Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2007

Ελεύθερος επαγγελματίας...


Σε συνέχεια λοιπόν του προηγούμενου post ήρθε η στιγμή να πω, ποια πρέπει να είναι η επιλογή κάποιου που πρέπει να δουλέψει για να βγάλει τα προς το ζην...
Η επιλογή θα πρέπει να είναι -κατά την γνώμη μου πάντα-του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ. Ήδη από το επίθετο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, μπορεί κάποιος να κατανοήσει γιατί θα έπρεπε κάποιος να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
Ας προσπαθήσουμε όμως, να καταγράψουμε τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία , αρχίζοντας από τα δεύτερα.
Έλλειψη χρόνου, ίσως το πιο σημαντικό από όλα. Γίνεσαι όντως -τις περισσότερες φορές-"σκλάβος" της δουλειάς σου, δεν έχεις καθόλου προσωπικό χρόνο, αλλά ούτε και την ευχέρεια να περάσεις κάποιες στιγμές , τις οποίες θα σε χρειάζεται η οικογένεια σου-αλλά και τα αγαπημένα σου πρόσωπα- μαζίτους.Είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα.Επίσης είναι και ο παράγοντας εφορία, γνωστό σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες ότι το κράτος-μέσω της εφορίας- για κάποιους άγνωστους (;) λόγους (που δεν θέλω να μπω στον κόπο να αναλύσουμε) αποκτά μία "συνεταιρική" σχέση μαζί σου, χωρίς βέβαια να σε ρωτήσει κανείς, αν το θέλεις.Για κάποιο παράξενο (;) λόγο ο "συνεταιρισμός" απενεργοποιείται όταν υπάρχει παθητικό στο οικονομικό σκέλος (γιατί άραγε...;)
Στα θετικά είναι η μεγαλύτερη οικονομική ευρωστία που έχει ένας ελεύθερος επαγγελματίας-σε σχέση με έναν μέσο μισθωτό-το οποίο δίνει (ας το παραδεχτούμε τελικά) μία "ασφάλεια" και μια άνεση, για να κάνεις κάποια πράγματα που σου αρέσουν.Ίσως να το θεωρήσετε αυτό, σαν "ωδή προς τον καταναλωτισμό", αλλά πόσοι από εμάς δεν θα ήθελαν να έχουν περισσότερα χρήματα για προσωπικές μας ανάγκες-όποιες είναι αυτές-και όχι για να σώσουμε κάποια παιδάκια που πεθαίνουν από την πείνα σε μια ξεχασμένη Αφρικανική χώρα.Ο πιο σημαντικός όμως παράγοντας είναι η "σιγουριά" που έχεις ότι θα μπορείς να πάρεις έστω σύνταξη από την δουλειά που είναι δική σου, ότι θα δουλεύεις χωρίς να πλανάται από πάνω σου απειλητικά η μεγάλη σπάθα της απόλυσης (έχω βλέπετε, και προσωπική εμπειρία...).
Τελικά, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι καλύτερα είναι να είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, με προϋπόθεση βέβαια να θέλεις να δημιουργείς και να μην καθησυχάζεσαι, αλλά να διατηρείς "ανοιχτούς " τους ορίζοντες της σκέψης σου. Να είσαι πάντα έτοιμος για αλλαγές, που ίσως να σε κάνουν να βελτιώσεις όλους τους τομείς που αφορούν την δουλειά σου.
Θα μπορούσε κάποιος να γράψει και άλλες σκέψεις, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα-σωστές και λανθασμένες-γιατί είναι πολύπλοκο, αλλά και απλό μαζί.Το σίγουρο όμως, είναι ότι πάντα θα είναι στο μυαλό μας και αντικείμενο συζήτησης για πολλούς.

11 σχόλια:

Haris είπε...

Συνονόματε, είπα περίπου αυτά στο προηγούμενο ποστ, στα σχόλια. Λοιπόν εγώ έχω αποφασίσει τι θα κάνω για να ζήσω: με το πτυχίο μου που έρχεται σύντομα, μπορώ εύκολα να έχω μια καλή καριέρα, αν μη τι άλλο τουλάχιστο ασφαλής. Αλλά προτιμώ να είμαι κύριος του εαυτού μου και, στο κάτω-κάτω να ρισκάρω να γίνω πλούσιος. Γιατί όχι;

Haris είπε...

@ Haris
Σου εύχομαι να παρεις γρήγορα το πτυχίο σου, καριέρα με ασφάλεια όμως δεν θα μπορείς ποτέ να έχεις (στην ζούγκλα θα έιχες ασφάλεια...?).
Κοίταξε τουλάχιστον, να κάνεις όσο το δυνατόν λιγότερους συμβιβασμούς...

αντωνης είπε...

Χαρη, πιστευω οτι δεν ειναι ολοι οι ελευθεροι επαγγελματιες το ιδιο. Καποιοι ειναι πιο ανετοι απο πλευρας αγχους και καποιοι αλλοι ειναι αφεντικα στους πελατες τους. Για το δικο μου επαγγελμα ας πουμε δεν ειναι σιγουρα καλυτερο να εισαι ελευθερος επαγγεματιας. Παντα μιλαω για καποιον που ξεκιναει σημερα απο το μηδεν, οχι για καποιον που εχει στρωμενη πελατεια απο τον πατερα του ας πουμε.

Haris είπε...

Ναι λιγότερους συμβιβασμούς. Είμαστε ελεύθεροι έτσι; :))

Haris είπε...

@ a.g.

Το γνωρίζω το επάγγελμα σου....
Πολλές ώρες , μετακινήσεις, παράπονα από τους πελάτες (αφού έχουν κάνει τα ατοπήματα τους)...
Απλά, πρέπει να ξέρεις πότε να "χαμηλώσεις" τους ρυθμούς σου...
Πότε...?
Όταν μάθουμε όλοι μας, να "χαμηλώνουμε τις ανάγκες μας.

Haris είπε...

@ haris

Δυστυχώς όχι Χάρη, δεν είμαστε ελεύθεροι...
Συγνώμη που το λέω, έτσι ωμά...

αντωνης είπε...

Χαρη, εχω αποφασισει τα τελευταια χρονια οτι δεν θα κανω αγωνα δρομου για μερικα ευρω παραπανω. Ουτε θα φθειρομαι για κανενα εργοδοτη. Πανω απο ολα ειναι να περναω καλα, και γι' αυτο δεν χρειαζονται πολλα πραγματα, προτιμω την ποιοτητα απο την ποσοτητα. Και δεν ζω για να δουλευω, αλλά προσπαθω η δουλεια να ειναι ενα μερος της ζωης μου. Μπορει με αυτο το σκεπτικο να μην μπορεσω να κανω πολλα λεφτα, αλλά εγω ακολουθω αυτο που λεει "τα λεφτα και τα ψαρια τρωγονται φρεσκα". Μια ζωη την εχουμε...

αντωνης είπε...

Χαρη, εχω αποφασισει τα τελευταια χρονια οτι δεν θα κανω αγωνα δρομου για μερικα ευρω παραπανω. Ουτε θα φθειρομαι για κανενα εργοδοτη. Πανω απο ολα ειναι να περναω καλα, και γι' αυτο δεν χρειαζονται πολλα πραγματα, προτιμω την ποιοτητα απο την ποσοτητα. Και δεν ζω για να δουλευω, αλλά προσπαθω η δουλεια να ειναι ενα μερος της ζωης μου. Μπορει με αυτο το σκεπτικο να μην μπορεσω να κανω πολλα λεφτα, αλλά εγω ακολουθω αυτο που λεει "τα λεφτα και τα ψαρια τρωγονται φρεσκα". Μια ζωη την εχουμε...

Haris είπε...

Έχεις δίκιο, δυστυχώς...

αντωνης είπε...

γιατι δυστυχως; Καλα να ειμαστε και ολα θα γινουν. Και αν δεν γινουν, κλαιν μαιν

Haris είπε...

@ a.g.

Θα γίνουν, θα γίνουν...