή.

Σάββατο, Ιουλίου 14, 2012

Αυτό λέγεται καλό παράδειγμα ;



Αυτό είναι παράδειγμα για τον κόσμο. Ιδίως για αυτή την εποχή, που η κρίση είναι εδώ και κυριαρχεί. Ελεύθεροι λοιπόν οι εφοριακοί ,οι οποίοι είχανε ζημιώσει το κράτος. Αυτοί οι οποίοι είχανε κτίσει με τα κλεμμένα, βίλες με πισίνες.

Οι μόνοι περιοριστικοί όροι που τους έχουν επιβληθεί, είναι να εμφανίζονται το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο Α.Τ. της περιοχής τους και να μην βγουν από την χώρα.

Έτσι, καλοκαίρι που είναι θα μπορούν να κάνουν τα μπάνια τους και να σχεδιάζουν και κανένα ταξιδάκι ( δυστυχώς στο εσωτερικό), μετά το πρώτο πενθήμερο του μήνα...

Φυσικά τα βλέπει ο κοσμος  και σκέφτεται, οργίζεται, θλίβεται και απορεί. Με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης.
Αποφάσεις, που δείχνουν ότι βρίσκονται μακριά και έξω από κάθε κοινή λογική.
Αποφάσεις, που προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Στο τέλος, θα είναι αυτή η δικαιοσύνη που θα ζητάει από τους πολίτες να την εμπιστεύονται αλλά και να υπακούουν στους νόμους.

Αποτελώντας ένα καλό παράδειγμα ή παράδειγμα προς αποφυγή. ;

Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2012

Θα ζητήσει συγνώμη ?




Πολλά έχουν γραφεί στο παρελθόν και θα γραφούν στο μέλλον, για την αξιοπιστία της είδησης. Αφορμή ( τι άλλο ...;)  η χαλκευμένη είδηση-ρεπορτάζ  για την αύξηση του αριθμού των Δημ. υπαλλήλων στην Ελλάδα, κατά την περίοδο της κρίσης..

Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2012

Ναι, το πίστευε.




Ναι, το πίστευε ο Στέφανος Μάνος.
Πίστευε ότι απευθυνόταν σε νοήμονες πολίτες ( όπως γράφει στο μπλογκ του ο Ν. Σακελλαρόπουλος). Νοήμονες πολίτες, που σκέφτονται θετικά.
Για τον εαυτό τους, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.

Το αποτέλεσμα βέβαια γνωστό. Απέτυχε να μπει την Βουλή ( όπως και ο έτερος του σχηματισμού Θάνος Τζήμερος, παρεξηγημένος και αυτός μαζί με τους φίλους της Φιλελεύθερης Συμμαχίας).
Ακολούθησε η παραίτηση του Στέφανου Μάνου, από την αρχηγία της Δράσης.

Ο κόσμος λοιπό θέλησε το εύκολο , το εύπεπτο. Ναι, υπήρξε πόλωση ισχυρίζονται κάποιοι. Αυτή ήταν ίσως η αιτία που οι πολίτες διάλεξαν το λιγότερο κακό.
Δεν μπορεί να είναι όμως και η δικαιολογία. Δικαιολογία ,για να μην ψηφίσει κάποιος τον πολιτικό σχηματισμό της κοινής λογικής.
Τον πολιτικό σχηματισμό που αντιπροσωπεύει ότι πιο αντισυστημικό. Ότι πιο καινοτόμο. Ότι πιο ξεκάθαρο, απέναντι στην θολούρα που επικρατεί στην πολιτική ζωή.

Δεν  εκτίμησε τις συγκεκριμένες προτάσεις-ούτε την τελευταία ώρα-  για 14 άμεσες μεταρρυθμίσεις που εστάλησαν ( από την Δημιουργία ξανά) στους αρχηγούς της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.Λίγες μέρες, πριν από την ημέρα των εκλογών.
Προτάσεις συγκεκριμένες, για τις οποίες τα κόμματα ούτε μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν.

Μέσα σε όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο σκηνικό, συμπιέστηκε και ο Συνασπισμός.
Μια εξέλιξη σαφέστατα αρνητική και για τα τρία κόμματα που τον απαρτίζανε, αλλά και για τον ίδιο.

Δεν ξέρω αν έπρεπε να παραιτηθεί ή όχι ο Στέφανος Μάνος από την θέση του Προέδρου.
Αυτό που ξέρω ,είναι ότι οι χιλιάδες ψηφοφόροι και υποστηρικτές της Δράσης τον ευχαριστούμε.
Τον ευχαριστούμε, γιατί μας έφερε κοντά στις ιδέες του ανθρώπινου φιλελευθερισμού και της πολιτικής ειλικρίνειας.
Γιατί μας έκανε να νιώσουμε πολίτες και όχι πελάτες.
Ναι, το πίστευε και το κατάφερε.

Υ.Γ. Θα ήθελα να πω και ένα ( διαδικτυακό) συγνώμη στον Στέφανο Μάνο, για δυο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ,ότι τα προηγούμενα χρόνια στο άκουσμα του ονόματος του τον αντιμετώπιζα το λιγότερο με σκεπτικισμό ( αν όχι εχθρικά....).Είχα πέσει και εγώ, στην παγίδα του ψευδεπίγραφου Αριστερού μηδενισμού
Ο δεύτερος είναι, ότι τον ανακάλυψα ( πολιτικά ) λίγο αργά.
Ας είναι, τουλάχιστον έμειναν οι ιδέες του.

Τετάρτη, Ιουνίου 13, 2012

Να τελειώνουμε με τους ναζιστές



Διαβάζοντας ( και βλέποντας) τις δηλώσεις του βουλευτή Παναγιώταρου του ναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, μόνο οργή μπορεί να νιώσει κάποιος.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι μιλάει για φάπες και άλλα εξωπραγματικά.
Μιλάει για είσοδο των ναζιστών σε νοσοκομεία και παιδικούς σταθμούς. Για να επιβάλουν το δικό τους καθεστώς βίας και τρόμου.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει το Κράτος και η κοινωνία.

Το Κράτος, γιατί είναι αυτό που θα έπρεπε να σταματήσουν την λειτουργία αυτού του ναζιστικού μορφώματος. Γιατί προάγει την βία και την μισαλλοδοξία. Αν δεν είναι σημαντικός αυτός ο λόγος, τότε τι είναι πιο σημαντικό ;

Πρέπει όμως και η κοινωνία να συμμετέχει. Να απομονώνει και να καταδικάζει τέτοια φαινόμενα. Φαινόμενα ,που δεν αρμόζουν σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη κοινωνική ομάδα.

Κάποιος είπε, ότι αυτά είναι τα απότοκα της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι δυνατόν να τα ρίχνουμε όλα εκεί. Δεν πρέπει να είναι η μόνιμη δικαιολογία στο στόμα μας.

Είναι η αδιαφορία η δική μας, που τους αφήνει να ενεργούν και να φοβίσουν.
Να γιατί, θα πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς.