Συνεχίζουμε λοιπόν την διαδρομή....
Καπαλί Τσαρσί (η μεγάλη κλειστή αγορά της Πόλης). Μια αγορά που αποτελείται από 4.000 περίπου μικρομαγαζάκια (στην κυριολεξία).
Η αποθέωση του κιτς ,αλλά και της Κινέζικης –κραταιάς πια-παραγωγής προϊόντων απομίμησης (θα επιβεβαιωθεί πιο κάτω). Οριζινάλ μαϊμού έλεγαν και έδειχναν τις μπλούζες στα καλάθια.
Το παζάρι αναγκαίο και επιβαλλόμενο. Ισχύει όμως ο νόμος της συντεχνίας. Όλοι έχουν, την ίδια κατώτατη τιμή (μάλλον έχουν μόνο ένα Κινέζο εισαγωγέα , έλεγα εγώ....).
Πριγκηπόνησα (Πρίγκηπος). Μια πάρα πολύ ωραία διαδρομή, με το βαπόρι της γραμμής. Αρκετός κόσμος που ταξίδευε (‘όχι μόνο τουρίστες).
Η Πρίγκηπος έχει μια κάποια κίνηση. Ακόμα μεγαλύτερη φυσικά, θα έχει κατά την διάρκεια του Καλοκαιριού.
Αξίζει να κάνει κάποιος μια βόλτα με τα «παϊτόνια»,αφού αμάξια δεν επιτρέπονται στο νησί.
Υπάρχει και η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (την οποία δεν μπορέσαμε να δούμε λόγω χρόνου).
Μίνι-κρουαζιέρα στον Βόσπορο. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια της εκδρομής. Ο Βόσπορος και από τις δύο πλευρές του (Ευρωπαϊκή και Ασιατική) είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ.
Επιβλητικής καλλιτεχνίας σπίτια πλουσίων και από τις δυο πλευρές. Μνημεία αξιόλογης σημασίας (Κάστρο Ρούμελι Χισάρ) και η απίστευτη κρεμαστή Γέφυρα του Γαλατά.
Θα την ξαναέκανα.
Αγία Σοφία. Το μέγεθος της –εσωτερικά κυρίως – σου φέρνει ένα δέος. Δέος , για το γεγονός της κατασκευής, αυτού του εξαίσιου αρχιτεκτονικά και σχεδιαστικά μνημείου. Ευτυχώς η συντήρηση σε όσες ψηφιδωτές τοιχογραφίες- είχανε σωθεί- είχε τελειώσει και τις θαυμάσαμε από κοντά.
Η ομορφιά και η λεπτομέρεια σε όλο της το μεγαλείο. Μαζί με αυτές και ο θαυμασμός για τον Βυζαντινό Πολιτισμό.
Μπλε Τζαμί. Μια πολύ ωραία εμπειρία, για να το επισκεφθεί κάποιος. Κάτι το διαφορετικό για μένα, αφού ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε ένα τζαμί.
Λιτό και λιγάκι μυστικιστικό. Δεν φθάνει όμως την τελειότητα της Αγίας Σοφίας (όσον αφορά την σχεδιαστική αρχιτεκτονική του).
Μάλλον μια απομίμηση της ....
Βασιλική Δεξαμενή. Άλλο ένα δείγμα, του μεγαλείου του Βυζαντινού Πολιτισμού. Η κατασκευή του έγινε για να προμηθεύονται, πόσιμο νερό κατά την διάρκεια της πολιορκίας. Έτσι δεν θα υπήρχε ο κίνδυνος μόλυνσης από εχθρική ενέργεια.
Μια τεράστια δεξαμενή, με πολλά ξεχωριστά δωμάτια.
Αιγυπτιακή αγορά. Μια κλειστή αγορά με μικρομάγαζα τα οποία πουλάνε –κυρίως- μπαχαρικά και αντικείμενα λαϊκής τέχνης.
Πιο ακριβή από το Καπαλί τσαρσί. Εξηγείται γατί –όπως λένε-τα προϊόντα τους προέρχονται από την Ανατολία (και όχι από την Κίνα).
Γεμάτη από μυρωδιές και χρώματα. Ευγενικότατοι πωλητές, που γίνονται «χαλί» να τους πατήσεις.
Τέλος, μεγάλη εντύπωση μου έκανε η μουσική τους. Αυτή που ακούς-ιδιαίτερα- στους δρόμους .Η Ποντιακή Λύρα ΠΑΝΤΟΥ. Το ίδιο και οι χοροί τους.
Δεν είναι οι Τούρκοι, που μας έμαθαν από μικροί η εικόνα τους.
Είναι οι Βυζαντινοί απόγονοι. Είναι τα απομεινάρια ενός Πολιτισμού που χάθηκε, αλλά ιστορικά επιμένει να ζει στον ίδιο χώρο.
Καλό σας ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου