ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑ

Επειδή η τιμή του γάλακτος είναι 2,69 ευρώ τα δύο λίτρα δηλαδη 916 παλιές καλές δραχμές ποσό που θεωρώ υπερβολικό.Επειδή ανεξάρτητα των διεθνών εξελίξεων οι τιμές του όλο ανεβαίνουν και ποτέ δεν κατεβαίνουν.Επειδή είναι είδος πρώτης ανάγκης.Επειδή δεν θεωρώ οτι πρέπει να δουλεύω σαν σκλάβος όλη μου την ζωή για να προσφέρω στα παιδιά μου μόνο ένα ποτήρι γάλα.Επειδή θεωρώ οτι με κοροιδεύουν.Γιαυτό λοιπόν καλούμε όλους τους αναγνώστες και bloggers σε αποχή απο την αγορά γάλακτος για τρείς μόνο ημέρες 9 με 11 Ιουνίου σαν ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας.

Εντυπώσεις από την Αμερική...

Τις επόμενες μέρες θα γράψω όλες τις εντυπώσεις μου, από το επαγγελματικό ταξίδι στην Αμερική.

Απλώς, προσπαθώ να τακτοποιήσω πρώτα κάποιες εκκρεμότητες και μετά να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου με νηφαλιότητα...

Θα ειπωθούν πολλά...

Αριζόνα...

Τις επόμενες μέρες θα λείψω γα επαγγελματικό ταξίδι στην Αμερική, και συγκεκριμένα στην Αριζόνα...

Από εκεί λοιπόν θα έρθουν τα επόμενα σχόλια (αλλά και φωτογραφίες), σχετικά με την καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών...

Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα...

Άλλη μια δοκιμασία...

Άλλη μια δοκιμασία που θα περάσω αύριο και μεθαύριο, για την άδεια άσκησης επαγγέλματος Φαρμακοποιού (τρομάρα μου...).

Μια καθαρή παράνομη κρατική διαδικασία -αφού παίρνεις πανεπιστημιακό τίτλο , τι σχέση έχουν οι περαιτέρω εξετάσεις ? -που ελπίζω τουλάχιστον στο μέλλον να καταργηθεί, λόγω εξομοίωσης εργασιακών συνθηκών στην Ε.Ε.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...

Επτά χρόνια ακρίβειας...

Μία πολύ καλή έρευνα υπάρχει σήμερα στην εφημερίδα Τα Νέα σχετικά με τις ανατιμήσεις που έχουν δεχθεί όλα τα προϊόντα από την ημέρα που μπήκε και επίσημα το ευρώ στην ζωή μας.

Μέχρι και 240% ανατιμήθηκαν τα προϊόντα από το 2001.Βέβαια δεν περιμέναμε την έρευνα της εφημερίδας για να κατανοήσουμε πόσο ακριβή έγινε η "καθημερινή" μας ζωή. Μια ζωή η οποία γέμισε από πολλές-τεχνητές τις περισσότερες φορές- ανάγκες τις οποίες δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε στον οικονομικό τομέα.

Ένας πολύπαθος τομέας στην χώρα μας,όπου ΟΛΟΙ οι πολιτικοί τον επικαλούνται όταν θέλουν να πάρουν οδυνηρά μέτρα,τα οποία θα είναι πάντα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, όντας τα εύκολα θύματα σε αυτήν την ιστορία...

Θύματα των οποίων οι μισθοί βέβαια-όπως θα αναρωτηθήκατε- δεν αυξήθηκαν ούτε κατά 40% τα τελευταία 6 χρόνια. Το ερώτημα που προκύπτει είναι "ως πότε...?"

Ως πότε θα ανεχόμαστε όλη αυτήν την μαύρη κωμωδία που παίζεται στις πλάτες μας...?

Οι απαντήσεις πολλές...οι πράξεις?