Σάββατο, Σεπτεμβρίου 10, 2011

To προφίλ του συντεχνίτη



Ασφαλώς θα καταλάβατε από τον τίτλο του κειμένου σε ποιον αναφέρεται. Είναι οι συντεχνίτες ( ή κλειστοεπαγγελματίες για άλλους).Προσωπικά θεωρώ πιο δόκιμο τον όρο συντεχνίτης
Ποιος είναι, πως σκέφτεται , τι ζητάει ο συντεχνίτης ?

Ας προσπαθήσουμε, να τα δούμε με την σειρά.

Ο συντεχνίτης ,είναι κάποιος που θεωρεί   απόρθητο κάστρο και προσωπικό φέουδο την επαγγελματική του δραστηριότητα. Είναι ένας άνθρωπος, που θέλει αν έχει την “ηρεμία” ( εξαφανίζοντας τον ανταγωνισμό) στον χώρο του, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα.
Είναι συντηρητικός τύπος και καχύποπτος όσον αφορά τις αλλαγές ( μικρές ή μεγάλες). Τις οποίες πάντα θεωρεί επιζήμιες. Εκτός από εκείνες, που κάνουν ακόμη πιο κλειστό και αποκλειστικό –για αυτόν-το δικαίωμα στην εργασία.

Οι σκέψεις του, είναι συνέχεια στην οικονομική αφαίμαξη των πελατών Τους κοιτάει από θέση ισχύος ( φυσικό είναι άλλωστε, η αποκλειστικότητα και η έλλειψη ανταγωνισμού οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές).
Θεωρεί ότι η κοινωνία του χρωστάει. Για αυτό πολλές φορές, προτάσσει ως προσωπική του ασπίδα το “Δημόσιο συμφέρον”. Σαν να είναι ο μοναδικός υπερασπιστής της νομιμότητας ( όπως την εννοεί αυτός βέβαια).Θέλει πάντοτε, να κυριαρχεί ανάμεσα και στους άλλους συντεχνίτες (απόρροια της αλαζονικής στάσης ).
Το όνειρο του, είναι να κληροδοτήσει στον γιό ή στην κόρη την επιχείρηση. Γνωρίζει φυσικά, ότι θα είναι ότι καλύτερο για το μέλλον του παιδιού του. Σε περίπτωση που το παιδί δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο του πατέρα ή της μητέρας, υπάρχει πάντα και η χρυσοφόρος λύση .Αυτή της πώλησης της άδειας. Ένα ακόμη ποσό για το επικουρικό του....

Ζητάει πάντα –και διεκδικεί- περισσότερα .Θεωρεί -όντας σε κλειστό επάγγελμα- ότι οι οικονομικές του απόλαβες ( σίγουρες και υψηλές), δεν είναι άξιες για το έργο που προσφέρει στην κοινωνία και στο Δημόσιο συμφέρον....
Απαιτεί την συνεχή προστασία από του συνδικαλιστές του, κατηγορώντας τους πολλές φορές ότι δεν κάνουν πολλά για να τον προστατέψουν ακόμη περισσότερο.

Φυσικά όλα τα παραπάνω γίνονται σε βάρος της ανάπτυξης, της επαγγελματικής και προσωπικής αξιοπρέπειας.
Μια αξιοπρέπεια, που θα έπρεπε αν έχουν ΟΛΟΙ οι πολίτες αυτής της χώρας.
Μια αξιοπρέπεια που –στο τέλος- θα την αποκτήσουμε.
Είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει ο κάθε συντεχνίτης.
   

Δεν υπάρχουν σχόλια: