Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2010

Το Σουηδικό παράδειγμα....


Ίσως, το πιο αντιπροσωπευτικό αυτής της Σκανδιναβικής χώρας.

Σχετικά με την νοοτροπία της, αλλά και την αντίληψη για την διαχείριση του δημόσιου χρήματος.

Κλείνει λοιπόν η Σουηδία 5 πρεσβείες της, σε όλο τον κόσμο.

Την αιτία σίγουρα θα την μαντέψατε. Εξοικονόμηση πόρων. Συγκεκριμένα,θα μειωθούν τα έξοδα κατά 34 εκατομμύρια ευρώ....

Ας γίνει όμως μια σύγκριση, με την δική μας αντιμετώπιση σε υποθετικά παρόμοια παραδείγματα.

.Οι εδώ «πατριώτες», θα τα χαρακτήριζαν εθνική προδοσία.

Να πούμε για άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, που συντηρούνταν μέχρι πριν από λίγο.

ΚΑΝΕΝΑΣ αρμόδιος κυβερνητικός παράγοντας, μέχρι τώρα (από Πρωθυπουργό μέχρι και τον τελευταίο ειδικό σύμβουλο) δεν είχε κάνει μια καταγραφή όλων αυτών των σπαταλημένων χρημάτων...

Τώρα όμως που γίνεται, ποια είναι η αντιμετώπιση...?

Φραστικές επιθέσεις του τύπου «κατάργηση του Δημόσιου», ξεπούλημα του Εθνικού (για ποιους ;) πλούτου κλπ.

Τίποτα, για την ουσία των πραγμάτων.

Απλά και μόνο, για να διατηρηθούν τα προνόμια και οφίτσια από “κάποιους”...

Αυτοί οι κάποιοι, που ξεπούλησαν την χώρα.

Την Ελληνική, όχι την Σουηδική.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 14, 2010

Τελικά βουλιάζουμε.




Τελικά βουλιάζουμε ? Μάλλον σε αυτό συμπέρασμα φτάνει κάποιος, διαβάζοντας κάποια συγκεκριμένα σημεία του μνημονίου 3 .

Σημεία για τα οποία δεσμεύεται η κυβέρνηση, να τα πραγματοποιήσει στο άμεσο μέλλον.

Συγκεκριμένα, στα άρθρα που αναφέρονται για το «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» .

Μπορεί να δει κανείς ότι τελικά το αναμενόμενο –για πολλούς-άνοιγμα είναι μια ακόμη απάτη, σε βάρος των Ελλήνων πολιτών και της τρόϊκας.

Αναφέρει για τους φαρμακοποιούς Η κυβέρνηση θα προτείνει νομοθεσία για την άρση των περιορισμών σε κλειστά επαγγέλματα συμπεριλαμβανομένων του φαρμακευτικού επαγγέλματος, σχετικά με τον περιορισμό του αριθμού των φαρμακείων και το ελάχιστο περιθώριο κέρδους “ .

Δηλαδή, το νομοθετικό της έργο θα περιορισθεί στην μείωση του αριθμού και στο ποσοστό κέρδους των φαρμακείων...

Τι θα απογίνουν, όλοι οι πτυχιούχοι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι και ετεροα- πασχολούμενοι φαρμακοποιοί ?

Γιατί δεν μπορούν, να έχουν το ελεύθερο δικαίωμα να εξασκήσουν την επιστήμη που σπούδασαν (συμβάλλοντας και στην αύξηση του ΑΕΠ ταυτόχρονα ;)

Ως πόσο ακόμα, θα πληρώνουν μαύρα λεφτά για μια άδεια που δεν θα έχει αντίκρυσμα σε εμπορικό επίπεδο ;

Δεν γνωρίζουμε ποιος κυβερνητικός ή μη παράγοντας, θα μπορούσε να δώσει απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα...

Ένα όμως είναι το σίγουρο και ξεκάθαρο συμπέρασμα.

Δεν αλλάζουμε και βουλιάζουμε..

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 06, 2010

Η αγελάδα και το γάλα.


Πρώτα οι δηλώσεις για μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Μετά η διάψευση (;) ότι δεν ειπώθηκε κάτι τέτοιο.

Μάλλον, δεν έχει αποφασίσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ κος Δασκαλόπουλος.

Δεν έχει αποφασίσει, τι συμφέρει τελικά στους εργοδότες. Έλεγε για μείωση μισθών, κατάργησης της υπερωριακής αμοιβής κλπ.

Με τα απλά οικονομικά, από τα οποία έχω μικρή γνώση μπορούν να εξαχθούν τα παρακάτω συμπεράσματα.

Αν μειωθούν οι μισθοί – και γενικότερα τα εισοδήματα- των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα , θα μειωθεί αυτόματα και η αγοραστική τους δύναμη.

Φυσικά θα πει κάποιος, ότι θα μειωθούν και οι τιμές (αλλά και το περιθώριο κέρδους των επιχειρηματιών).Δεν θα τους πειράξει όμως αν από 70% και 80%, «πέσουν» στο απεχθές για αυτούς 50%....

Η μείωση αυτή, σημαίνει όμως και μείωση της παραγωγής. Μείωση της παραγωγής, θα οδηγήσει σε περισσότερες απολύσεις.

Περισσότερες απολύσεις, θα οδηγήσουν σε ακόμη περισσότερη μείωση της αγοραστική τους δύναμη.

Φαύλος κύκλος...;

Όχι. Επιχειρηματική αυτοκτονία.

Γιατί την αγελάδα που σου δίνει το γάλα δεν την σκοτώνεις.

Την προστατεύεις σαν κόρη οφθαλμού.

Για να μην βγουν τα δικά σου μάτια...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 26, 2010

Ποιος φοβάται τις αλλαγές ;


Πολλοί ισχυρίζονται, ότι τις αλλαγές τις φοβούνται δύο –κυρίως ομάδες ανθρώπων.

Αυτοί που τις φοβούνται, επειδή δεν μπορούν να αντέξουν το ψυχικό βάρος ( όσον αφορά το άγνωστο αυτών) .

Αυτοί που δεν τις θέλουν για διάφορους λόγους (συνήθως συμφεροντολογικούς).

Δεν ξέρουμε φυσικά (ή ξέρουμε ;), σε ποια κατηγορία ανήκουν οι συμπαθέστατοι ιατροί του ΙΚΑ. Αναφέρομαι σε αυτούς, που αντιτίθενται στο σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης που-τον επόμενο μήνα- θα εφαρμοσθεί στο ταμείο.

Οι λόγοι της των αντιδράσεων κυρίως δύο.

Έλλειψη εκπαίδευσης (;) και το κυριότερο η απουσία γραμματειακής υποστήριξης...

Καταρχήν, το σύστημα αυτό βασίζεται σε καθαρά πληροφοριακή ηλεκτρονική πλατφόρμα. Είναι λιγάκι δύσκολο να μην γνωρίζει ο σημερινός ιατρός πώς δουλεύει ένα απλό πρόγραμμα. Φτάνει μια στοιχειώδης εκπαίδευση μιας ώρας (λιγότερο χρειάστηκαν οι φίλοι μου και συνάδελφοι φαρμακοποιοί), για να το εξοικειωθούν με αυτό.

Προβλήματα φυσικά θα υπάρξουν, τα οποία θα διορθωθούν στην πράξη.

Επίσης, ισχυρίζονται, ότι δεν υπάρχει γραμματειακή υποστήριξη ( ;).

Ποια θα ήταν η σημασία μιας γραμματειακής υποστήριξης, στην συνταγογράφηση φαρμάκων...Μόνο αυτοί το ξέρουν (;)

Φαίνεται λοιπόν, ότι τις μεταρρυθμίσεις αυτές στην διαδικασία συνταγογράφησης κάποιοι δεν τις θέλουν.

Το ερώτημα όμως είναι. Δεν τις θέλουν γιατί δεν μπορούν να τις αντέξουν ή για διάφορους λόγους...?

Πέμπτη, Νοεμβρίου 18, 2010

Αλλάζουμε (;) γιατί βουλιάζουμε (;)


Μήπως, θα πρέπει να είναι αυτό το κύριο νόημα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης (ιδίως της δεύτερης Κυριακής).

Μήπως, έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε δύναμη ?

Φυσικά –θα μπορούσε να πει κάποιος-υπάρχει και μια πολύ μεγάλη αποχή. Μια αποχή πρωτόγνωρη για την χώρα. Πιστεύω όμως, ότι το ποσοστό αυτών που δεν πήγαν να ψηφίσουν είναι με το μέρος εκείνων.

Εκείνων που ψήφισαν. Που θέλουν να αλλάξουν ΟΛΑ.

Σε όλα τα επίπεδα. Από την καθημερινή ζωή, μέχρι τα πιο μακροπρόθεσμα στρατηγικά σχέδια.

Να γίνουν ανατροπές και ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ. Αληθινές και όχι για τους τύπους (δηλ. για το ΔΝΤ).

Να απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις αυτής της χώρας. Να μπορέσουν να τραβήξουν, σαν μια ατμομηχανή και τα άλλα μέρη.

Να τα οδηγήσουν, σε ένα δρόμο πιο ομαλό και με πολλή ανάπτυξη.

Ψηφίσαμε λοιπόν αυτούς οι οποίοι δεν είχανε το καθαρό κομματικό παράσημο. Το ελευθέρας για να καπηλευθούν και να έχουν σε ομηρία πολύ κόσμο.

Αυτούς, που θεωρήσαμε ότι μπορούν να επιφέρουν τις αλλαγές. Αυτούς, οι οποίοι θα ανατρέψουν και θα ταρακουνήσουν αντιλήψεις και νοοτροπίες...

Τους γυρίσαμε την πλάτη. Όχι μόνο στους κομματικούς, αλλά και στους πάτρονες τους (π.χ. Εκκλησιαστικοί παράγοντες).

Χορηγοί-επίσημοι κάποιες φορές- ανθρώπων που ψηφοθηρούν με τις “ευλογίες” τους.

Όλα τα παραπάνω, γίνανε γιατί θλεουμε να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ.

Οι άλλοι, μπορούν να ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΝ.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 12, 2010

Σκέψεις, αποχή και συνενοχή...


Πολλοί δηλώνουν, ότι δεν θέλουν- και δεν θα πάνε και την δεύτερη Κυριακή- να ψηφίσουν.

Δηλώνουν απογοητευμένοι, εξαπατημένοι ως και αδιάφοροι. Επίσης δηλώνουν-οι περισσότεροι από αυτούς- προοδευτικοί, ριζοσπάστες, αντισυστημικοί....

Υποστηρίζουν, ότι η αποχή θα δώσει ένα καλό μάθημα στους πολιτικούς. Ένα μήνυμα (ίσως κατά του μνημονίου,) που θα συνετίσει.

Έχουν δίκιο για την απογοήτευση τους. Έγιναν ελάχιστα σε αυτήν την χώρα. Έπρπεπε να γίνουν περισσότερα. Η κρίση ευνοεί άλλωστε τέτοιου είδους αντιδράσεις.

Αντιδράσεις –και αποφάσεις-, πιο στρατηγικές και έξυπνες θα έπρεπε να κάνουν και να πάρουν ,οι ίδιοι οι απέχοντες.

Να διαμαρτυρηθούν –με την ψήφο τους- ενάντια σε εκείνους.

Σε εκείνους, που τους λοιδωρούν.

Σε εκείνους, που τους απομηζούν σαν παρασιτικά μικρόβια.

Σε εκείνους, που ανοικτά δηλώνουν υπέρμαχοι της συντήρησης. Υπέρμαχοι ορισμένων ομάδων και συντεχνιών.

Σε εκείνους, που μας αποκλείουν από αποφάσεις που αφορούν εμάς.

Εμείς λοιπόν θα τους αφήσουμε...;

Σάββατο, Νοεμβρίου 06, 2010

Aυτοδιοίκηση, μνημόνιο και εκλογές.


Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες, σχετικά με τις επικείμενες εκλογές.

Θα ψηφήσουμε αυτοδιοικητικά ; Θα ψηφίσουμε αντιμνημονιακά ;

Το θέμα είναι, να ψηφίσουμε αυτούς που θα μας πείσουν. Θα μας πείσουν με τον μεστό και ειλικρινή τους λόγο, για την πραγματοποίηση των έργων.

Έργα που χρειάζεται η κάθε κοινότητα, Δήμος και Περιφέρεια. Μικρά και μεγάλα.

Πώς θα τους αναγνωρίσουμε ;

Οι υποψήφιοι αυτοί, ΔΕΝ χρησιμοποιούν τακτικές τύπου life style ( ντύνομαι Ζορό για να εντυπωσιάσω, αλλά αφήνω να στεγνώσει η λίμνη Κορώνεια...)

Οι υποψήφιοι αυτοί, ΔΕΝ χρησιμοποιούν βαρύγδουπες εκφράσεις (όλοι οι Αθηναίοι είναι ευχαριστημένοι από εμένα...).

Οι υποψήφιοι αυτοί, είναι χαμηλού προφίλ και δεν τάζουν λαγούς με πετραχείλια. Δεν υπόσχονται «τον κόσμο όλο» σε όλο τον κόσμο....

Οι υποψήφιοι αυτοί, δεν αναφέρονται συνεχώς στο κακό μνημόνιο για να χαϊδεύουν αυτιά. Γνωρίζουν και οι ίδιοι, ότι είναι ένα ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ.

Καλή ψήφο.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 25, 2010

Μετά την διακαναλική, τι...;


Ωραία λοιπόν. Γίνεται –αυτήν την ώρα – η διακαναλική συνέντευξη του Πρωθυπουργού.

Πάμε στο προκείμενο. Η ζωή μας θα βελτιωθεί ?

οι μεταρρυθμίσεις (π.χ. κλειστά επαγγέλματα) θα τρέξουν πιο πολύ ?

Θα αποδοθούν –αληθινές και όχι μόνο – ευθύνες στους υπεύθυνους των μεγάλων σκανδάλων ?

Αυτό είναι που θα πρέπει να βγει από την συνέντευξη.

Τα υπόλοιπα είναι λόγια προς ανάλωση και παραπολιτική φιλολογία.

Ο κόσμος χρειάζεται ΔΡΑΣΕΙΣ και ΕΡΓΑ.

Οι συνεντεύξεις να έπονται.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 20, 2010

Tα τασάκια επιστρέφουν. Το κράτος πότε...?


Επιστρέφουν λοιπόν τα τασάκια στα τραπέζια των καταστημάτων υγειονομικού χώρου.

Η αιτία –κατά τους ιδιοκτήτες- είναι η μείωση στον αριθμό των πελατών.
Δεν θα μείνουμε στο γεγονός της απαγόρευσης, όσον αφορά την ορθότητα του.
Ούτε αν όντως, είναι αυτή η αιτία ή η οικονομική δυσπραγία.

Απλά, για άλλη μια φορά το κράτος έδειξε την
αμηχανία του αλλά και την ανυπαρξία του.

Αμηχανία, γιατί δεν μπόρεσε ούτε να ψελλίσει –έστω για τους τύπους- μια αποδοκιμασία αυτής της κίνησης.

Ανυπαρξία, γιατί ούτε καν διανοήθηκε να επιβάλει τα συγκεκριμένα μέτρα της απαγόρευσης.

Φυσικά αν περάσει η επανανομιμοποίηση του καπνίσματος, θα είναι μια ολοκληρωτική ήττα για το κράτος.

Ίσως, το Βατερλό αυτής της κυβέρνησης.

Από ένα καπνό...

Σάββατο, Οκτωβρίου 09, 2010

Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν, εμείς ?


«Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν» δήλωσε ο κ. Γιούνκερ. Αυτή είναι, η δήλωση του επικεφαλής του Eurogroup. Γνώριζαν ότι θα ξεσπάσει κρίση.

Εντάξει λοιπόν. Οι “ άλλοι “ γνώριζαν. Εμείς, δεν γνωρίζαμε ? Μήπως τώρα, θα προχωρήσουμε σε αφορισμούς κατά των ‘κακών” Ευρωπαίων ....;

Φυσικά έχουνε και εκείνοι –ιδίως οι τεχνοκράτες τους –μερίδιο ευθύνης.

Το μεγαλύτερο όμως, το έχουμε ΕΜΕΙΣ.

ΕΜΕΙΣ, που ως κράτος ξοδεύαμε αλόγιστα σε διορισμούς, διαφθορά (ενεργητική και παθητική) και λειτουργώντας με τον πιο ανοργάνωτο τρόπο, φθάσαμε σε αυτό το σημείο.

ΕΜΕΙΣ, οι οποίοι βλέπαμε τι γινόταν στον χώρο εργασίας- ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα- δεν το επισημάναμε στα συνδικαλιστικά στελέχη. Να χτυπήσουνε το καμπανάκι του συναγερμού.

ΕΜΕΙΣ, που πέσαμε στην παγίδα της υπερκατανάλωσης, ξεπουλώντας την ψυχή μας σε εφήμερες και ανώφελες καταναλωτικές συνήθειες. Αποφεύγοντας και λησμονώντας την μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Την καλλιέργεια της ψυχής και του μυαλού.

Η πραγματικότητα ψυχρή και σκληρή.

Τώρα το γνωρίζουμε.

Ή μήπως θα την δούμε στην συνέχεια...;

Σάββατο, Οκτωβρίου 02, 2010

Μαζί τα φάγατε, κύριε Πάγκαλε....


Αντικείμενο συζήτησης, γίνεται σχεδόν καθημερινά-στις παρέες- η δήλωση του Αντιπρόεδρου της Κυβέρνησης.

Μια δήλωση γεμάτη από ελικρίνεια. Πρακτικά, ο Πάγκαλος είπε -κατά ένα μεγάλο ποσοστό-αυτό που σκέπτονται όλοι οι Έλληνες. Το αλισβερίσι των κοινοβουλευτικών κομμάτων με συγκεκριμένες ομάδες και συστήματα, με στόχο την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος (ανάλογα με την δύναμη τους και την εκάστοτε ισχύ τους...)

Στην δήλωση αυτή όμως, πρέπει να δούμε ποιο είναι το άλλο μέρος, το άλλο σύστημα, οι άλλοι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται ο Πάγκαλος....

Μαζί τα φάγατε κύριε Πάγκαλε. Εσείς και οι διεφθαρμένες μαριονέτες σας. Πολλές φορές τύποις επιχειρηματίες. Κρυφοί και φανεροί. Αυτοί με τους οποίους κάνατε τις «δουλειές» σας. Για το «καλό» του τόπου, αλλά και του προσωπικού σας συμφέρον...

Μαζί τα φάγατε κύριε Πάγκαλε. Εσείς και οι συνδικαλιστές σας. Διορίζοντας στρατιές κομματικών στρατιωτών που είχαν περάσει από τα κομματικά κέντρα εκπαίδευσης. Για να παιδεύουν αργότερα –με την συμπεριφορά και την αλαζονεία τους-τον απλό πολίτη....

Μαζί τα φάγατε κύριε Πάγκαλε. Με τις συντεχνίες των κλειστών επαγγελμάτων. Αυτές που “νομίζατε» ότι σας υποστήριζαν. Διοχετεύοντας χιλιάδες ψήφους, στα κόμματα σας .Αγνοώντας ότι η ΜΕΓΑΛΗ πλειοψηφία απαιτούσε και απαιτεί αλλαγές αντάξιες, μια σύγχρονης κοινωνίας....

Τα παραπάνω λόγια χτυπήθηκαν σε ένα πληκτρολόγιο ενός απλού πολίτη. Ο οποίος δε συμμετείχε ποτέ σε τέτοιου είδους φαγοπότι. Για αυτόν τον λόγο, μπορεί και τα γράφει. Για αυτό τον λόγο, έχει δικαίωμα να κρίνει και- ασφαλώς- να κατακρίνει.

Να κατακρίνει και να συμβουλεύει.

Καιρός για δίαιτα. Για όλους σας....

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 20, 2010

Toυρισμός στην Γαλλία


Το κείμενο αυτό, είναι φυσικά η πλήρη αντίθεση του προηγούμενου.
Δεν θα μπορούσε –άλλωστε- να ήταν αλλιώς.

Προσγειώνεσαι λοιπόν στο αεροδρόμιο charle de gaulle. Δεν μπορεί να πει κανείς, ότι είναι και από τα καλύτερα στην Ευρώπη. Ο ξεναγός λέει, ότι κατατάχθηκε στην τελευταία θέση...Ως από τα πιο δυσλειτουργικά. Ο κόσμος όμως που υπάρχει είναι ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ .Ίσως για αυτό, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει όλους (θα τα πούμε παρακάτω...).

Οι δρόμοι είναι χωρίς λακκούβες φυσικά . Ο περιφερειακός έχει την μορφή δαχτυλιδιού, που «αγκαλιάζει» περιμετρικά την πόλη.

Μας προειδοποιεί. “Στην Ελλάδα τρώμε για να ευχαριστηθούμε. Στην Γαλλία για να συντηρηθούμε.” Είναι Έλληνας που γεννήθηκε και έζησε στην Γαλλία .Ζει όμως στην Θεσ/νίκη. Γνωρίζει τα πράγματα, από την καλή και από την ανάποδη. Είμαστε πολύ τυχεροί ...

Ο πύργος του Άιφελ, επιβλητικός όπως το περίμενα. Ο κόσμος που πάει για να τον θαυμάσει, μπορεί να ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες. Δεν είναι να απορεί κανείς.

Παντού ουρές, αλλά όλα οργανωμένα. Φυσικά με το αντίστοιχο οικονομικό αντίτιμο. Ίσως έτσι να είναι το σωστό. Σε ποιοτικές υπηρεσίες, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε ανάλογα....Αλλά και να πληρώνουμε ανάλογα.

Μεγάλη εντύπωση, τα κύματα των Κινέζων τουριστών. Μία ακόμη δεξαμενή προς
εκμετάλλευση. Οι τουρίστες τελικά έχουν κατακλύσει την πόλη, αλλά και την Γαλλία γενικότερα. Ο ξεναγός μας λέει, ότι σε 2 χρόνια περίπου το Παρίσι-οι ιθύνοντες υπολογίζουν –ότι δεν θα μπορέσει να υποδεχθεί και άλλους τουρίστες. Με αυτόν τον ρυθμό...

Δεν θα σχολιάσουμε περισσότερο τα αξιοθέατα. Όλα -σχεδόν -είναι γνωστά.
Απλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι το Παρίσι ευημερεί –κατά ένα μεγάλο μέρος- από τα εκατομμύρια των τουριστών που το επισκέπτονται.

Εκεί βρίσκεται και το μεγάλο στοίχημα. Το επισκέπτονται, για την μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά που έχει...

Μεγαλύτερη από την δική μας ; Όχι φυσικά. Η μεγάλη διαφορά όμως, είναι ότι εκεί την ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ και την ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ.

Εμείς ;

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 07, 2010

Τουρισμός στην Ελλάδα...


Τουρισμός στην Ελλάδα

Επιστρέφοντας από τις Καλοκαιρινές διακοπές (που δεν διαρκούν δυστυχώς για πάντα κατά το τραγούδι) έρχονται -σαν απολογισμός- στο μυαλό μερικές συγκρίσεις.

Συγκρίσεις, που έχουν να κάνουν με την ποιότητα των παρεχόμενων τουριστικών υπηρεσιών-προϊόντων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ας κοιτάξουμε όμως να δούμε –σε αυτό το κείμενο- την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας।


Εικόνα πρώτη : Στην «μαγευτική Χαλκιδική».Πρώτο πόδι, στα Ν. Πλάγια. Φιλοξενούμενος σε διαμέρισμα συγγενικού προσώπου. Τοποθεσία κοντά στην Θες/νίκη (40 χιλμ περίπου).Θάλασσα πολύ καλή (ειδικά φέτος).Συνήθως οικογενειακού επιπέδου τουρισμός. Τα αυτοκίνητα –κατά τις μεσημβρινές ώρες – να περνάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ακριβώς μπροστά από τα σπίτια και τα μπαλκόνια. Το στέρεο να παίζει Κιάμο και Βέρτη τους οποίους ακούς σε απόσταση τουλάχιστον 250 μέτρων..

Πλήρης απουσία κάδων για συμβατικά-οργανικά σκουπίδια (προστέθηκε και ένας δεύτερος αρχές Αυγούστου).Για κάδους συλλογής με ανακυκλώσιμα υλικά ούτε λόγος...Τι θα πει άλλωστε οικολογία για τους τοπικούς ιθύνοντες...?

Να μην αναφέρουμε το σκοτάδι που επικρατεί το βράδυ σε ορισμένα σημεία। Είπαμε οικογενειακός προορισμός ,αλλά ας κρατήσουμε και λίγο ρομαντισμό...


Εικόνα δεύτερη : Μένουμε (;) Χαλκιδική...Δεύτερο πόδι στην Συκιά Χαλκιδικής. Μονοήμερη εκδρομή για να δούνε και τα παιδιά κάτι διαφορετικό...Υπάρχουν αρκετοί ΜΑΓΕΥΤΙΚΟΙ κολπίσκοι. Ως εδώ όμως η μαγεία. Σίγουρα θα πρέπει να κάνεις ένα με δύο τηλεφωνήματα σε γνωστούς που έχουνε πάει εκεί (τι χρειάζονται άλλωστε οι πινακίδες ;) .Για να σε καθοδηγήσουν ; .

Φτάνεις και ψάχνεις λίγη θέση για το αυτοκίνητο. Κάτι βρίσκεις σε κάποιο ανηφορικό και απότομο σημείο (ζητάω πολλά, ε...;).Mετά ανακαλύπτεις ότι ο μαγευτικός κόλπος είναι κατά τα 5/6 ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΣ από beach bars...

Δεν έχεις άλλη επιλογή .Πρέπει να πληρώσεις την δεκάτη. Το κάνεις. Συμβιβάζεσαι και προσπαθείς αν χαλαρώσεις (προσπαθείς...;).Τρως και στην ταβέρνα που διατηρεί το παραπάνω μπαρ (μια που ήρθαμε, να μας πάρουν με καλό μάτι).Μετά προσπαθείς να χαλαρώσεις (αναγκαστικά αυτή την φορά, μετά το φαγητό...).

Εσύ θέλεις να χαλαρώσεις αλλά το μπαρ δεν θέλει...Μουσική με πολλά μπιτ και σε πολλά ντεσιμπέλ। Είναι ξεκάθαρο, ότι δεν ταιριάζουν με το εξαιρετικό αυτό τοπίο. Μάλλον το κάνουν για να συνεχίζεις να θαυμάζεις το τοπίο (γιατί θέλεις να κοιμηθείς αμόρφωτε τουρίστα...?)


Εικόνα Τρίτη : Στην “μαγευτική” Κέρκυρα. Ένα καταπληκτικό νησί. Αναξιοποίητο όμως (όπως πολλά άλλα).Τα σκουπίδια να ξεχειλίζουν από τους κάδους ( αν τους βρεις). Τα παραδοσιακά σπίτια γεμάτα από μούχλα και βρωμιά (αυτό φίλοι Κερκυραίοι δεν είναι παραδοσιακό, είναι κατάντια).

Εκμετάλλευση χειρίστου είδους στις οργανωμένες παραλίες. (ομπρέλα με δύο ξαπλώστρες 9 ευρώ).Προσωπική εμπειρία από κλοπή (όλος ο φωτογραφικός εξοπλισμό) σε φυλασσόμενο πάρκινγκ επιχείρησης τύπου θαλάσσιου πάρκου.

Η επιχείρηση, να σε αφήνει στο έλεος των κλεφτών και η αστυνομία να κοιμάται...

Παντελώς αβοήθητος...


Δεν είναι αυτή εικόνα κράτους, που θέλει να έχει έσοδα και να επενδύσει στον τουρισμό. Κάποτε, είχε χαρακτηριστεί ως «βαριά βιομηχανία» της χώρας...

Ούτε για συνοικιακό εργαστήριο χειροτεχνίας δεν είναι .

Δυστυχώς...

Παρασκευή, Αυγούστου 06, 2010

Καλή ξεκούραση...



Αρχίζουν από σήμερα και για μένα οι Καλοκαιρινές διακοπές
Το κεφάλι γεμάτο από αρκετά πράγματα (τουλάχιστον έτσι φαίνεται...)
Επηρεάζει και τις σωματικές δραστηριότητες..
Κατεβάζουμε στροφές λοιπόν και επανερχόμαστε με περισσότερη όρεξη για δημιουργία..
Καλή ξεκούραση σε όλους.

Πέμπτη, Ιουλίου 29, 2010


Πολύς λόγος γίνεται για τις συντεχνίες και τα κλειστά επαγγέλματα τελευταία.
Η αιτία φυσικά, είναι το επικείμενο άνοιγμα των παραπάνω επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

Από πότε όμως υπάρχουν αυτές οι συντεχνίες ; Τι είναι ; Πώς ήταν δομημένες και ποιος ο ρόλος τους τότε και τώρα ;

Οι συντεχνίες λοιπόν “ ήταν ένας συνεργατικός και συνεταιρικός θεσμός, έτσι όπως αναπτύχθηκε στον ελλαδικό χώρο υπό δυσμενείς ιστορικές συνθήκες. Οι διάφορες μορφές του, οι τρόποι των ποικίλων οργανώσεών του, η δράση του και η σημαντική επαγγελματική και εμπορική του ανάπτυξη και εξάπλωση, αποτελούν ιδιαίτερα ευρύ θέμα, καθώς η σωματειακή και συνεταιριστική οργάνωση στάθηκε μια από τις χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της ελληνικής προβιομηχανικής κοινωνίας.”

Δηλαδή μια συγκροτημένη ομάδα που είχε ως σκοπό την επιβίωση της κάτω υπό δυσμενείς συνθήκες. Συνθήκες δυσβάστακτες για την εποχή εκείνη. Φυσικά και δεν ήταν όλοι μέσα σε αυτήν την ομάδα.

Είχαν δηλαδή ένα κοινοτικό πνεύμα μεταξύ τους.
“ Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι οικισμοί, τα χωριά και οι πόλεις ανέπτυξαν ένα κοινοτικό πνεύμα που εγγυάτο τη συνοχή τους. Η συνοχή αυτή ήταν αποτέλεσμα των παραγωγικών, κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων που αναπτύσσονταν μέσα στην κοινότητα. Την περίοδο αυτή οι Έλληνες επαγγελματίες και έμποροι στήριζαν την κοινωνική τους οργάνωση στις συντεχνίες ή 'ισνάφια[1]. Σε αυτές οι οικονομικές λειτουργίες-δραστηριότητες, (παραγωγή) ξεκινούσαν από την διευρυμένη οικογένεια και βασίζονταν σε μια αρχή κοινοκτημοσύνης που σήμαινε συνιδιοκτησία μέσων παραγωγής, εκμετάλλευση από κοινού της περιουσίας, συνεργασία σε όλες τις δραστηριότητες και κοινωνικοποίηση δηλαδή ίση κατανομή του εισοδήματος. Οι συντεχνίες ρύθμιζαν την ποιότητα των προσφερομένων προϊόντων και υπηρεσιών, όριζαν τις τιμές και φρόντιζαν για την ομαλή ζωή των μελών τους (η υπογράμμιση είναι του γράφοντος). Όμοια με τις κοινότητες συνέβαλλαν στην οικονομική, διοικητική και πολιτική αυτονομία των μελών τους.”

Όριζαν τις τιμές και φρόντιζαν για την ομαλή ζωή των μελών τους. Πώς το κατάφερναν αυτό ; Φυσικά με την ανοχή των κατακτητών.
Φυσικά με την συνεργασία αυτών. Με αυτοσκοπό να μπορούνε να έχουν ένα επίπεδο διαβίωσης ανώτερο, σε σχέση με άλλους .
Ποιους άλλους ;
Με άλλους ομόθρησκους τους, με άλλους Έλληνες...

Φαίνεται άλλωστε και από την Διοικητική δομή που είχανε...
“Στη δομή της, η συντεχνία, αποτελείται από τρεις βασικούς συντελεστές: τον μάστορα, τον κάλφα το βοηθό του μάστορα και το τσιράκι ή μαθητευόμενο. Αρχηγός της συντεχνίας ήταν ο πρωτομάστορας, ο εκλεγμένος εκπρόσωπός της και μεσολαβητής μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων(η υπογράμμιση είναι του γράφοντος) . Πέραν της φροντίδας για τη συλλογή των φόρων, ήταν υπεύθυνος για τη σύναψη συμφωνιών μεταξύ των μαστόρων[2], καθόριζε τις τιμές των ειδών που κατασκεύαζαν ή εμπορεύονταν, όριζε τα ημερομίσθια, εξασφάλιζε γρήγορη και συμφέρουσα προμήθεια των πρώτων υλών από τους τόπους της παραγωγής τους και μεριμνούσε για τη δίκαιη κατανομή τους[3]. Τα περισσότερα ισνάφια διέθεταν μεγάλα οικονομικά αποθέματα που ήταν αποτέλεσμα της μηνιαίας ή ετήσιας εισφοράς των μελών.”

Δεν μας παραξενεύει το γεγονός, ότι τώρα που θα αρθούν αυτοί οι περιοριστικοί για μια μεγάλη μάζα ανθρώπων (νέων κυρίως ) αντιδρούν.
Αντιδρούν, γιατί θα χάσουνε τα συγκεκριμένα προνόμια. Προνόμια που τους έδωσαν κάποιοι “κατακτητές”.

Tελειώνουν όμως. Πλησιάζει και η ώρα της δικαίωσης.
Θα ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα.
Θα κλείσει μια μαύρη σελίδα για την χώρα μας.

Πέμπτη, Ιουλίου 22, 2010

Παιδί 44


Όταν οι ιδέες στερεύουν και το μυαλό με δυσκολία υπακούει στα εξωτερικά ερεθίσματα, η λύση έρχεται μέσα σε σε ένα βιβλίο.


Άλλωστε, το Καλοκαίρι ευνοεί τέτοιου είδους πνευματικές δραστηριότητες...

Δραστηριότητες που σε κάνουν να ταξιδέψεις μακριά...Πολύ μακριά..


Όπως οι πρωταγωνιστές στο συγκεκριμένο βιβλίο ( Παιδί 44 ) γραμμένο από τον Tom Rob Smith . Ένα βιβλίο αστυνομικού θρίλερ. Γεμάτο από πλοκή, που εξελίσσεται στην μεταπολεμική ΕΣΣΔ.


Με σκηνές πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Που περιγράφουν ιστορικές πτυχές της Σοβιετικής κοινωνίας, σε όλες τις εκφάνσεις της.


Το καλύτερο είναι, ότι βασίζεται σε ΑΛΗΘΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΝΤΑ.


Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.Μέχρι να μεταφερθεί και στην μικρή οθόνη...


Καλή ανάγνωση.

Κυριακή, Ιουλίου 11, 2010

Απογραφή στην ηθική


Έτσι απάντησε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ), με ανακοίνωσή της η οποία “συνιστά στα μέλη της να μην συμπληρώσουν και να μην υποβάλουν το δελτίο απογραφής, όπως θα πράξει το πάσης φύσεως προσωπικό του Δημοσίου.”

Αγνοεί λοιπόν, την προσπάθεια του κράτους να απογράψει το σύνολο των Δημοσιών υπαλλήλων. Έναν αριθμό άγνωστο –ακόμα- όχι μόνο για το Ελληνικό κράτος (πράγμα ανεπίτρεπτο) αλλά και για εμάς,τους πολίτες αυτής της χώρας.

Πολίτες, οι οποίοι είναι οι κύριοι χρηματοδότες, όλων αυτών των ανθρώπων που ασχολούνται με τις κρατικές υποθέσεις και έγγραφα.

Μ ε το έγγραφο αυτό, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων προτρέπει δηλαδή να παρακούσουν την ΕΝΤΟΛΗ του Ελληνικού Λαού -στην ουσία- να μάθει και να γνωρίζει.

Τον ακριβή αριθμό και την ειδικότητα που έχει ο καθένας. Πληροφορίες, που θα πρέπει να ξέρει και το ΔΝΤ.

Είναι προϋπόθεση-άλλωστε- για να δοθούν και τα άλλα χρήματα για την διάσωση της οικονομίας από την χρεοκοπία.

Μια χρεοκοπία-ηθική- την οποία δεν απέφυγαν, αυτοί που θα έπρεπε να την πολεμήσουν...

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων...

Τετάρτη, Ιουλίου 07, 2010

Γενέθλια


Γενέθλια σήμερα και πρέπει αν γιορτασθεί....

Τετάρτη, Ιουνίου 30, 2010

Η Εθνική χρεωκοπία


Σκέφτομαι εδώ και αρκετές μέρες, να γράψω κάτι σχετικά με την Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου.


Όχι κάτι αμιγώς ποδοσφαιρικό, αν και ζούμε σε μια μουντιαλική περίοδο.

Αφορά την νοοτροπία γενικότερα, ενός τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε συμπεριφορές αυτής.


Μια ομάδα ανθρώπων ,που προσπαθεί να μετασχηματίσει την κοινή γνώμη. Να την τιθασεύσει και να την οδηγήσει σε διαστρεβλωμένα συμπεράσματα .


Προσπαθούν δηλαδή, μετά τα αποτελέσματα που έφερε η Εθνική Ελλάδος να αποδείξουν ότι η πορεία της ομάδας, ήταν γενικά μια «καλή» πορεία....


Για να τα δούμε όμως τα πράγματα τμηματικά.


Πρώτος αγώνας, Ελλάδα –Ν.Κορέα. Τραγική εμφάνιση χάνοντας με τελικό σκορ 2-0.Μια ομάδα άνευρη. Χωρίς αρχή , μέση και τέλος...Αποτυχία


Δεύτερος αγώνας, Ελλάδα-Νιγηρία. Ευτυχώς που ήρθε η –χαζή- αποβολή του Νιγηριανού. Έπειτα η «θρυλική» (;) ανατροπή. Φυσικά, η μοναδική ανατροπή που έχει γίνει στα παγκόσμια αθλητικά χρονικά είναι της ομάδας μας...

Κανείς άλλος, δεν το έχει κατορθώσει αυτό...


Τρίτος αγώνας, Ελλάδα-Αργεντινή. Μεγάλη επιτυχία να μην δεχτεί μια ομάδα (Εθνική Ελλάδος) για 75 λεπτά, από μια άλλη ομάδα που έπαιζε με 8 περίπου απουσίες.

Κάνοντας –μόλις- ΜΙΑ ευκαιρία σε όλο τον αγώνα. Το μοναδικό μας κατόρθωμα.


Δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν ότι για όλα φταίει η κακοτυχία, οι τραυματισμοί των παικτών κλπ.

Έφταιγε και το γεγονός, ότι παίζαμε με την Αργεντινή. Πιθανώς, να ήθελαν να την αποβάλλουν από το Μουντιάλ.


Ούτε ίχνος για αυτοκριτική και στρατηγικό σχεδιασμό. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά, ότι της οικονομικής κρίσης προηγείται πάντα η κοινωνική και πολιτιστική.


Όταν μια κοινωνία, ομφαλοσκοπεί συνεχώς χωρίς να κοιτάζει σε ένα πεδίο 360 μοιρών είναι καταδικασμένη σε κατάπτωση.

Μια κατάπτωση που την βιώνουμε μέσα από ένα οικονομικό πρίσμα...

Αυτό του ΔΝΤ.

Πέμπτη, Ιουνίου 17, 2010

Από το παράθυρο...




Όπως μπήκαν από το παράθυρο , έτσι θα φύγουν από την πόρτα.

Δεν υπάρχει άλλη λύση, για την περίπτωση τους. Διοριστήκαν τον Αύγουστο 2009-στην Αττικό Μετρό- χωρίς καμιά νόμιμη διαδικασία. Επειδή ήταν «δικά» τους παιδιά...

Οι περισσότεροι, δεν είχαν καν τα απαραίτητα για να δουλέψουν στο συγκεκριμένο τομέα. Σε ένα τομέα που απαιτείται μια στοιχειώδης εξειδίκευση.

Το παράλογο όμως είναι, ότι όλοι αυτοί (280 συμβασιούχοι) ζητάνε την ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ τους. Μια μονιμοποίηση, την οποία θα κληθούμε να πληρώσουμε ΌΛΟΙ οι Έλληνες φορολογούμενοι....

Φυσικά και δεν θα τους κρατήσουν. Θα φύγουν.
Αυτήν την φορά από την πόρτα....

Πέμπτη, Ιουνίου 03, 2010

Να φύγετε, να πάτε αλλού...


Κάπως έτσι, θα απάντησαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στην πρόθεση του κρουαζερόπλοιου Ζenith για στάση στο λιμάνι της Πάτρας.


Άλλωστε –οι συγκεκριμένοι αγωνιστές- δεν έχουν ιδιαίτερη ανάγκη το τουριστικό συνάλλαγμα που θα είχε εισρεύσει στο λιμάνι του Πειραιά (σε μελλοντικό χρόνο, θα γίνει αναφορά και στις συνδικαλιστικές συντεχνίες άλλων επαγγελμάτων).


Από την άλλη πλευρά, οι «μεγαλοκαπιταλιστές μικρομαγαζάτορες», που παραπονιούνται (αλλά και διαμαρτύρονται).Παραπονιούνται, για την μη έλευση και για την μη ρευστότητα των επιχειρήσεων τους.

Σκεπτόμενοι ότι αν το πρώτο μη δεν θα υπήρχε, θα απαλειφόταν και το δεύτερο...


Δυο κόσμοι παράλληλοι. Με διαφορετικές εμπειρίες αλλά και διεκδικήσεις. Αλλά και από διαφορετικές θέσεις.


Κάποιοι βολεμένοι ( με σίγουρο μισθό), προσποιούμενοι ότι διεκδικούν.

Κάποιοι άλλοι αβόλευτοι (με αβέβαιο εισόδημα), που προσπαθούν να επιβιώσουν...

Τετάρτη, Μαΐου 26, 2010

Την θέλουμε την κάθαρση ;





Θα έπρεπε να είναι ένα ρητορικό ερώτημα ,αλλά-δυστυχώς- η απάντηση ακόμη άγνωστη...

Άγνωστη, εξαιτίας της τελευταίας ανακοίνωσης που εξέδωσε ο λαλίστατος –για τέτοιες περιπτώσεις-Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών.

Κατηγορεί λοιπόν την κυβέρνηση ότι στοχοποιεί «συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και τις ρίχνουν βορρά στην κοινή γνώμη με στόχο τον αποπροσανατολισμό της από τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα»

Δηλαδή, εννοεί ότι η στοχοποίηση (ας χρησιμοποιήσουμε και εμείς αυτό τον όρο) είναι άδικη...Δεν στέκει ως επιχείρημα. Δεν πρέπει δηλαδή, να γνωστοποιούνται α ονόματα (γιατί άραγε...;).Με απώτερο στόχο, να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη «από τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα...»

Δηλαδή, ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα –που είναι η διαφθορά- δεν αφορά τον ιατρικό κόσμο....Ούτε καν τον αγγίζει (κατά την ανακοίνωση τους). θεωρείται ξένο σώμα...Φυσικά-για τον σύλλογο- το κράτος δεν ζημιώνεται (μήπως θα έπρεπε να επιβραβεύσουμε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών...;) από αυτούς τους επίορκους.

Επίσης -στη αρχή της ανακοίνωσης- αναφέρει ότι «Η θέση του ΙΣΑ. είναι πάγια και ξεκάθαρη. Τεκμηριωμένες περιπτώσεις φοροδιαφυγής από επαγγελματίες οποιουδήποτε κλάδου και των ιατρών συμπεριλαμβανομένων, είναι καταδικαστέες και οφείλουν να επισύρουν τις νόμιμες συνέπειες.»

Πόσο πάγια και πόσο ξεκάθαρη, φαίνεται από την θέση που είναι η χώρα αυτή την στιγμή. Μια χώρα που ζητά και απαιτεί.
Ζητά, να γίνει κάθαρση σε όλους τους τομείς. Απαιτεί, να τιμωρηθούν οι ένοχοι αυτής της δραματικής κατάστασης που βρίσκεται.
Ο Ιατρικός Σύλλογος θα ακολουθήσει...;

Τετάρτη, Μαΐου 19, 2010

19η Μαΐου.Ημέρα μνήμης.



Η μέρας μνήμης, για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Μια ημέρα αφιερωμένη, στην μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων ΨΥΧΩΝ.


Ψυχές που χαθήκαν ΑΔΙΚΑ. Άνθρωποι, που δεν έφταιξαν σε τίποτα .Άνθρωποι, που γνώρισαν το πιο σκληρό πρόσωπο του Τουρκικού κράτους.


Ενός κράτους, που μέσα από την γενοκτονία των Ποντίων θέλησε να αναδημιουργηθεί.,Θέλησε να αποκοπεί από, την ιστορία του.Να σβήσει το παρελθόν του...


Είναι γνωστό σε όλους άλλωστε ότι η Τουρκία βασίστηκε για πολλά χρόνια στις μειονότητες που υπήρχαν. Μειονότητες ς –συμπεριλαμβανομένων και της Ελληνοποντιακής -οι οποίες βοήθησαν στον οικονομικό, κοινωνικό αλλά και πολιτιστικό τομέα...


Για ανταμοιβή λοιπόν, θεώρησαν ότι με μια γενοκτονία θα ¨καθάριζαν¨ τον ζωτικό τους χώρο. Νόμιζαν ότι έτσι θα προόδευαν ακόμη περισσότερο. Την θέση της, την γνωρίζουμε ποια είναι στην σύγχρονη εποχή. Μια πλήρης αποτυχία...


Αυτή την μέρα λοιπόν θυμόμαστε και απαιτούμε.


Θυμόμαστε τους νεκρούς προγόνους μας, που χάθηκαν εξαιτίας της θηριωδίας.
Απαιτούμε -έστω την μετά θάνατο-δικαίωση τους από το Τουρκικό κράτος, με την αναγνώριση της γενοκτονίας.


Για να αναπαυθούν οι ψυχές τους και να δικαιωθεί η ιστορία.

Κυριακή, Μαΐου 02, 2010

Καιρός για αυτοκριτική...

Είναι καιρός για αυτοκριτική। Η καλύτερη απάντηση-για την κρίση- στο παρακάτω άρθρο του Αλέξη Παπαχελά (Καθημερινή, 1/05/2010).


Ολα είναι στο χέρι μας
Tου Αλεξη Παπαχελα

Δεν είναι καθόλου εύκολο να μεγαλώνεις σαν χώρα με το παραμύθι πως όλοι σου χρωστάνε και να ξυπνάς μια μέρα απότομα ανακαλύπτοντας πως (α) δεν σου χρωστάει κανείς τίποτα και (β) εσύ χρωστάς σε όλους. Οσο δυσάρεστο και αν ακούγεται, υπάρχει μια πολύ μεγάλη διάσταση ανάμεσα στο πώς βλέπουμε εμείς τους εαυτούς μας και πώς μας βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος.

Εμείς πιστεύουμε ότι ο υπόλοιπος κόσμος μάς χρωστάει πολλά για όσα του δώσαμε πριν από 2.500 χρόνια. Δεν έχει σημασία αν η νεοελληνική κουλτούρα και η μετριοκρατία του σύγχρονου ελληνικού πανεπιστημίου δεν έχουν απολύτως τίποτα να κάνουν με αυτά που διδάσκονται στα μεγάλα δυτικά πανεπιστήμια ως «ελληνική κληρονομιά». Εμείς συνεχίζουμε να κυκλοφορούμε με ένα ιδιαίτερο ύφος στον κόσμο, θεωρώντας πως είμαστε περιούσιος λαός. Το κακό είναι πως τα σχετικά «γραμμάτια» εξοφλήθηκαν πριν από 199 χρόνια με το μεγάλο κίνημα του φιλελληνισμού που βοήθησε καταλυτικά στην κατάκτηση της ανεξαρτησίας μας. Το επιχείρημα «εσείς τρώγατε βελανίδια όταν εμείς σας δίναμε φως και γνώση» όχι απλώς δεν πείθει αλλά εξοργίζει, ενώ και το έπος του 1940 δεν τυγχάνει ιδιαίτερης προσοχής διεθνώς αυτές τις ώρες!

Ολοι μας χρωστούν λοιπόν, αλλά δεν δίνουν τα οφειλόμενα. Ολοι οι άλλοι φταίνε πάντοτε για οτιδήποτε κακό συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο, έστω και αν εμείς έχουμε κάνει απίθανα λάθη. Και βέβαια στο τέλος νιώθουμε και καλά στον ρόλο της «Ελλαδίτσας», του θύματος που όλοι κυνηγάνε γιατί ζηλεύουν τον τρόπο ζωής της ή γιατί δήθεν είναι το άτακτο παιδί της διεθνούς κοινότητος.

Για να κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας ακόμη και με ταραγμένες αλλά παραγωγικές δεκαετίες. Αντί για τον Ελύτη και τον Σεφέρη, τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη μυθοποιήσαμε το πλαστικό και το ηδονιστικό μπουζουκοξεφάντωμα με ατέλειωτες μπουκάλες ουίσκι. Αντί να κυνηγάμε τη γνώση μάθαμε να προοδεύουμε στα πανεπιστήμια με τον συνδικαλισμό και τα «κονέ». Στα τηλεοπτικά μας παράθυρα εκπαραθυρώσαμε τη λογική, αποθεώσαμε το κιτς και τα λαμόγια που το παίζουν «φίλοι του λαού». Μάθαμε την τέχνη, να τα κονομάμε από τα κοινοτικά κονδύλια των κουτόφραγκων, να παριστάνουμε τους αγρότες στα καφενεία και να παίρνουμε τις επιδοτήσεις. Συνηθίσαμε στη λαμογιά και στο λάδωμα στις εφορίες, τις πολεοδομίες και όπου αλλού χρειαζόταν. Δαιμονοποιήσαμε την επιχειρηματικότητα και θεωρούσαμε φυσικό είκοσι παλιόπαιδα με λοστούς να καταστρέφουν τον τουρισμό με την ελπίδα πως θα γίνουν τριάντα την επόμενη φορά οι ροπαλοφόροι. Και όλα αυτά αφού εμείς μυθοποιήσαμε ανθρωπάκια ανίκανα για οτιδήποτε, είτε επειδή μιλούσαν καλά στην τηλεόραση είτε γιατί είχαν ισχυρούς σπόνσορες και τους ψηφίζαμε για να μας κυβερνούν.

Αυτή η ηδονιστική κοινωνία πέρασε υπέροχα αυτές τις δεκαετίες και ασπάσθηκε το δόγμα της νεοελληνικής μαγκιάς, πως δηλαδή μπορεί κάποιος να δουλεύει ελάχιστα, να παίρνει πολλά ή να κάνει αρπαχτές, να είναι μόνιμος και να ζει πιο πλούσια από όσο δικαιολογείται. Το πάρτι τέλειωσε, εδώ και καιρό. Τώρα με το αλκοόλ στο αίμα μας κοιτάμε τον ήλιο και τα συντρίμμια. Δεν μας χρωστάει κανείς τίποτα, δεν μας ζηλεύει κανείς ιδιαίτερα. Εμείς χρωστάμε και πρέπει, χλωρά και ξερά, να πληρώσουμε για τις συσσωρευμένες αμαρτίες δεκαετιών. Στο χέρι μας είναι να βρούμε μέσα μας τον εξωστρεφή, δημιουργικό, άπαικτο και ευρηματικό Ελληνα που χάσαμε στον δρόμο για μια ακόμη τηλεόραση και μια Cayenne. Στο χέρι μας είναι να θυμηθούμε ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή, ότι η μονιμότητα δεν είναι το παν, ότι το ρίσκο είναι στο αίμα μας και πως αυτός ο τόπος αξίζει όντως πολλά περισσότερα. Ο άλλος δρόμος είναι να κουκουλιάσουμε στον ρόλο του κυνηγημένου, της Ελλαδίτσας που την φθονούν όλοι και να αυτοκτονήσουμε συλλογικά σαν χώρα περιμένοντας κάποιον να μας δώσει τα χρεωστούμενα.

Παρασκευή, Απριλίου 30, 2010

Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον ιδιωτικών υπαλλήλων



Είναι ο τίτλος, που ταιριάζει απόλυτα για την κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες...


Η σκέψη αυτή, πηγάζει από προσωπική εμπειρία. Μετά από συζητήσεις. Οι Δημόσιοι υπάλληλοι ωρύονται (φυσικό ως ένα σημείο) για την περικοπή στον μισθό τους.

Δεν είναι και εύκολο, να σου λένε ότι θα ζεις με λιγότερα. Θα προγραμματίζεις την ζωή σου με διαφορετικά δεδομένα, που ήξερες και είχες.


Από την άλλη, «τα βάζουν» και θέλουν (πολλοί το απαιτούν μάλιστα) να πληρώσουν (με αντίστοιχες περικοπές) και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι.


Χωρίς να σκέφτονται, ότι ο μισθός τους εξασφαλίζεται από τις κρατήσεις που υπόκεινται όλοι οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα.


Δεν φταίνε αυτοί (οι ΔΥ) όμως. Φταίει η νοοτροπία που εδραιώθηκε τόσα χρόνια. Η ασυλία και ο αυταρχισμός (πολλών και όχι όλων), που δουλεύουν στο Δημόσιο.


Ένα Δημόσιο, που ευθύνεται για ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δυσπραγίας.


Ας το σκεφτούν λοιπόν καλύτερα .Ας ζητήσουν αλλού τις ευθύνες. Στους ανθρώπους που τους βοήθησαν να έχουν τον σταθερό μισθό...


Αυτόν, που δεν ξέρουμε αν θα έχουμε εμείς τον επόμενο μήνα....

Κυριακή, Απριλίου 18, 2010

Μπορούμε και με λιγότερα...


Τελικά είναι αλήθεια. Μπορούμε και με λιγότερα.

Ο καθένας βλέπει την διαφορά, χωρίς να είναι ειδικός επί των οικονομικών θεμάτων.Απλή λογική χωρίς ανώφελους-πολλές φορές-σχολιασμούς।

Η περικοπή δαπανών -στον Δημόσιο τομέα- μπορεί να επιτευχθεί, συνεχίζοντας όμως απρόσκοπτα την λειτουργία του.

Μια λειτουργία, που θα πρέπει να έχει συνέχεια. Πάνω απ' όλα όμως, θα πρέπει να προσφέρει την ανάλογη ποιότητα υπηρεσιών προς τους πολίτες.

Πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται σε συνεχές ψυχολογικό σοκ. Ίσως, να είναι αυτός-τελικά- ο σκοπός τους. Για να περάσουν τα μέτρα και τις πολιτικές που κάποιοι-εντός και εκτός των τειχών- θέλουν να εφαρμόσουν.

Όταν όμως, φθάσουν σε αυτό το σημείο αλλά -και πάλι- δεν θα έχει έρθει η πολυπόθητη "ανάκαμψη" (στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους) θα τους πούμε...

Μπορούμε και με λιγότερα...

Σάββατο, Απριλίου 10, 2010

Ματωμένος γάμος


Είναι στην κυριολεξία ένας ματωμένος γάμος.

Μια ψυχούλα 13 χρονών. Αντί να παίζει με τους φίλους της την σκότωσαν.
Τα "ήθη και έθιμα" μιας κοινωνίας. Μια κοινωνία, που της επέβαλε έναν 30 χρονο γαμπρό (ίσως και εκείνος να μην ήθελε).

Ύστερα έπαθε κολπική αιμορρραγία. Άλλωστε, και ο ίδιος δεν νομίζω να ήταν έτοιμος για μια τέτοια κατάσταση.

Προκαλεί όμως την οργή και αγανάκτηση του κόσμου, διαβάζοντας αυτήν την είδηση.

Μια είδηση, που ελπίζω να συνετίσει "κάποιους", ώστε να μην ξαναδιαβάσουμε κάτι παρόμοιο...

Καλό σου ταξίδι κορίτσι μου...

Τετάρτη, Μαρτίου 24, 2010

Δεν κάνουν έτσι στους “παλιούς” φίλους


Σαφέστατα δεν κάνουν έτσι .Σαφέστατα, δεν συμπεριφέρνονται με τέτοιο τρόπο στους “παλιούς” φίλους. Δηλαδή στους Έλληνες.

Φανταστείτε σε μια παρέα, όπου υπάρχει κάποιος (Ελλάδα) που συχνά-πυκνά οργανώνει ωραία πάρτυ, στο σπίτι του. Πολλές φορές με περίσσεια-είναι η αλήθεια- χλιδή.

Χλιδή την οποία χαίρονται όλοι (Ευρωπαίοι επιχειρηματίες και κυβερνήσεις) οι καλεσμένοι του. Κάποιες φορές μάλιστα, θέλουν να προσκαλεστούν και άλλοι.

Τα πάρτυ λοιπόν, συνεχίζονται για πολλά χρόνια. Περνάνε καλά όλοι τους. Οικοδεσπότης και καλεσμένοι.

Κάποια στιγμή όμως, τα λεφτά για τα πάρτυ τελειώνουν. Ο οικοδεσπότης, δεν ζητάει να αναλάβουν τα χρέη-οι καλεσμένοι- για τις προηγούμενες γιορτές. Ζητάει να συνεχίζουν να διασκεδάζουν. Να διασκεδάζουν όμως με την διαδικασία του ρεφενέ.

Να προσφέρουν και οι καλεσμένοι, κάτι για την συμμετοχή τους.. Οι καλεσμένοι όμως αρνούνται. Αλλά ψέγουν και τον οικοδεσπότη για την αλόγιστη συμπεριφορά που είχε μέχρι πρότινος.

Στεναχωριέται ο οικοδεσπότης. Δεν του αρέσει αυτή η συμπεριφορά. Θυμάται με πικρία ,πόσο καλά και ωραία τους φερόταν. Πόσο απλόχερα, τους έδινε την διασκέδαση που δεν είχανε οι “άλλοι” στο σπίτι τους.

Δεν κάνουν έτσι όμως στους “παλιούς” φίλους. Γιατί φίλοι υπάρχουν και αλλού. Ίσως και περισσότερο έξυπνοι…