Σκέφτομαι εδώ και αρκετές μέρες, να γράψω κάτι σχετικά με την Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου.
Όχι κάτι αμιγώς ποδοσφαιρικό, αν και ζούμε σε μια μουντιαλική περίοδο.
Αφορά την νοοτροπία γενικότερα, ενός τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε συμπεριφορές αυτής.
Μια ομάδα ανθρώπων ,που προσπαθεί να μετασχηματίσει την κοινή γνώμη. Να την τιθασεύσει και να την οδηγήσει σε διαστρεβλωμένα συμπεράσματα .
Προσπαθούν δηλαδή, μετά τα αποτελέσματα που έφερε η Εθνική Ελλάδος να αποδείξουν ότι η πορεία της ομάδας, ήταν γενικά μια «καλή» πορεία....
Για να τα δούμε όμως τα πράγματα τμηματικά.
Πρώτος αγώνας, Ελλάδα –Ν.Κορέα. Τραγική εμφάνιση χάνοντας με τελικό σκορ 2-0.Μια ομάδα άνευρη. Χωρίς αρχή , μέση και τέλος...Αποτυχία
Δεύτερος αγώνας, Ελλάδα-Νιγηρία. Ευτυχώς που ήρθε η –χαζή- αποβολή του Νιγηριανού. Έπειτα η «θρυλική» (;) ανατροπή. Φυσικά, η μοναδική ανατροπή που έχει γίνει στα παγκόσμια αθλητικά χρονικά είναι της ομάδας μας...
Κανείς άλλος, δεν το έχει κατορθώσει αυτό...
Τρίτος αγώνας, Ελλάδα-Αργεντινή. Μεγάλη επιτυχία να μην δεχτεί μια ομάδα (Εθνική Ελλάδος) για 75 λεπτά, από μια άλλη ομάδα που έπαιζε με 8 περίπου απουσίες.
Κάνοντας –μόλις- ΜΙΑ ευκαιρία σε όλο τον αγώνα. Το μοναδικό μας κατόρθωμα.
Δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν ότι για όλα φταίει η κακοτυχία, οι τραυματισμοί των παικτών κλπ.
Έφταιγε και το γεγονός, ότι παίζαμε με την Αργεντινή. Πιθανώς, να ήθελαν να την αποβάλλουν από το Μουντιάλ.
Ούτε ίχνος για αυτοκριτική και στρατηγικό σχεδιασμό. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά, ότι της οικονομικής κρίσης προηγείται πάντα η κοινωνική και πολιτιστική.
Όταν μια κοινωνία, ομφαλοσκοπεί συνεχώς χωρίς να κοιτάζει σε ένα πεδίο 360 μοιρών είναι καταδικασμένη σε κατάπτωση.
Μια κατάπτωση που την βιώνουμε μέσα από ένα οικονομικό πρίσμα...
Αυτό του ΔΝΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου