Παρασκευή, Ιουλίου 29, 2011

Είσοδος κινδύνου



Kάτι πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά  δεδομένα, στην Αστυνομική Λογοτεχνία από Έλληνες συγγραφείς (16 συγγραφείς).

Το μόνο κοινό αυτών των ιστοριών –γραμμένη με διαφορετικό στυλ από τον καθένα- είναι τα συγκεκριμένα πρόσωπα που είναι υποχρεωμένοι να  “ παρουσιάζουν” .
Δύο αδέλφια, οι γονείς, η νύφη με τον γιο , ο έμπιστος και φυσικά ο δικηγόρος της οικογένειας.

Μια καλή πρόταση για διάβασμα.

Πέμπτη, Ιουλίου 21, 2011

Τουρκορθοδοξία


Ο τίτλος ενός πολύ καλού άρθρου στο Βήμα, από τον Δημήτρη Δανίκα. Εστιασμένο στα τέσσερα πράγματα, που σημαίνει  το κάθε “κλειστό επάγγελμα “.
Προστασία. Ασυλία. Ασυδοσία. Κομματική πελατεία.

Αυτά είναι τα κυρίαρχα στοιχεία που δημιούργησαν, εγκαθίδρυσαν  και δυνάμωσαν γενιές προνομιούχων. Ανθρώπων που βάσισαν την δική τους ευμάρεια στις πλάτες άλλων. Απολαμβάνοντας μια  επαγγελματική ασφάλεια, στην καθημερινότητα τους. Τη οποία ασφάλεια, μεταβιβάζουν στα παιδιά τους. Από γενιά σε γενιά

Ενώ τα “άλλα” παιδιά - αυτά που δεν είναι δικά τους - να είναι καταδικασμένα στην εργασιακή ανασφάλεια και αβεβαιότητα.
Η μοναδική τους υποχρέωση ; Το τελευταίο από τα τέσσερα. Η κομματική πελατεία. Η ψήφος που έπρεπε να δοθεί, στο αντίστοιχο προστάτη. Στον πολιτικό τους πατερούλη.

Για να είναι ικανοποιημένος αυτός και αυτοί. Για να απολαμβάνουν  τα άλλα τρία πράγματα.
Προστασία. Ασυλία. Ασυδοσία

Δευτέρα, Ιουλίου 11, 2011

Το μπλε Παρίσι


Με αυτό το βιβλίο τελειώνει η τριλογία, αφιερωμένη στον μυστηριώδη αστυνομικό Πάκο Μαρτίνεθ.
Μετακόμιση στο Παρίσι, από την Μασσαλία. Μόνος, χωρίς την αγαπημένη του Ιρέν (αφού αυτή τον είχε αφήσει, στέλνοντας του ένα γράμμα).

Για να ξεχάσει λοιπόν αυτή την άσχημη –για όλους –ιστορία ζήτησε μετάθεση στην πρωτεύουσα.
Για να χαθεί και να τον χάσουν....

Τον βρίσκουν όμως πάντα οι απρόβλεπτες καταστάσεις ,τις οποίες καλείται να λύσει ο ίδιος.
Χρησιμοποιώντας περισσότερο το ένστικτο και λιγότερο την λογική.
Όπως από ένστικτο, ξαναβρίσκει την αγαπημένη του Ιρέν (και όχι μόνο).
Την οποία δεν θα ξαναχάσει.Για να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή , οι τρεις τους....

Παρασκευή, Ιουλίου 08, 2011

Αγανακτισμένες σκέψεις


Αφορμή για τον τίτλο του κειμένου, είναι από το εξαιρετικό άρθρο του κου Άγγελου Χανιώτη στην Καθημερινή της 26/06/2011.

Ιδιαίτερα το σημείο όπου μιλάει για τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτών και συστήματος.

Πελατειακές σχέσεις

Επί τριάντα πέντε χρόνια δίναμε πάνω από το 80% των ψήφων σε κόμματα βουτηγμένα στη διαφθορά και το ψέμα, βολεμένοι στις πελατειακές σχέσεις και την ανομία. Ψηφίζαμε το κόμμα που θα μας νομιμοποιούσε το αυθαίρετο και τον βουλευτή που θα εξασφάλιζε μια θέση στο Δημόσιο στον άχρηστο για οποιαδήποτε άλλη δουλειά βλαστό μας. Ενισχύαμε έμπρακτα τη φοροδιαφυγή, όταν υποκύπταμε στη διπλή ταρίφα του ταξιτζή, κάναμε τα στραβά μάτια στην ανυπαρξία αποδείξεων και δίναμε φακελάκια στον γιατρό και τον δικηγόρο. Βλέπαμε να σπαταλιούνται πολύτιμοι πόροι σε πανεπιστήμια-μαϊμούδες στην επαρχία και ανεχόμασταν τον αιώνιο φοιτητή. Πληρώναμε τα «γρηγορόσημα» και δωροδοκούσαμε πολεοδομικά γραφεία και εφορίες. Χαζοχαιρόμασταν όταν κάθε κυβέρνηση υπέκυπτε στις απαιτήσεις των συντεχνιών. Καταναλώναμε τα σκάνδαλα ως θέαμα, για να τα ξεχάσουμε με την πρώτη ευκαιρία. Οταν ακούγαμε ότι στην Κρήτη τα ίδια πρόβατα τα μετρούσαν τρεις και τέσσερις φορές για τις επιδοτήσεις, γελούσαμε με τους κουτόφραγκους και καμαρώναμε για τη μαγκιά μας.

Ολα αυτά τα ξέραμε και είναι υποκριτικό να παριστάνουμε τους έκπληκτους. Υπεύθυνα για την κρίση αξιών και τη διαφθορά σε όλους τους θεσμούς της κοινωνίας και του κράτους δεν είναι ούτε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας ούτε τα 150 της ξενοκρατίας. Αυτή η κατάσταση δημιουργήθηκε στα τελευταία τριάντα χρόνια και μια πραγματική αλλαγή επιβάλλει να δεχτούμε κι εμείς οι πολίτες το μερίδιο των ευθυνών μας.

Σημάδι της φθοράς των αξιών είναι και η επιλεκτική μας αγανάκτηση. Χιλιάδες ήταν οι δεκαπεντάχρονοι και δεκαεξάχρονοι που διαδήλωσαν δικαιολογημένα για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, φωνάζοντας το αδικαιολόγητα γενικευτικό «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».

Όταν λίγο αργότερα μια βόμβα τρομοκράτη κομμάτιασε έναν Αφγανό συνομήλικό τους, δεν τους είδα ούτε να διαδηλώνουν ούτε να φωνάζουν το δικαιολογημένα γενικευτικό «τρομοκράτες, γουρούνια, δολοφόνοι». Οταν η αγανάκτηση είναι επιλεκτική δεν είναι πειστική.

Δηλαδή, σκιαγραφεί την συμπεριφορά ενός κόσμου που είχε μάθει στο “ κλείσιμο του ματιού ”. Να κλείνει το μάτι, ο ένας στον άλλο. Συνομωτικά. Να γίνεται η δουλειά και για τα υπόλοιπα , έχει ο Θεός. Αλλά και οι δανειστές μας.

Ήρθε ο καιρός όμως, οι δανειστές να ζητήσουν πίσω αυτά που δάνεισαν .

Εμείς όμως ; Ρίχνουμε το ανάθεμα . Όχι μόνο εμείς οι απλοί πολίτες, αλλά και κάποιοι άλλοι επιφανείς που μιλάνε για αιχμαλωσίες....

Φαίνεται ότι προτιμάνε την ντόπια αιχμαλωσία από την Ευρωπαϊκή.

Φυσικά, θα πει κάποιος. Είναι πιο προσοδοφόρα

Παρασκευή, Ιουλίου 01, 2011

Ένας μίνι –εμφύλιος


Αυτό έζησα την περασμένη Τρίτη στο Σύνταγμα .Λίγο η περιέργεια ,λίγο η ερασιτεχνική ενασχόληση με την φωτογραφία, με έφεραν στην πλατεία αυτή.

Δύο προσωπικές διαπιστώσεις.

Πρώτον, μάλλον βάζουν επίτηδες τους αστυνομικούς να περνάνε αυτό το μαρτύριο. Ώρες ορθοστασίας σε υψηλές θερμοκρασίες, δεχόμενοι κάθε είδους απειλές και ύβρεις με χυδαίους έως και αστείους χαρακτηρισμούς. Είναι φυσικό μετά, να χτυπάνε και να θέλουν να ισοπεδώσουν ότι κινείται. Παλιό και πετυχημένο το σχέδιο. Θυμίζει το «τσίγκλισμα» που κάνουν σε σκυλιά, που πρόκειται να λάβουν μέρος σε κυνομαχίες.

Δεύτερον, η περιφρούρηση (όποια και αν ήταν αυτή) έχει δυστυχώς χαθεί από τους αγανακτισμένους. Στην ουσία η πλατεία είναι ένα ανεξάρτητο κρατίδιο. Ένα κρατίδιο όπου ο καθένας μπορεί να κάνει οτιδήποτε (φανταστείτε μέχρι και συσκευές laser πουλούσανε οι μετανάστες).

Οι προβοκάτσιες παντού. Στην πρώτη γραμμή νεαρά παιδάκια. Το πιο πιθανό, να είναι από διαλυμένες οικογένειες και να το βλέπουν όλο αυτό το σκηνικό σαν παιχνίδι.

Η βραδιά φυσικά έκλεισε με μια αλόγιστη (γιατί υπάρχει και λογική ;) χρήση χημικών. Αέρια, που στην ουσία δεν κάνουν τίποτα Γιατί υπάρχουν οι αντιασφυξιογόνες μάσκες (τις οποίες φοράνε) αλλά κάνουν να υποφέρουν και τους τριγύρω (με την δράση των αερίωναυτών) που δεν χρωστάνε τίποτα.

Έλληνες εναντίον Ελλήνων.

Μήπως τελικά ,δεν είναι μίνι αλλά κανονικός εμφύλιος ?