Παρασκευή, Δεκεμβρίου 26, 2008

Η ζαρντινιέρα και τα μηνύματα της....


Πολλοί από εσάς, θα έχετε ακούσει την απόφαση των δικαστηρίων, για την υπόθεση της "ζαρντινιέρας" στην Θεσαλονίκη. Μια υπόθεση, που εκτυλίχθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο στην Θεσσαλονίκη, και αποτέλεσε προπομπός-κατά την γνώμη μου-για τα πρόσφατα επεισόδια που έλαβαν χώρα σε όλη την Ελλάδα....


Προσωπικά ,πιστεύω ότι δεν της δόθηκε η απαραίτητη δημοσιότητα από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση , εφημερίδες και ραδιόφωνα).Ένα περιστατικό, το οποίο το θεωρώ -χωρίς να γίνεται συμψηφισμός-ισάξιο αν όχι χειρότερο, από την άδικη δολοφονία του Αλέξη.


Ο λόγος είναι, ότι στην δολοφονία του Αλέξη εμπλέκεται ένα -ίσως και δύο άτομα- με άμεση ευθύνη. Στην υπόθεση όμως του άτυχου φοιτητή που ξυλοκοπήθηκε, εμπλέκονται πάρα πολλοί αστυνομικοί (κατώτερης , μεσαίας και ανώτερης βαθμίδας).Εμπλέκεται ακόμη και το συντεταγμένο-αλλά και ασύντακτο, βλέπε παρακράτος-κράτος το οποίο προσπάθησε να συγκαλύψει όλους τους υπεύθυνους (από την αρχή μάλιστα) για τον ξυλοδαρμό του φοιτητή...


Και μετά, τι...? Μια ποινή-χάδι ( και κλείσιμο του ματιού ταυτόχρονα) στους τραμπούκους αστυνομικούς. Δηλαδή, χτυπάτε παιδιά, εδώ είμαστε εμείς, μην ανησυχείτε...Για τα "άλλα" θα τα σκεφτούμε εμείς...


Το ζήτημα είναι εμείς πότε θα τους "σκεφτούμε"...?

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΡΩΤΗΣΗ:
ΕΙΣΑΙ ΤΟΥΡΚΟΠΟΝΤΙΟΣ???

Haris είπε...

@ An;vnyme

Δεν ξέρω τι εννοείς με αυτόν τον όρο...

grsail είπε...

http://grsail.blogspot.com/2008/12/blog-post_29.html


Έχει ενδιαφέρον!

Haris είπε...

@Thanassis

Ευχαριστώ για την επισήμανση σου...

grsail είπε...

Οι ‘Άλλοι’

Διαβάζοντας στο press-gr το άρθρο του κυρίου Νίκου Προμπονά ‘Εορταστικές σκέψεις...’ εντελώς ανέλπιστα και απότομα ξεκαθάρισε μέσα στο μυαλό μου το τι συμβαίνει τις τελευταίες δύο - τρεις εβδομάδες στην χώρα μου.

Όλες αυτές τις ημέρες παρακολούθησα από κοντά την επικαιρότητα και διάβασα διάφορα άρθρα και απόψεις. Διάβασα πολύ! Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειές μου δεν κατάφερα να βρω μια ολοκληρωμένη θέση, ένα συμπαγές επιχείρημα που να έχει αρθρωθεί από τους ‘καθ’ ύλην’ αρμόδιους δηλαδή την πνευματική ηγεσία του τόπου, τους διανοούμενους, τους ανθρώπους της τέχνης.

Κυκλοφόρησαν διάφορα γραπτά και συνεντεύξεις όπως το πρώτο (και ύστερα το δεύτερο) κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη, η συνέντευξη του καθηγητή Γιανναρά και το ‘συλλογικό’ κείμενο του κυρίου Δοξιάδη.
Εξαίρεση μερικές λακωνικές τοποθετήσεις πανεπιστημιακών δασκάλων.

Οι θέσεις των κομμάτων αφού ξεκίνησε μία ευγενής άμιλλα τοποθετήσεων – με το ένα μάτι στους ψήφους – κατέληξε σε παρεμφερείς ή ακόμα και ταυτόσημες θέσεις με ελάχιστες διαφορές, ομοειδείς θέσεις που διατρέχουν ολόκληρο το υπάρχον ‘πολιτικό’ φάσμα.

Το κείμενο όμως του κυρίου Προμπονά έδρασε μέσα μου ως καταλύτης. Αντιλήφθηκα επί τέλους ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες που συνυπάρχουν στον ίδιο τόπο.

Η μία Ελλάδα είμαστε εμείς οι νομοταγείς και σοβαροί πολίτες. Εμείς που τελειώσαμε το Πανεπιστήμιό μας ολοκληρώσαμε τα μεταπτυχιακά μας, οπότε αμέσως μετά αρχίσαμε να δουλεύουμε πολύ σκληρά, τόσο σκληρά που ξεχάσαμε ότι μία Πέμπτη βράδυ ήμασταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Επίσης είναι πλέον αδύνατον να θυμηθούμε τι ακριβώς γυρεύαμε εκεί!

Η άλλη Ελλάδα είναι ‘οι Άλλοι’. Αυτοί οι Άλλοι είναι ενοχλητικοί. Ήταν πάντα ενοχλητικοί. Στην αρχή δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε διότι ήθελαν το γάλα τους ή απλά να παίξουν. Μετά άρχισαν τις ερωτήσεις οι οποίες όλο και δυσκόλευαν και στο τέλος η κατάσταση έγινε ανυπόφορη! Αυτοί οι ‘Άλλοι’ άρχισαν να μην ανέχονται την υποβάθμιση των αξιών, την καταστροφή του εκπαιδευτικού συστήματος, την διάλυση της οικονομίας, τις επεκτεινόμενες νοοτροπίες καταστολής, τον υπερ-συντηρητισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ... Όπως καταλαβαίνετε το πράγμα δεν πήγαινε άλλο. Το ποτήρι ξεχείλισε!

Πρέπει επειγόντως να προστατευτούμε από αυτούς τους ‘άλλους’. Ξέχασα να σας πω ότι ‘Αυτοί’ μυρίζουν και ‘αριστερίλα’ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ... απροσδιόριστο ..., καμιά φορά σπάνε και βιτρίνες και άκουσον-άκουσον καθυστερούν την έναρξη θεατρικών παραστάσεων!

Σίγουρα θα πρέπει να ληφθούν μέτρα, στο κάτω-κάτω και αν τέσσερις ή πέντε ‘Άλλοι’ πέσουν νεκροί, δεν χάλασε ο κόσμος – εδώ κάτι λέγεται σχετικά με ομελέτα και σπασμένα αυγά αλλά μου διαφεύγει ...

Έτσι είναι, αυτό πρέπει να γίνει, στο μεταξύ προσπαθώ από το πρωϊ να υπολογίσω την παρακάτω εξίσωση: Αν (λέμε ΑΝ) ένας ανεπάγγελτος κομματάνθρωπος χωρίς προσόντα και ευαισθησία, χωρίς όραμα και αρχές καταλήξει να γίνει υπουργός, τότε αυτό το τελείως φανταστικό και υποθετικό σενάριο – ως καταστροφή – με πόσες σπασμένες βιτρίνες ισοδυναμεί; Η πάλι το κατεστραμμένο σύστημα υγείας σε πόσους καμένους κάδους απορριμμάτων αντιστοιχεί; (ως φαινόμενο καταστροφικής βίας πάντοτε)…

Νάστε καλά κύριε Προμπονά με κάνατε και ησύχασα ...

Σταματάω εδώ, κουράστηκα. Σίγουρα κούρασα και εσάς, επιστρέφω στο σπίτι μου. Ευτυχώς οι δικοί μου ‘Άλλοι’ είναι 21 και 24 ετών έχουν σταματήσει τις ερωτήσεις γιατί άρχισαν να βρίσκουν απαντήσεις. Oπότε με ενοχλούν όλο και λιγότερο...

Καληνύχτα σας.

blog: www.grsail.blogspot.com

Haris είπε...

@ Θανάση

Δεν έχεις άδικο .Κάπως έτσι είναι τα πράγματα...