ΟΑΕΔ...

Σήμερα λοιπόν πήγα στον ΟΑΕΔ για να κάνω εγγραφή στο ταμείο ανεργίας...
Ομολογώ, ότι ένιωθα κάπως παράξενα,μπορώ να πω ότι ντρεπόμουν κιόλας...
Τώρα βέβαια θα μου πει κάποιος ποιος ο λόγος να ντρέπεται...
Δεν το λέω με υποτιμιτικό ύφος,αλλά επειδή είμαι συνηθισμένος να "δουλεύω" (μου θυμίζει λίγο από μουλάρι που μεταφέρει προμήθειες...), απλά νόμιζα ότι ήταν κάποιος άλλος που υπέβαλε τα χαρτιά του.
Ναι, τα χαρτιά του για την κάρτα ανεργίας,για την εγγραφή του στο ταμείο και όλες τις γνωστές γραφειοκρατικές διαδικασίες που επικρατούν σε μία δημόσια υπηρεσία.
Συγκεκριμένα ένιωθα ότι έβλεπα τον εαυτό μου έξω από το σώμα μου ,σαν θεατής που βλέπει ένα έργο του Αγγελόπουλου, και που περιμένει με ανυπομονησία την επόμενη σκηνή...
Μια σκηνή,την οποία άκουσα από μερικούς...
"Θέλω να κάνω διακοπή του ταμείου..."
Αυτή την σκηνή θέλω να ζήσω, και να βγω από το έργο...