Φιλία...

Σίγουρα πολλά μελάνια θα έχουν χυθεί, και ακόμη πιο πολλές συζητήσεις και σκέψεις, θα έχουν γίνει για αυτήν την ιερή λέξη....
"Τους φίλους τους διαλέγουμε, τους συγγενείς μας όχι...", λέει μια παροιμία,και μάλλον δεν έχει άδικο.
Ο φίλος είναι που θα σου συμπαρασταθεί, στην πιο δύσκολη στιγμή, και ο φίλος είναι που θα είναι δίπλα σου στις χαρές σου...
Είναι το λιμάνι σου, αλλά και η όαση, στην έρημο που συναντάμε πολλές φορές, μέσα από την καθημερινότητα μας...
Μια καθημερινότητα, που είναι σκληρή και αδυσώπητη, και πολλές φορές ανιαρή...
Ο φίλος όμως πάντα εκεί, με ανιδιοτέλεια , να μας περιμένει και κάποιες φορές να μας συμβουλεύει...
Να μας ακούει, και να μας παρηγορεί.
Με την δική του καθαρή, και κρυστάλλινη κρίση.
Σταθερός σαν βράχος, στο πιο ψηλό σημείο του βουνού, από εκείνο που πιάνεσαι, πριν αρχίσει η κάθοδος χωρίς σταματημό...
Τυχερός, όποιος έχει φίλους...
Ένας από τους τυχερούς, είμαι και εγώ...
Πολύ τυχερός!
Τους ευχαριστώ όλους...