Σε μια χώρα όπου βρίσκεται στο πιο δύσκολο σημείο της ιστορίας της,  τα οργανωμένα συμφέροντα επιμένουν .  Ο Νίκος Δήμου στο περιοδικό LIFO, περιγράφει την κατάσταση αυτή ως rigor mortis  ( δηλαδή νεκρική ακαμψία).


Είναι αυτά τα οργανωμένα συμφέροντα ,που κρατάνε και το δικό μας επάγγελμα κλειστό. Χωρίς να υπολογίζουν το κόστος για την πατρίδα. Μια πατρίδα, που προσπαθεί με απεγνωσμένο τρόπο να βρει τον βηματισμό της. Να ξυπνήσει από τον λήθαργο και την απαξίωση που την έχουν ρίξει οι διάφορες συντεχνίες .
Συντεχνίες, που προσπαθούν με κάθε μέσο να διατηρήσουν τα “κεκτημένα” τους .Tην δική τους οριοθέτηση. Γιατί συμπεριφέρονται, σαν να βρίσκονται στην άγρια Δύση. Όπου ο καθένας τραβούσε τις δικές του διαχωριστικές γραμμές, που πολεμούσε όποιον εισέβαλε στον δικό του χώρο αντιμετωπίζοντας τον ως εισβολέα.
Εκείνη την εποχή –θα μπορούσε να πει κάποιος-ότι έτσι ήταν τα πράγματα.
Τώρα ...;  Νεκρική ακαμψία ...;


Όχι δεν θα υιοθετήσω τον συγκεκριμένο όρο. 
Εμείς πιστεύουμε ,ότι υπάρχει χρόνος. 
Υπάρχει χρόνος, ακόμη για να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Υπάρχει χρόνος, για το πλήρες άνοιγμα των επαγγελμάτων χωρίς κανένα εμπόδιο.
Υπάρχει χρόνος, για μια συνολική αναβάθμιση του επαγγέλματος για όλους τους πτυχιούχους φαρμακοποιούς.
Χρόνος και θέληση.
Από την πλευρά μας υπάρχει πολλή.
Θέληση.