Πέμπτη, Δεκεμβρίου 31, 2009

Κρατική επιδότηση στα ταξί…


Λίγες μέρες, μετά τον άτυχο χαμό του συμπολίτη μας ταξιτζή στην Θεσ/νίκη, οι συνδικαλιστές ταξιτζήδες, πέτυχαν συνάντηση με τον Υφυπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Νίκο Σηφουνάκη.

Ο λόγος ; Η πίεση προς την πολιτεία (δηλαδή το κράτος ) μέσω αιτημάτων
« όπως την τοποθέτηση συστημάτων GPS και καμερών μέσα στα ταξί, αλλά και καλύτερη αστυνόμευση από την πλευρά της πολιτείας.»


Ναι, σωστά διαβάζετε. Οι ελεύθεροι (;) αυτοί επιχειρηματίες, να ζητάνε την οικονομική συνδρομή του κράτους. Για να εγκαταστήσουν- τα προαναφερθέντα συστήματα -στην επιχείρηση τους (δηλαδή στα ταξί τους)…

Σε μία επιχείρηση, οι οποίοι πρώτοι οι ίδιοι θα έπρεπε να διασφαλίσουν και να προστατέψουν.

Σε τι να πρώτοαναφερθούμε ? Στις διπλές, τριπλές και τετραπλές διαφορετικές διαδρομές ? Στην υπέρβαση ωραρίου, σχετικά με τα όρια ανθρώπινης ξεκούρασης που ο καθένας έχει? Στα ¨πειραγμένα¨ ταξίμετρα και στην κάλυψη μερικών ανεύθυνων συναδέλφων τους ? Στη διατήρηση του επαγγέλματος τους ως ¨κλειστό», με αποτέλεσμα την συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών ?

Αντί αυτού, παρακαλούν –αλλά και διεκδικούν-από το κράτος την συνδρομή του. Σε θέματα τα οποία οι ίδιοι, θα έπρεπε να είχανε μεριμνήσει…

Φανταστείτε λοιπόν, ένας συμπαθέστατος μπουγατσατζής, να διεκδικεί από το κράτος την οικονομικής συνδρομή του. Για να αγοράσει πιο σύγχρονα μπουγατσομάχαιρα (αφού υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού…).

Ένας φαρμακοποιός, να θέλει επιδότηση για να τοποθετήσει κάμερες. Γιατί κάθε μέρα στο φαρμακείο του, μπαίνουνε διαφόρων ειδών ασθενείς. Επικίνδυνοι,όπως σχιζοφρενείς, τοξικομανείς (με σύνδρομο στέρησης) κλπ.

Αυτή είναι η χώρα μας. Ο κάθε κλάδος να διεκδικεί, χωρίς να προσφέρει.
Άλλωστε, το είχε πριν από κάποια χρόνια κάποιος άλλος.

Καλή μας χρονιά.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 24, 2009

Όλα τελικά είναι ένας κύκλος…


Μάλλον, έτσι θα είναι .Ένας κύκλος που φτάνει πάντα στην αρχή…



Αναφέρομαι στις συνήθειες ανθρώπων που γνωρίζω από καιρό.Τις παρακολουθώ από καιρό. Μιλάμε για πολλά χρόνια φιλίας ή και απλής γνωριμίας.



Θα μπορεί να δει κανείς, ότι συνήθειες που είχαν σε μικρή ηλικία «ξαναγυρνάνε». Με διαφορετικούς τρόπους εκδήλωσηςΛόγω ηλικιακής ωριμότητας και εκδήλωσης…



Δεν έχει σημασία ότι πέρασαν πολλά χρόνια Δεν έχει σημασία, ότι αποκόμισαν διαφορετικές –και έτσι είναι το σωστό –εμπειρίες.



Άλλωστε όλοι αλλάζουμε με την πάροδο των χρόνων. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά…



Κάποιες συνήθειες όμως, οι οποίες ήταν ξεχασμένες σε κάποιο ντουλάπι αναμνήσεων τις βλέπεις να ξεπροβάλουν και πάλι…



Να τις συναντάς, και να σου έρχονται στην μνήμη θύμησες που είχανε ξεθωριάσει. Ίσως και να είχανε σβηστεί…


Σε ανύποτη και χρόνο στιγμή.Να επιβεβαιώσουν το γεγονός, ότι ο ομφάλιος λώρος των (παιδικών) εμπειριών δεν κόπηκε ποτέ...



Τελικά, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν…

Σάββατο, Δεκεμβρίου 12, 2009

Πως θα τους συνετίσετε ;


Το ερώτημα αναφέρεται στους φοιτητές που μετείχαν στις τελευταίες διαδηλώσεις. Απευθύνεται στο σύνολο της Ελληνικής αστυνομίας .Αλλά και στον Υπουργό Προστασίας (;) του Πολίτη.

Πως θα μπορέσετε να «συνετίσετε», να νουθετήσετε τους νέους που με την ενεργητικότητα τους παραβαίνουν –η αλήθεια είναι- πολλές φορές τα όρια ;

Με ενέργειες τύπου προβοκάτσιας ή μιμητισμού των τρόπων δράσης των ;

Δεν είναι δυνατόν, να «φορτώνεις» μία τσάντα με μολότοφ σε έναν νέο. Είναι άδικο για εκείνον, αλλά και για τους σωστούς –στα καθήκοντα- αστυνομικούς. Αμαυρώνεται όχι μόνο η φήμη της Αστυνομίας. Αμαυρώνεται και η υπόσταση του Κράτους .Ενός Κράτους που θέλει να λέγεται ευνομούμενο.

Ούτε είναιη σωστή αντιμετώπιση διαδηλωτών (στα Χανιά,οι οποίοι μεταξύ άλλων δεν είχαν παραβεί τα άκρα) από κουκουλοφόρους ασφαλίτες.


Δεν μπορώ να φανταστώ, ότι όλα αυτά είναι ενταγμένα σ ένα ευρύτερο σχέδιο δράσης.
Τέτοιες δράσεις δυστυχώς, δεν φέρνουν την καταστολή φέρνουν την αντίδραση.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 01, 2009

Γιατί είναι λίγα τα 2.000 ευρώ (στο Δημόσιο) ;


Αυτό είναι το ερώτημα που με απασχολεί εδώ και καιρό. Μάλιστα απασχολεί και πολλούς άλλους φίλους και γνωστούς .


Φυσικά, αναφέρομαι στις διαμαρτυρίες πολιτικών (κάθε χρώματος),δημοσιογράφων αλλά και συνδικαλιστών για το μη πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.Όσων έχουν μηνιαίο εισόδημα 2.000 ευρώ μεικτα.



Πώς μπορεί να θεωρηθεί «μικρό» το ποσό αυτό ; Ποια είναι τα κριτήρια ; Φυσικά σε σχέση με αριθμούς μεγαλύτερους (π.χ. 5.000 ή 6.000 ευρώ) είναι σαφέστατα λίγα. Πόσοι είναι όμως αυτοί που κερδίζουν τέτοια ποσά…;



Συγκρινόμενα όμως με την πλειοψηφία των μισθών, που υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα φαντάζουν τεράστια. Αν αναλογισθούμε και την σιγουριά της μονιμότητας, τότε η κατάσταση υπερτερεί υπέρ του Δημόσιου τομέα.



Γιατί λοιπόν, τόσες φωνές υπέρ των δημ. υπαλλήλων; Μήπως δεν φταίει ο τομέας αυτός για το έλλειμμα στην οικονομία ; Μήπως θα πρέπει να δουλεύουμε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ που ανήκουμε στον ιδιωτικό, για να τροφοδοτούμε ένα κράτος ανεπαρκές ; Μήπως θα πρέπει να πληρώσουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ τα «σπασμένα» ;



Σαφέστατα, οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν μια μεγάλη δεξαμενή ψήφων, αλλά και καταναλωτικού κοινού. Είναι γνωστό, ότι εκεί οφείλεται το χάϊδεμα.



Να είναι γνωστό όμως, ότι οι και οι μισθωτοί (αλλά και ελεύθεροι επαγγελματίες) δεν είναι λίγοι..

Ρωτήστε και τον Καραμανλή. Αυτός θα ξέρει καλύτερα…