Δευτέρα, Ιουνίου 25, 2007

Παλιά φρουρά...


Πόσες φορές, δεν μας έχει τύχει να συνεργασθούμε με ανθρώπους που έχουν μεγάλη εμπειρία στον εργασιακό βίο...
Ανθρώπους οι οποίοι έχουν ζήσει αρκετές "καταστάσεις", έχουν δει πολλές αλλαγές - θετικές και αρνητικές- και που έχουν πάντα να σου διηγηθούν, κάποια αξιοσημείωτα γεγονότα (με κάποιες υπερβολές μερικές φορές...) τα οποία προκαλούν έκπληξη...
Προσωπικά, σέβομαι αυτούς τους έμπειρους συναδέλφους.Γενικότερα σέβομαι τους μεγαλύτερους.Η θεωρία μου είναι ότι μπορείς να κερδίσεις από αυτούς,και μόνο από την "καλημέρα" που λένε, όχι μόνο σε εμένα , αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο...
Μου αρέσει ειδικότερα, όταν τους παρατηρώ στον χώρο της δουλειάς.Τις κινήσεις τους , το λεξιλόγιο τους, τις εκφράσεις και τους μορφασμούς του προσώπου τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πολύ φιλοσοφημένοι, έχουν φτάσει σε κάποιο σημείο όπου γνωρίζουν και οι ίδιοι-αν δεν τους το κάνουν γνωστό "άλλοι"- ότι δεν θα προχωρήσουν παραπέρα, και περιμένουν απλά το τελευταίο σφύριγμα για τα αποδυτήρια...
Εκεί, όπου θα αλλάξουν την ενδυμασία που τους "πλάκωνε" για πολλά χρόνια, να κρεμάσουν τα παπούτσια τους , αλλά και να αλλάξουν συνήθειες,καθημερινές σκέψεις.
Μια αλλαγή δύσκολη, μα συνάμα λυτρωτική...
Για αυτούς, αλλά και για τους οικείους τους...

6 σχόλια:

o kairos είπε...

Ρε Χαρι,μην παιζεις με τον πονο μας μ αυτες τις φωτογραφιες,με χιλιους δυο προβληματισμους για τη δουλεια και τη συνταξη.Να σαι καλα παλικαρι μου,μην παιζεις με τον πονο μας,να χαρεις,κι ονειρευομαστε να το μουτζωσουμε το μαγαζι ,να πουμε αει γαμησου στ αφεντικο και ν ανοιξουμε πανια,χωρις σκοπο,ετσι,για πλακα.Μονο που τρεχει απο πισω ακαθεκτη η πουτανα η τραπεζα και τα στοματα που πρεπει να θραφουν κι ολα μαζυ καθυστερουν τη μερα του αει γαμησου,να σαι καλα,μην παιζεις με τον πονο μας.Και σ αγαπαμε.

Haris είπε...

Και εγώ σας αγαπάω, ρε καιρέ...
Τα πανιά, θα τα ανοίξουμε και θα ξεφύγουμε.
Είναι περισσότερο από σίγουρο!

Haris είπε...

Η συζήτηση σας μου θύμησε το πεζό του Δήμου: Ο ΑΝΘΡΩΠΟς ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΌ ΤΟΥ.

Και κάτι άλλο: τι παζή ποτυ φαίνετε η ζωή χωρίς όνειρα και ελπίδες...

Haris είπε...

Τα όνειρα και οι ελπίδες Χάρη, πραγματοποιούνται από την στιγμή που θα το πιστέψεις...

Haris είπε...

Ναι φίλε, ότι θες μπορείς να το κάνεις, φτάνει να έχεις θέληση. Μόνο αυτό χρειάζεται, και ας λένε οι αριστεροφρονούντες ότι είναι το κεφάλαιο...

Ανώνυμος είπε...

Oi, achei teu blog pelo google tá bem interessante gostei desse post. Quando der dá uma passada pelo meu blog, é sobre camisetas personalizadas, mostra passo a passo como criar uma camiseta personalizada bem maneira. Até mais.