Μισθωτός ή ελεύθερος επαγγελματίας...;

Πόσες φορές δεν το έχουμε εμείς οι μισθωτοί αυτό το ερώτημα.Είναι αλήθεια ότι βασανίζει πολλούς, και γίνεται όλο και πιο πιεστικό ιδίως σε στιγμές έντασης με τον προϊστάμενο ή με κάποιο δύστροπο πελάτη...
Σε φτάνουν σε ένα σημείο όπου -τις πιο πολλές φορές- έχεις δώσει και την ψυχή σου στην δουλειά αλλά η ανταμοιβή- όχι μόνο η υλική αλλά και η ηθική- είναι μηδαμινή.Τότε, επανέρχεται λοιπόν το βασανιστικό αυτό ερώτημα...
Αν όμως καθίσεις και μιλήσεις, με αρκετούς ελεύθερους επαγγελματίες θα σου πουν οι περισσότεροι, "κάτσε στα αυγά σου καημένε...", και μετά θα σου αραδιάζουν όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά, με κυριότερο ίσως την έλλειψη χρόνου στην προσωπική τους ζωή...
Η απάντηση βέβαια-ενός μισθωτού- είναι ότι τουλάχιστον για τον ελεύθερο επαγγελματία, είναι πιο σίγουρο ότι θα πάρει την σύνταξη του ενώ ένας μισθωτός-χάριν ασφαλιστικού-είναι σχεδόν αδύνατον ότι θα μπορέσει να επιζήσει, στην ολοένα και πιο απαιτητική αγορά εργασίας.
Μια αγορά αδηφάγα, που συνεχώς σε πιέζει να δουλεύεις με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς, αντιστρόφως ανάλογοι των ανθρωπίνων...
Δύσκολη η απάντηση, θα μπορούσε να πεις κανείς.Αν όμως, έχεις ξεκαθαρίσει τι θες από την ζωή σου τότε τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Η συνέχεια, στο επόμενο...

Ρουτίνα...

Σίγουρα όλοι μας-λίγο ή πολύ- σε κάποια στιγμή της επαγγελματικής μας ζωής, έχουμε αισθανθεί στο πετσί μας την ρουτίνα που δημιουργεί η καθημερινότητα.
Μια καθημερινότητα, που επαναλαμβάνεται άλλοτε με αργό βασανιστικό τρόπο και άλλοτε με πολύ γρήγορους ρυθμούς.Ρυθμούς τους οποίους δύσκολα μπορούμε να ελέγξουμε, γιατί γινόμαστε δέσμιοι τους.Είναι η ρουτίνα λοιπόν, που καταλαμβάνει το μυαλό μας και που μας κάνει να αισθανόμαστε ανικανοποίητοι και κενοί...
Πολλές φορές μάλιστα- ενώ έχουμε κάνει κάποια σημαντικά πράγματα-μας δημιουργείται η αίσθηση της αδράνειας.Μιας αδράνειας ψεύτικης και παραπλανητικής συνάμα.Που σου "ρίχνει" αρκετές φορές την διάθεση, και σου βγάζει αρνητικά συναισθήματα...
Από την άλλη πλευρά είμαστε-όλοι μας λίγο ή πολύ- ανικανοποίητοι.Ανικανοποίητοι και απαιτητικοί με τους εαυτούς μας , με την οικογένεια μας αλλά και με την κοινωνία ολόκληρη.Η λύση δεν μπορεί τόσο εύκολα να βρεθεί, αν και τα αίτια είναι γνωστά. Ο καταναλωτισμός, η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται τα πράγματα και οι καταστάσεις, η πίεση για "άμεση επιτυχία" που έχει δημιουργηθεί, τεχνηέντως από πολλές πλευρές.
Απλά, πρέπει κάποιος να κάνει την δική του ενδοσκόπηση και να δει ξεκάθαρα, ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή...
Προϋπόθεση βέβαια όλων αυτών, είναι να βρεθεί ο πολύτιμος χρόνος για να τα σκεφτεί κάποιος όλα αυτά με την ησυχία του, και να τα συνειδητοποιήσει με καθαρό μυαλό και ηρεμία...
Ελπίζω -και εύχομαι- να βρείτε τον δικό σας πολύτιμο χρόνο...

Έρχονται...

Σε λίγες ώρες, θα ξέρουμε λοιπόν τα αποτελέσματα...Αγωνία για πολλούς , αλλά όχι για μένα πάντως.
Για αυτούς που ελπίζουν σε ένα μεγάλο ή μικρό ρουσφέτι, σε κάποια μονιμοποίηση-νομιμοποίηση αλλά και σε κάποιους που έχουν κατάλοιπα από άλλες πιο φανατισμένες εποχές...
Εποχές όπου κυριαρχούσαν οι ιδεολογικές διαφορές, και όχι οι διαφορές μεταξύ του επιτοκίου της ΕΚΤ και του Ελβετικού φράγκου στα στεγαστικά δάνεια...
Αυτή είναι η υπάρχουσα κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία.Θα κερδίσει ο Γιώργος ή ο Κώστας-μα καλά τόσο οικείοι τους φαίνονται-έχει πολύ λίγη σημασία...
Σημασία έχει ότι την Δευτέρα εγώ , εσύ και εμείς θα πάμε στις δουλειές μας για να κυνηγήσουμε τους στόχους μας...
Αλλά και για να μάθουμε, αν αυξήθηκε το επιτόκιο στο στεγαστικό μας δάνειο...

Αθήνα...

Αναχωρώ αύριο λοιπόν-όχι με μεγάλη προθυμία - για την Αθήνα, για επαγγελματικούς λόγους. Θα μείνω μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου...
Αρκετός χρόνος θα έλεγα -περίπου μία εβδομάδα-μακριά από την οικογένεια μου.
Δεν πειράζει όμως,θα περάσει γρήγορα.
Πιστεύω να βρω λίγο χρόνο, να πάω σε ένα Ίντερνετ -καφέ για να μαθαίνω νέα...
Σε μια εβδομάδα λοιπόν.

Χάρης.

Videos...

Ίσως, από τα καλύτερα στο You Tube...