Λίγες μέρες, μετά τον άτυχο χαμό του συμπολίτη μας ταξιτζή στην Θεσ/νίκη, οι συνδικαλιστές ταξιτζήδες, πέτυχαν συνάντηση με τον Υφυπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Νίκο Σηφουνάκη.
Ο λόγος ; Η πίεση προς την πολιτεία (δηλαδή το κράτος ) μέσω αιτημάτων
« όπως την τοποθέτηση συστημάτων GPS και καμερών μέσα στα ταξί, αλλά και καλύτερη αστυνόμευση από την πλευρά της πολιτείας.»
Ναι, σωστά διαβάζετε. Οι ελεύθεροι (;) αυτοί επιχειρηματίες, να ζητάνε την οικονομική συνδρομή του κράτους. Για να εγκαταστήσουν- τα προαναφερθέντα συστήματα -στην επιχείρηση τους (δηλαδή στα ταξί τους)…
Σε μία επιχείρηση, οι οποίοι πρώτοι οι ίδιοι θα έπρεπε να διασφαλίσουν και να προστατέψουν.
Σε τι να πρώτοαναφερθούμε ? Στις διπλές, τριπλές και τετραπλές διαφορετικές διαδρομές ? Στην υπέρβαση ωραρίου, σχετικά με τα όρια ανθρώπινης ξεκούρασης που ο καθένας έχει? Στα ¨πειραγμένα¨ ταξίμετρα και στην κάλυψη μερικών ανεύθυνων συναδέλφων τους ? Στη διατήρηση του επαγγέλματος τους ως ¨κλειστό», με αποτέλεσμα την συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών ?
Αντί αυτού, παρακαλούν –αλλά και διεκδικούν-από το κράτος την συνδρομή του. Σε θέματα τα οποία οι ίδιοι, θα έπρεπε να είχανε μεριμνήσει…
Φανταστείτε λοιπόν, ένας συμπαθέστατος μπουγατσατζής, να διεκδικεί από το κράτος την οικονομικής συνδρομή του. Για να αγοράσει πιο σύγχρονα μπουγατσομάχαιρα (αφού υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού…).
Ένας φαρμακοποιός, να θέλει επιδότηση για να τοποθετήσει κάμερες. Γιατί κάθε μέρα στο φαρμακείο του, μπαίνουνε διαφόρων ειδών ασθενείς. Επικίνδυνοι,όπως σχιζοφρενείς, τοξικομανείς (με σύνδρομο στέρησης) κλπ.
Αυτή είναι η χώρα μας. Ο κάθε κλάδος να διεκδικεί, χωρίς να προσφέρει.
Άλλωστε, το είχε πριν από κάποια χρόνια κάποιος άλλος.
Καλή μας χρονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου