Σάββατο, Φεβρουαρίου 16, 2008

"...και καλούς απογόνους"


Πόσες φορές, δεν έχει ειπωθεί αυτή φράση σε νεόνυμφα ζευγάρια.Με πόση χαρά βγαίνει από τα στόματα συγγενών και φίλων.Ευχές ειλικρινείς, γεμάτες θετική ενέργεια...

Τις δέχονται όμως το ίδιο και τα νιόπαντρα ζευγάρια ?Πάρα πολλοί-πιστέψτε με δεν και λίγοι-σηκώνουν τα χέρια, στην ιδέα της γέννησης ενός παιδιού.Ενός παιδιού που θα φέρει με την σειρά του όχι μόνο έλλειψη χρόνου -σημαντικό για όσους εργάζονται σκληρά- αλλά και επιπρόσθετα οικονομικά βάρη...

Βάρη για τα οποία πολλά ζευγάρια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα -όχι μόνο για την επιβίωση τους-αλλά και για την ανατροφή κάποιου μελλοντικού παιδιού.Παραθέτω ένα απόσπασμα από τον Ριζοσπάστη όπου λέει :"H φροντίδα και η φύλαξη του 80,5% των παιδιών έως 2 ετών γίνεται από συγγενείς ή άλλα άτομα. Για την ηλικία των 3 έως 5 ετών, το ποσοστό όσων φυλάσσονται από συγγενείς ή άλλα άτομα ανέρχεται στο 56,8%, ενώ μόνο το 7,3% συμμετέχει σε προγράμματα φύλαξης σε σχολείο."

Καταλαβαίνετε λοιπόν σε ποια κατάσταση "κινδυνεύει" να πέσει ένα νέο ζευγάρι...Που προσπαθεί να βγάλει με δυσκολία " τα προς το ζην", και ταυτόχρονα να "πρέπει" -μετά από κοινωνικές πιέσεις-να "μεγαλώσει" την οικογένεια του...

Ίσως φάνηκαν λίγο απαισιόδοξα τα παραπάνω, αλλά είναι η στυγνή πραγματικότητα.Μια πραγματικότητα που για πολλούς γίνεται εφιάλτης, και όχι μια σταθερή βάση για ένα καλύτερο μέλλον...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 05, 2008

Κράτος δικαίου...


Τελικά εμείς οι Έλληνες πρέπει να έχουμε μεγάλα αποθέματα υπομονής.Γιατί είμαστε σε αυτή την κατάσταση, και δεν έχουμε επαναστατήσει βάζοντας φωτιά και γκρεμίζοντας τα πάντα.

Όλοι οι κρίσιμοι τομείς στην Ελλάδα είναι σε πλήρη -και το εννοώ-αποσύνθεση. Ο πολιτικός χώρος σε πλήρη απαξίωση, γεμάτος σκάνδαλα (φημολογούμενα και μη),και τους πολιτικούς να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα...

Η οικονομία να διολισθαίνει συνεχώς, με τους αριθμούς να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με συνθήκες μιας εύρωστης οικονομίας.Με το ασφαλιστικό "προ των πυλών" το οποίο θα είναι η πέτρα που θα μας τραβήξει στον βυθό...

Η κοινωνία σε μια συνολική αποχαύνωση , με τα τηλεοπτικά ριάλιτυς να ζούνε μέρες δόξας στους δέκτες.Να εξαντλείται κάθε ίχνος φαντασίας αποκλειστικά στην δημιουργία παρόμοιων εκπομπών που προωθούν-κατά την γνώμη μου-τον σκληρό -δίχως κανόνες- ανταγωνισμό
ανάμεσα σε συνανθρώπους, και όχι την αλληλεγγύη μεταξύ τους...

Ίσως φαίνονται λίγο απαισιόδοξα αυτά , όμως δυστυχώς είναι η αλήθεια.Υπομονή λοιπόν, ίσως βγει κάτι καλό από αυτή την ιστορία...
Υπομονή...

Σάββατο, Φεβρουαρίου 02, 2008

Στα Τίρανα αδελφές μου, στα Τίρανα...


Ίσως κάποιοι διαβάζοντας τον τίτλο να παραξενευτήκατε.Αν όμως διαβάσετε για αυτό που συμβαίνει στα Τίρανα, σε ρεπορτάζ της Καθημερινής δεν θα παραξενευτείτε καθόλου...

Είναι-η δική μου- μια πολύ φυσική αντίδραση ενός ανθρώπου που έχει μπουχτίσει, βλέποντας τους δικούς μας δημοτικούς-αλλά και πολιτικούς -άρχοντες να σχεδιάζουν, να προκηρύσσουν,να αδρανούν και στο τέλος να μην ενεργούν...

Να μένουν απαθείς , σε μια αιώνια χειμερία νάρκη από την οποία απελπισμένοι -αλλά και κουρασμένοι-εμείς οι πολίτες τους ζητάμε να ξυπνήσουν...

Να ξυπνήσουν για να δουν την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην καθημερινή μας ζωή.Όπου συναντάμε πλείστες δυσκολίες όλη την ημέρα, χωρίς να βλέπουμε έστω μια αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ..

Έρεβος και παγωνιά στις σκέψεις, και στο μέλλον μας.
Για αυτό λοιπόν "Στα Τίρανα αδελφές μου, στα Τίρανα..."