Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2012

Θα ζητήσει συγνώμη ?




Πολλά έχουν γραφεί στο παρελθόν και θα γραφούν στο μέλλον, για την αξιοπιστία της είδησης. Αφορμή ( τι άλλο ...;)  η χαλκευμένη είδηση-ρεπορτάζ  για την αύξηση του αριθμού των Δημ. υπαλλήλων στην Ελλάδα, κατά την περίοδο της κρίσης..

Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2012

Ναι, το πίστευε.




Ναι, το πίστευε ο Στέφανος Μάνος.
Πίστευε ότι απευθυνόταν σε νοήμονες πολίτες ( όπως γράφει στο μπλογκ του ο Ν. Σακελλαρόπουλος). Νοήμονες πολίτες, που σκέφτονται θετικά.
Για τον εαυτό τους, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.

Το αποτέλεσμα βέβαια γνωστό. Απέτυχε να μπει την Βουλή ( όπως και ο έτερος του σχηματισμού Θάνος Τζήμερος, παρεξηγημένος και αυτός μαζί με τους φίλους της Φιλελεύθερης Συμμαχίας).
Ακολούθησε η παραίτηση του Στέφανου Μάνου, από την αρχηγία της Δράσης.

Ο κόσμος λοιπό θέλησε το εύκολο , το εύπεπτο. Ναι, υπήρξε πόλωση ισχυρίζονται κάποιοι. Αυτή ήταν ίσως η αιτία που οι πολίτες διάλεξαν το λιγότερο κακό.
Δεν μπορεί να είναι όμως και η δικαιολογία. Δικαιολογία ,για να μην ψηφίσει κάποιος τον πολιτικό σχηματισμό της κοινής λογικής.
Τον πολιτικό σχηματισμό που αντιπροσωπεύει ότι πιο αντισυστημικό. Ότι πιο καινοτόμο. Ότι πιο ξεκάθαρο, απέναντι στην θολούρα που επικρατεί στην πολιτική ζωή.

Δεν  εκτίμησε τις συγκεκριμένες προτάσεις-ούτε την τελευταία ώρα-  για 14 άμεσες μεταρρυθμίσεις που εστάλησαν ( από την Δημιουργία ξανά) στους αρχηγούς της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.Λίγες μέρες, πριν από την ημέρα των εκλογών.
Προτάσεις συγκεκριμένες, για τις οποίες τα κόμματα ούτε μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν.

Μέσα σε όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο σκηνικό, συμπιέστηκε και ο Συνασπισμός.
Μια εξέλιξη σαφέστατα αρνητική και για τα τρία κόμματα που τον απαρτίζανε, αλλά και για τον ίδιο.

Δεν ξέρω αν έπρεπε να παραιτηθεί ή όχι ο Στέφανος Μάνος από την θέση του Προέδρου.
Αυτό που ξέρω ,είναι ότι οι χιλιάδες ψηφοφόροι και υποστηρικτές της Δράσης τον ευχαριστούμε.
Τον ευχαριστούμε, γιατί μας έφερε κοντά στις ιδέες του ανθρώπινου φιλελευθερισμού και της πολιτικής ειλικρίνειας.
Γιατί μας έκανε να νιώσουμε πολίτες και όχι πελάτες.
Ναι, το πίστευε και το κατάφερε.

Υ.Γ. Θα ήθελα να πω και ένα ( διαδικτυακό) συγνώμη στον Στέφανο Μάνο, για δυο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ,ότι τα προηγούμενα χρόνια στο άκουσμα του ονόματος του τον αντιμετώπιζα το λιγότερο με σκεπτικισμό ( αν όχι εχθρικά....).Είχα πέσει και εγώ, στην παγίδα του ψευδεπίγραφου Αριστερού μηδενισμού
Ο δεύτερος είναι, ότι τον ανακάλυψα ( πολιτικά ) λίγο αργά.
Ας είναι, τουλάχιστον έμειναν οι ιδέες του.

Τετάρτη, Ιουνίου 13, 2012

Να τελειώνουμε με τους ναζιστές



Διαβάζοντας ( και βλέποντας) τις δηλώσεις του βουλευτή Παναγιώταρου του ναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, μόνο οργή μπορεί να νιώσει κάποιος.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι μιλάει για φάπες και άλλα εξωπραγματικά.
Μιλάει για είσοδο των ναζιστών σε νοσοκομεία και παιδικούς σταθμούς. Για να επιβάλουν το δικό τους καθεστώς βίας και τρόμου.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει το Κράτος και η κοινωνία.

Το Κράτος, γιατί είναι αυτό που θα έπρεπε να σταματήσουν την λειτουργία αυτού του ναζιστικού μορφώματος. Γιατί προάγει την βία και την μισαλλοδοξία. Αν δεν είναι σημαντικός αυτός ο λόγος, τότε τι είναι πιο σημαντικό ;

Πρέπει όμως και η κοινωνία να συμμετέχει. Να απομονώνει και να καταδικάζει τέτοια φαινόμενα. Φαινόμενα ,που δεν αρμόζουν σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη κοινωνική ομάδα.

Κάποιος είπε, ότι αυτά είναι τα απότοκα της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι δυνατόν να τα ρίχνουμε όλα εκεί. Δεν πρέπει να είναι η μόνιμη δικαιολογία στο στόμα μας.

Είναι η αδιαφορία η δική μας, που τους αφήνει να ενεργούν και να φοβίσουν.
Να γιατί, θα πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς.

Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2012

Ικανοποίηση ψηφοφόρου.




Έχετε  προσέξει ότι πάρα πολλοί ψηφοφόροι, δεν είναι ικανοποιημένοι από το κόμμα που προτίθενται να ψηφίσουν ?
Υπάρχει μια δυσαρέσκεια ( ιδιαίτερα σε αυτές τις εκλογές ), τώρα που δείχνει να καταλαγιάζει η οργή ( παίζει ρόλο και η κούραση του κόσμου).


Μια δυσαρέσκεια .η οποία πηγάζει από τις δηλώσεις ( προγραμματικές και μη) , εμφανίσεις και πράξεις των πολιτικών.
Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου, στο γεγονός ότι ψάχνοντας πια προσωπικά χαρακτηριστικά στον κάθε πολιτικό, γινόμαστε όλο και πιο απαιτητικοί από αυτούς.
Η σύγκριση δηλαδή, δεν γίνεται σε ιδεολογικό επίπεδο , αλλά σε ατομικό-διαχειριστικό.


Αρχίζουμε να κοιτάμε λοιπόν, ποιος θα είναι ο πιο κατάλληλος για να τον εμπιστευθούμε. Αλλά και για να μας εμπιστευθεί και αυτός.
Να υπάρξει μια πιο ζεστή σχέση. Ξεχνώντας  την παλιά απρόσωπη επικοινωνία, που στηριζότανε στον πολιτικό εγκλωβισμό του ατόμου.


Ίσως έτσι, να είναι καλύτερα. Να κοιτάμε τον άνθρωπο ( και γιατί όχι...; τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του).
Να αποκτήσουμε ξανά, την αίσθηση της δημιουργικής ψήφου.
Να συνεχίζουμε να ελπίζουμε για το μέλλον.