Το χάσατε το πλοίο της γραμμής ( σύντροφοι....).

Διαβάζω από το πρωί ,στον αχανή αλλά και αληθινό χώρο του διαδικτύου για μια νέα κίνηση. Μια κίνηση ( διαφημισμένη όπως μου μετέφεραν και από τον κο Πάγκαλο, σε πρωινή Κυριακάτική εκπομπή) που διαμορφώνεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

Το όνομα αυτής, ΝέοιΜεταρρυθμιστές.

Πολύ καλή κίνηση, θα μπορούσε να πει κάποιος. Μια ακόμη φωνή στην πολυσυλλεκτικότητα, ενός κόμματος δεν κάνει ποτέ κακό.

Μπήκα στην περιέργεια λοιπόν, να διαβάσω από το site τους την πλατφόρμα ιδεών, όπου όπως διατείνονται : “ Εμείς, η νέα γενιά της Δημοκρατικής Παράταξης Σπάζουμε τη σιωπή μας Μιλάμε, Προτείνουμε, Απαιτούμε Αλλαγή εποχής, Αλλαγή σκυτάλης, Αλλαγή γενιάς
 Είναι ώρα να αλλάξουμε ολόκληρο το βιβλίο όχι απλώς να γυρίσουμε σελίδα.”

Iδιαίτερη έκπληξη προξένησαν δύο σημεία ,εκεί όπου μιλάνε για τις 22 Μεταρρυθμίσεις για την Ελλάδα τώρα . 

Το σημείο 18.  Άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Το κράτος δεν πρέπει να εγγυάται τα έσοδα κανενός επαγγελματία. Οι πολίτες και όχι το κράτος πρέπει να αποφασίζουν για το πόσα φαρμακεία ή συμβολαιογράφους χρειαζόμαστε.

Το σημείο 20. Κατάργηση της νομοθετικής προστασίας των συντεχνιών.  Οι πολίτες θα πρέπει να καθορίζουν το πόσους φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους κ.α. χρειάζονται οι τοπικές κοινωνίες για να εξυπηρετηθούν και όχι  το κράτος. Θεσμοί όπως οι Ιατρικοί Σύλλογοι, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, το ΤΕΕ, οι Σύλλογοι Φαρμακοποιών, κ.α.  θα πρέπει να  λειτουργούν ως θεσμικοί σύμβουλοι - επιστημονικοί φορείς της πολιτείας όπως σαφώς έχει νομοθετικά καθοριστεί ο ρόλος τους και όχι ως κλειστά συστήματα εξουσίας εις βάρος των νέων γιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, φαρμακοποιών.

Τέλειο, θα αναφωνούσε κάποιος που έχει υποφέρει από την εκδικητικότητα και αποκλεισμούς, της συντεχνίας των φαρμακοποιών.

Υπάρχει όμως κάποια ερωτήματα, που ίσως  θα μείνουν αναπάντητα.

Πού ήσασταν  σύντροφοι, όταν τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης Παπανδρέου δινόταν η μάχη για την αληθινή απελευθέρωση του επαγγέλματος μας ( αλλά και των υπολοίπων ) ? 

Γιατί δεν ορθώσατε την φωνή σας και την μαχητικότητα σας, ενάντια στους προστάτες-συντεχνίτες που χαριεντιζόντουσαν με Υπουργούς και βουλευτές σας ?

Πού ήσασταν για να διαβάσετε τα εκατοντάδες emails , τηλέφωνα και φαξ που στείλαμε σε Κυβέρνηση και Κόμμα ? Γεμάτα από αγωνία για το μέλλον. Όχι μόνο το δικό μας , αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας ( βλέπετε σκεφτόμαστε συλλογικά , εκεί είναι άλλωστε η διαφορά).

Αυτά τα ερωτήματα θα είναι εκεί και θα  περιμένουν απαντήσεις.

Αλλά επειδή μάθαμε να  μην αδικούμε ( τουλάχιστον εσκεμμένα), πρέπει να  αναγνωρίσουμε ότι τουλάχιστον δύο δικά σας στελέχη στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. 

Πρώτος, ο Γιάννης Ραγκούσης . Ο άνθρωπος που αψήφησε συμφέροντα και Λυμπεροπούλειες απειλές. Τον οποίο αφήσατε παντελώς μόνο του. Σε κρίσιμες στιγμές.

Επίσης, η Άννα Διαμαντοπούλου. Αυτή που θέλησε, αλλά και έβαλε το μαχαίρι στο κόκκαλο. Μόνη της και αυτή στο δύσκολο αγώνα.

Για όλους τους παραπάνω λόγους αποτύχατε, σύντροφοι. Χάσατε την εμπιστοσύνη και το κυριότερο το ραντεβού της μεταρρύθμισης της χώρας.

Σας εύχομαι –από καρδιάς- να την πετύχετε αυτή την αλλαγή.

Για την ώρα, καθίστε και κάντε την αυτοκριτική σας.

Κοιτάζοντας, το πλοίο της γραμμής. Που χάσατε....

Αφιερωμένο για εσάς, το υπέροχο αυτό τραγούδι

Τα Κύθηρα, ποτέ δεν θα τα βρούμε

Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος