Αναρωτιέμαι πολλές φορές, εγώ και άλλοι φίλοι μου που έχουμε μωρά παιδιά αν νιώθουν και αυτοί το ίδιο με εμένα κάποια Σαββατοκύριακα.
Δηλαδή όταν λόγω παιδιών-είτε γιατί είναι άρρωστα,είτε γιατί η "πεθερά" δεν μπορεί να τα κρατήσει- μένεις σχεδόν έγκλειστος μέσα στο σπίτι...
Νιώθεις ότι πέρασε μια εβδομάδα ανεκμετάλλευτη, χωρίς να έχεις δει ή να έχεις κάνει κάτι διαφορετικό για τον εαυτό σου.Είναι μια αίσθηση κενού μέσα σου σε συνδυασμό με ένα είδος απογοήτευσης.Σκέφτεσαι, "...καλά, έτσι θα πάει η ζωή μας...?" για να έρθει η απάντηση αυθόρμητα, "...ε,βέβαια όχι,θα μεγαλώσουν τα παιδιά και τότε...".
Τότε, όμως δεν θα μπορούμε να βγαίνουμε εμείς, γιατί από τις πολλές αρρώστιες θα πρέπει να διασκεδάζουμε σε κάποιο νοσοκομείο, κοντά για να προλάβουμε κανένα έκτακτο καρδιακό επεισόδιο...
Και ως γνωστόν τα περισσότερα νυχτερινά κέντρα δεν βρίσκονται κοντά σε νοσοκομεία,μάλλον μακριά βρίσκονται...
Καλή διασκέδαση σε όλους σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου