Παρασκευή, Απριλίου 30, 2010

Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον ιδιωτικών υπαλλήλων



Είναι ο τίτλος, που ταιριάζει απόλυτα για την κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες...


Η σκέψη αυτή, πηγάζει από προσωπική εμπειρία. Μετά από συζητήσεις. Οι Δημόσιοι υπάλληλοι ωρύονται (φυσικό ως ένα σημείο) για την περικοπή στον μισθό τους.

Δεν είναι και εύκολο, να σου λένε ότι θα ζεις με λιγότερα. Θα προγραμματίζεις την ζωή σου με διαφορετικά δεδομένα, που ήξερες και είχες.


Από την άλλη, «τα βάζουν» και θέλουν (πολλοί το απαιτούν μάλιστα) να πληρώσουν (με αντίστοιχες περικοπές) και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι.


Χωρίς να σκέφτονται, ότι ο μισθός τους εξασφαλίζεται από τις κρατήσεις που υπόκεινται όλοι οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα.


Δεν φταίνε αυτοί (οι ΔΥ) όμως. Φταίει η νοοτροπία που εδραιώθηκε τόσα χρόνια. Η ασυλία και ο αυταρχισμός (πολλών και όχι όλων), που δουλεύουν στο Δημόσιο.


Ένα Δημόσιο, που ευθύνεται για ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δυσπραγίας.


Ας το σκεφτούν λοιπόν καλύτερα .Ας ζητήσουν αλλού τις ευθύνες. Στους ανθρώπους που τους βοήθησαν να έχουν τον σταθερό μισθό...


Αυτόν, που δεν ξέρουμε αν θα έχουμε εμείς τον επόμενο μήνα....

Κυριακή, Απριλίου 18, 2010

Μπορούμε και με λιγότερα...


Τελικά είναι αλήθεια. Μπορούμε και με λιγότερα.

Ο καθένας βλέπει την διαφορά, χωρίς να είναι ειδικός επί των οικονομικών θεμάτων.Απλή λογική χωρίς ανώφελους-πολλές φορές-σχολιασμούς।

Η περικοπή δαπανών -στον Δημόσιο τομέα- μπορεί να επιτευχθεί, συνεχίζοντας όμως απρόσκοπτα την λειτουργία του.

Μια λειτουργία, που θα πρέπει να έχει συνέχεια. Πάνω απ' όλα όμως, θα πρέπει να προσφέρει την ανάλογη ποιότητα υπηρεσιών προς τους πολίτες.

Πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται σε συνεχές ψυχολογικό σοκ. Ίσως, να είναι αυτός-τελικά- ο σκοπός τους. Για να περάσουν τα μέτρα και τις πολιτικές που κάποιοι-εντός και εκτός των τειχών- θέλουν να εφαρμόσουν.

Όταν όμως, φθάσουν σε αυτό το σημείο αλλά -και πάλι- δεν θα έχει έρθει η πολυπόθητη "ανάκαμψη" (στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους) θα τους πούμε...

Μπορούμε και με λιγότερα...

Σάββατο, Απριλίου 10, 2010

Ματωμένος γάμος


Είναι στην κυριολεξία ένας ματωμένος γάμος.

Μια ψυχούλα 13 χρονών. Αντί να παίζει με τους φίλους της την σκότωσαν.
Τα "ήθη και έθιμα" μιας κοινωνίας. Μια κοινωνία, που της επέβαλε έναν 30 χρονο γαμπρό (ίσως και εκείνος να μην ήθελε).

Ύστερα έπαθε κολπική αιμορρραγία. Άλλωστε, και ο ίδιος δεν νομίζω να ήταν έτοιμος για μια τέτοια κατάσταση.

Προκαλεί όμως την οργή και αγανάκτηση του κόσμου, διαβάζοντας αυτήν την είδηση.

Μια είδηση, που ελπίζω να συνετίσει "κάποιους", ώστε να μην ξαναδιαβάσουμε κάτι παρόμοιο...

Καλό σου ταξίδι κορίτσι μου...