Πόσες φορές, δεν έχει ειπωθεί αυτή φράση σε νεόνυμφα ζευγάρια.Με πόση χαρά βγαίνει από τα στόματα συγγενών και φίλων.Ευχές ειλικρινείς, γεμάτες θετική ενέργεια...
Τις δέχονται όμως το ίδιο και τα νιόπαντρα ζευγάρια ?Πάρα πολλοί-πιστέψτε με δεν και λίγοι-σηκώνουν τα χέρια, στην ιδέα της γέννησης ενός παιδιού.Ενός παιδιού που θα φέρει με την σειρά του όχι μόνο έλλειψη χρόνου -σημαντικό για όσους εργάζονται σκληρά- αλλά και επιπρόσθετα οικονομικά βάρη...
Βάρη για τα οποία πολλά ζευγάρια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα -όχι μόνο για την επιβίωση τους-αλλά και για την ανατροφή κάποιου μελλοντικού παιδιού.Παραθέτω ένα απόσπασμα από τον Ριζοσπάστη όπου λέει :"H φροντίδα και η φύλαξη του 80,5% των παιδιών έως 2 ετών γίνεται από συγγενείς ή άλλα άτομα. Για την ηλικία των 3 έως 5 ετών, το ποσοστό όσων φυλάσσονται από συγγενείς ή άλλα άτομα ανέρχεται στο 56,8%, ενώ μόνο το 7,3% συμμετέχει σε προγράμματα φύλαξης σε σχολείο."
Καταλαβαίνετε λοιπόν σε ποια κατάσταση "κινδυνεύει" να πέσει ένα νέο ζευγάρι...Που προσπαθεί να βγάλει με δυσκολία " τα προς το ζην", και ταυτόχρονα να "πρέπει" -μετά από κοινωνικές πιέσεις-να "μεγαλώσει" την οικογένεια του...
Ίσως φάνηκαν λίγο απαισιόδοξα τα παραπάνω, αλλά είναι η στυγνή πραγματικότητα.Μια πραγματικότητα που για πολλούς γίνεται εφιάλτης, και όχι μια σταθερή βάση για ένα καλύτερο μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου