Σάββατο, Φεβρουαρίου 12, 2011

Πως χάνει μια κυβέρνηση την αξιοπιστία της (και όχι μόνο...)


Γνωρίζουμε λοιπόν πια το Ν/Σ για την υγεία και ιδιαίτερα τα σημεία που αναφέρονται στο άνοιγμα ( ;) του επαγγέλματος του Φαρμακοποιού.

Δηλαδή, μια τρύπα στο νερό και τίποτα άλλο. Ο «αξιότιμος» κύριος Υπουργός δυστυχώς, ΔΕΝ απελευθερώνει το επάγγελμα του φαρμακοποιού.

Ένα επάγγελμα, που είναι από τα πιο περιορισμένα –όσο αφορά την εξάσκηση του –στην Ελλάδα.

Με πάρα πολλούς περιοριστικούς όρους (γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς), που το καθιστούν αδύνατο για να δουλέψει κάποιος.

Εκτός εάν....”επενδύσει” κάποιος ένα πολύ μεγάλο ποσό (πάνω από 300.000 ευρώ) για μια άδεια, που δεν θα του δώσει ΠΟΤΕ τα αναμενόμενα.

Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλες τις παραινέσεις του Πρωθυπουργού, για άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων δεν υπήρξε επιτυχής έκβαση.

Μια έκβαση, που θα έδινε διέξοδο στις χιλιάδες ανθρώπων (πτυχιούχων φαρμακοποιών) οι οποίοι είναι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι και στην καλύτερη περίπτωση ετεροαπασχολούμενοι.

Τι άλλο χάθηκε όμως ?

Χάθηκε και η αξιοπιστία μιας κυβέρνησης .Μιας κυβέρνησης, όμηρος στις συντεχνίες που επιμένουν- σε πείσμα των καιρών -να επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Μια αξιοπιστία, που θα ήταν το αναγκαίο στοιχείο για να βρει η χώρα τον βηματισμό της. Μπροστά στις επερχόμενες προκλήσεις.

Για σταθερότητα, ανάπτυξη και ίσες ευκαιρίες σε όλους τους πολίτες της .

Δυστυχώς, χάθηκε μία ακόμη ευκαιρία.

Μαζί με αυτήν και η αξιοπιστία του κράτους και της χώρας.

2 σχόλια:

Αταίριαστος είπε...

Είναι λυπηρό να το παραδεχόμαστε αλλά η μόνη λύση για να γίνει μια σωστή δουλειά σ'αυτό τον τόπο είναι να το επιβάλλει η τρόικα. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η τρόικα θα φέρει αντιρρήσεις για τον τρόπο που έγινε η """"απελευθέρωση""" του επαγγέλματος του φαρμακοποιού.

Haris είπε...

@ Αταιριαστος

Δυστυχώς φίλε μου είναι λυπηρό.
Λυπηρό για την χώρα,λυπηρό και για τους χιλιάδες ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ που αγωνιούν για το μέλλον τους...
Βλέποντας άλλους -με τα ίδια προσόντα κληεονομικά και μη- να είναι ήδη στην παραγωγική διαδικασία.
Υπομονή, λοιπόν.