Ελάχιστος χρόνος

Είναι αλήθεια ότι οελεύθερος χρόνος μου, είναι ελάχιστος τελευταία...
Η αιτία είναι, ότι διαβάζω για να δώσω στις εξετάσεις για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (Φαρμακοποιός), με αποτέλεσμα να είμαι συνεχώς πάνω από σημειώσεις και βιβλία...Για τις συγκεκριμένες εξετάσεις-όπως και για τα "κλειστά επαγγέλματα- θα επεκταθώ μιαν άλλη φορά, για να δώσω τις πραγματικές διαστάσεις των συντεχνιών και κλειστών clubs που βασανίζουν τους πολίτες...
Ελπίζω σε μια καλή απόδοση,αλλά και σε περίπτωση που δεν θα υπάρξει θετικό αποτέλεσμα θα ξαναπροσπαθήσω...

Υ.Γ. είναι καταπληκτικό, πως αντιμετωπίζω πια τέτοιου είδους καταστάσεις, σχετικά με τις εξετάσεις.Με περισσότερη ωριμότητα και χαλαρή διάθεση πια...

Πετρέλαιο και ενεργειακή κρίση...

Ορμώμενος, από την απότομη μεταβολή του καιρού-και ακούγοντας κάποιους σχολιασμούς-μου ήρθανε στο μυαλό κάποιες ,απλές κατά την γνώμη μου σκέψεις που ζητάνε-όπως είναι λογικό-και τις αντίστοιχες απαντήσεις τους.
Το πρόβλημα λοιπόν, με την χρήση του πετρελαίου δεν είναι των τελευταίων χρόνων.Ίσως να επιδεινώθηκε αλλά από πάντα υπήρχαν εντάσεις , σχετικά με την τιμή του βαρελιού και για τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον.Το ερώτημα λοιπόν, που μου δημιουργήθηκε είναι το εξής : Αφού υπάρχουν τόσες εκμεταλλεύσιμες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -ενδεικτικά είναι η αιολική,υδροηλεκτρική ,ηλιακή ενέργεια, βιοκαύσιμα και άλλες μορφές- γιατί πολλές κυβερνήσεις-και ιδιαίτερα η δική μας- δεν θεσπίζει τα κατάλληλα μέτρα για την υποχρεωτική παραγωγή ,διάθεση και χρησιμοποίηση τους από τους πολίτες...?
Στην ουσία,οι πολίτες αυτοί θα είναι οι καταναλωτές από τους οποίους θα έχουν οικονομικά οφέλη, αλλά συγχρόνως και καθαρότερο περιβάλλον για όλους μας...
Ναι, για όλους.Ακόμα και για αυτούς, που προσπαθούν να αποκομίσουν υπερκέρδη από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος ,νομίζοντας ότι θα ξεφύγουν την τελευταία στιγμή και θα μετακομίσουν σε κάποιο άλλο πλανήτη, για να ζήσουν μια δεύτερη καθαρή ζωή...
Ελπίζω να μην πάει το-πονηρό(;)-μυαλό σας,ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα...
Δεν θα την δεχόμουνα ποτέ ως απάντηση,άλλωστε εσείς δεν είστε προκατειλημένοι...
Απλά, είμαστε όλοι απηυδησμένοι...
Όλοι μας.

Η εποχή Νταβατζήδων...

Η αφορμή για τον τίτλο, βρίσκεται σε ένα μέρος μιας συνέντευξης-σχετικά με την καινούρια του ταινία με τίτλο "να μου το υποσχεθείς"- που παραχώρησε ο σκηνοθέτης Εμίρ Κουστουρίτσα, για το περιοδικό Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 7/10/2007, στον Νίνο Φενέκ Μικελίδη.
Ρωτάει λοιπόν ο δημοσιογράφος: "Μιας και αναφέρθηκε στους Νταβατζήδες, αλήθεια,είναι σήμερα ο καιρός τους;"
Η απάντηση του Κουστουρίτσα : "Ξέρεις, το πρόβλημα σήμερα είναι πως οι νταβατζήδες είναι παντού: στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική,στις επιχειρήσεις.Γιατί σήμερα η κοινωνία λατρεύει ως μοναδικό θεό την επιτυχία.Βλέπεις ένα προαγωγό και λες,να ένας πολύ πετυχημένος ιδιοκτήτης μπορντέλου.Η ηθική έχει γίνει σχετική.Θέλησα, πάντως,στην ταινία μου να το παρουσιάσω σαν ένα αστείο"
Όταν διάβασα λοιπόν αυτήν την απάντηση, μου ήρθε στο μυαλό η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα.Η αποθέωση της επιτυχίας, με όποια μέσα και να επιτυγχάνεται.Στο μυαλό, να κυριαρχεί ο γρήγορος πλουτισμός.Ένας πλουτισμός, όμως ο οποίος δεν μπορεί να επιτευχθεί σε πολύ μικρό διάστημα,αλλά και για πολλούς δεν θα έρθει ίσως ποτέ...
Εκεί λοιπόν έρχεται, η κατάπτωση της ηθικής, μιας ηθικής που συνδέεται με τις ανθρώπινες αξίες, την προσωπική μας αξιοπρέπεια και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο μας.Το χειρότερο βέβαια, είναι ότι η νοοτροπία αυτή τείνει να νομιμοποιηθεί και να γίνει καθεστώς, στην καθημερινή μας σκέψη, να μας αλλοτριώσει και να γίνουμε και εμείς "στρατιωτάκια" της συγκεκριμένης ιδεολογίας.Στην ουσία, να γίνουμε οι ακραιφνείς υποστηρικτές των νταβατζήδων, με κρυφό όνειρο να μεταλλαχτούμε και εμείς, σε κάποια στιγμή-αν όχι, ίδιοι τουλάχιστον- σε "μικρούς νταβατζήδες"...
Πόσες φορές λοιπόν, δεν κάναμε και εμείς παρόμοιες σκέψεις, όπως αυτές που ανέφερε ο Κουστουρίτσα...
Πόσες φορές όμως, κατακρίναμε τους νταβατζήδες...?
Ελπίζω τις περισσότερες...

Ελεύθερος επαγγελματίας...

Σε συνέχεια λοιπόν του προηγούμενου post ήρθε η στιγμή να πω, ποια πρέπει να είναι η επιλογή κάποιου που πρέπει να δουλέψει για να βγάλει τα προς το ζην...
Η επιλογή θα πρέπει να είναι -κατά την γνώμη μου πάντα-του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ. Ήδη από το επίθετο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, μπορεί κάποιος να κατανοήσει γιατί θα έπρεπε κάποιος να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
Ας προσπαθήσουμε όμως, να καταγράψουμε τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία , αρχίζοντας από τα δεύτερα.
Έλλειψη χρόνου, ίσως το πιο σημαντικό από όλα. Γίνεσαι όντως -τις περισσότερες φορές-"σκλάβος" της δουλειάς σου, δεν έχεις καθόλου προσωπικό χρόνο, αλλά ούτε και την ευχέρεια να περάσεις κάποιες στιγμές , τις οποίες θα σε χρειάζεται η οικογένεια σου-αλλά και τα αγαπημένα σου πρόσωπα- μαζίτους.Είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα.Επίσης είναι και ο παράγοντας εφορία, γνωστό σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες ότι το κράτος-μέσω της εφορίας- για κάποιους άγνωστους (;) λόγους (που δεν θέλω να μπω στον κόπο να αναλύσουμε) αποκτά μία "συνεταιρική" σχέση μαζί σου, χωρίς βέβαια να σε ρωτήσει κανείς, αν το θέλεις.Για κάποιο παράξενο (;) λόγο ο "συνεταιρισμός" απενεργοποιείται όταν υπάρχει παθητικό στο οικονομικό σκέλος (γιατί άραγε...;)
Στα θετικά είναι η μεγαλύτερη οικονομική ευρωστία που έχει ένας ελεύθερος επαγγελματίας-σε σχέση με έναν μέσο μισθωτό-το οποίο δίνει (ας το παραδεχτούμε τελικά) μία "ασφάλεια" και μια άνεση, για να κάνεις κάποια πράγματα που σου αρέσουν.Ίσως να το θεωρήσετε αυτό, σαν "ωδή προς τον καταναλωτισμό", αλλά πόσοι από εμάς δεν θα ήθελαν να έχουν περισσότερα χρήματα για προσωπικές μας ανάγκες-όποιες είναι αυτές-και όχι για να σώσουμε κάποια παιδάκια που πεθαίνουν από την πείνα σε μια ξεχασμένη Αφρικανική χώρα.Ο πιο σημαντικός όμως παράγοντας είναι η "σιγουριά" που έχεις ότι θα μπορείς να πάρεις έστω σύνταξη από την δουλειά που είναι δική σου, ότι θα δουλεύεις χωρίς να πλανάται από πάνω σου απειλητικά η μεγάλη σπάθα της απόλυσης (έχω βλέπετε, και προσωπική εμπειρία...).
Τελικά, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι καλύτερα είναι να είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, με προϋπόθεση βέβαια να θέλεις να δημιουργείς και να μην καθησυχάζεσαι, αλλά να διατηρείς "ανοιχτούς " τους ορίζοντες της σκέψης σου. Να είσαι πάντα έτοιμος για αλλαγές, που ίσως να σε κάνουν να βελτιώσεις όλους τους τομείς που αφορούν την δουλειά σου.
Θα μπορούσε κάποιος να γράψει και άλλες σκέψεις, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα-σωστές και λανθασμένες-γιατί είναι πολύπλοκο, αλλά και απλό μαζί.Το σίγουρο όμως, είναι ότι πάντα θα είναι στο μυαλό μας και αντικείμενο συζήτησης για πολλούς.