Τετάρτη, Ιουλίου 23, 2008

Αμερική Νο 2...


Ήρθε λοιπόν η στιγμή της λύτρωσης όπου φτάσαμε λίγο πριν τα μεσάνυχτα στην Αριζόνα. Αφού παραλάβαμε τις βαλίτσες επιβιβαζόμαστε σε ένα ταξί ,όπου πριν μπούμε μας πλησιάζει ένας τύπος και μας δίνει ένα χαρτί λέγοντας μας ότι αν μας φανούνε πολλά τα χρήματα που πρέπει να πληρώσουμε να τηλεφωνήσουμε ΑΜΕΣΩΣ σε κάποια τηλεφωνικά νούμερα!


Η έκπληξη όμως προήλθε από τον ταξιτζή ένα Σομαλό μετανάστη ο οποίος μόλις έμαθε ότι είμαστε Έλληνες άρχισε να μας "ζητάει τον λόγο" γιατί δεν επέτρεψε η Ελλάδα στην σύνοδο του ΝΑΤΟ την είσοδο της FYROM με το όνομα Μακεδονία!Το εκπληκτικό ήταν ότι μιλούσε και συμπεριφερόταν σαν τον πιο συντηρητικό Αμερικανό...


Αφού φτάνουμε στο ξενοδοχείο τα μεσάνυχτα καταλαβαίνουμε ότι αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα. Η αρχή του Jet lag. Διήρκεσε όλες τις μέρες που μείναμε εκεί. Να ξυπνάς δηλαδή στις 02:30 το πρωί γεμάτος όρεξη και ενέργεια περιμένοντας όμως το πρωί να πάρεις το αμάξι για να πας στην δουλειά...Βέβαια η κούραση κατά την διάρκεια της μέρας να είναι αφόρητη και να σου δημιουργεί μια αφόρητη κατάσταση


Την επόμενη μέρα (Κυριακή) ξεκούραση στην πισίνα του ξενοδοχείου (δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε ούτε ένα εκατοστό έξω από τον χώρο...) όπου βλέπαμε τους Αμερικάνους να "λιάζονται", γιατί μόνο αυτό έκαμναν...Δηλαδή δεν είδαμε ΚΑΝΕΝΑΝ να κολυμπά. Απλά, μόνο "έβρεχαν" τα σώματα τους και τίποτα άλλο...


Οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν γεμάτες με εξουθενωτικές εκπαιδεύσεις (όπου δεν μάθαμε και κάτι το απόλυτο καινούριο βέβαια...) και κάποιες βόλτες στα τεράστια Malls. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το γεγονός, ότι τα περισσότερα αμάξια ήταν πολύ μεγάλου κυβισμού, δείχνοντας την εμμονή των Αμερικάνων και την επίδειξη τους, ως προς την έκταση που χαρακτηρίζει την χώρα τους. Αυτό έχει και σαν αποτέλεσμα την κατασπατάληση- άσκοπα- μεγάλων ενεργειακών πόρων.


Οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί, δείχνοντας μια -επίπλαστη κατά πολλούς-αλλά πολύ θετική συμπεριφορά απέναντι στον άλλον. Σίγουρα είναι η χώρα όπου τα πάντα κινούνται με μεγάλη ταχύτητα. Μην νομίζετε ότι δουλεύουν πολύ περισσότερο από εμάς. Απλά έχουν πολλά μέσα τα οποία διευκολύνουν την δουλειά τους, και έτσι γίνονται πιο αποδοτικοί.


Γενικά όλες οι ημέρες τις οποίες μείναμε στην Αμερική ήταν πολύ κουραστικές. Ίσως ήταν η καταπόνησης από το ταξίδι,ίσως το γεγονός ότι δεν είχαμε προσαρμοστεί ολοκληρωτικά στο κλίμα, στην νοοτροπία αλλά και στον τρόπο σκέψης. Ας είναι όμως, το κέρδος ήταν ότι γνωρίσαμε-έστω και για λίγο -έναν λαό για τον οποίο έχουν ειπωθεί τόσα πολλά,θετικά και αρνητικά.