Ο τίτλος αναφέρεται σε μία προσωπική εμπειρία που είχα την προηγούμενη εβδομάδα. Συγκεκριμένα παρουσίαζα την διπλωματική εργασία για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο ΕΑΠ (στην Διοίκηση Μονάδων Υγείας).
Το περιστατικό αφορά έναν "καθηγητή" ο οποίος μάλλλον έχει χάσει την επαφή με τη πραγματικότητα. Στη εργασία λοιπόν, υπήρχαν τα αποτελέσματα για την ποιότητα υγείας που έχουν ορισμένοι ασθενείς με αιματολογικά-ανοσολογικά προβλήματα.
Η ένσταση του ήταν, ότι οι ασθενείς παρουσίαζαν αρκετά "υψηλά"-και δυσανάλογα κατά την γνώμη του-αποτελέσματα βάση του ερωτηματολογίου (το οποίο συμπληρωνόταν με την μέθοδο της προσωπικής συνέντευξης).
Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι ασθενείς - οι οποίοι μπορούν να έχουν μια κατά τα άλλα φυσιολογική ζωή-δεν έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας,όπως αφόδευσης ,ούρησης (!!!) (τις οποίες περιελάμβανε το ερωτηματολογιο).Οι απορίες του ήταν, ότι αδυνατούσε να σκεφτεί πώς μπορούσαν να αισθάνονται -εκτός της κύριας πάθησης τους- καλά.Δεν σκέφθηκε ότι ίσως, να μην δίνουν τόση σημασία για την σοβαρότητα άλλων πιθανών ενοχλήσεων...
Ενοχλήσεις που για άλλους ανθρώπους-ιδίως αυτούς οι οποίοι δεν έχουν προσβληθεί από σοβαρές ασθένειες να θεωρούνται πολύ μεγάλο "αθεράπευτες"...
Αδιανόητο για τον καθηγητή να σκεφτεί, ότι οι καρκινοπαθείς μπορούν να είναι και αυτόνομοι αλλά και να μπορούν να κάνουν με ευκολία κάποιες συνηθισμένες ασχολίες...Βλέπετε τα νούμερα και οι αριθμοί -που είχε αυτός- έλεγαν διαφορετικά πράγματα και καταστάσεις...
Αυτά είναι λοπόν τα αποτελέσματα, όσων αποκόπτονται από τη πραγματικότητα και περιχαρακώνονται στον δικό τους μικρόκοσμο. Έναν μικρόκοσμο που συνεχώς τους απομονώνει και τους αδρανοποιεί αποξενώνοντας τους από τη υπόλοιπη κοινωνία.
1 σχόλιο:
Συγχαρητήρια!!! Με τέτοιο μεταπτυχιακό και με τόσες γνώσεις σε Στατιστική θα είστε ιδιαίτερα χρήσιμος στο Υπουργείο Υγείας. Προφανώς ο καθηγητής το πήρε "νύχτα" το διδακτορικό και πως να συλλάβει τα όσα λέγατε...
Δημοσίευση σχολίου