Ο τίτλος δεν αναφέρεται σε απελευθερωτικό αγώνα κάποιου δύστυχου λαού. Αλλά
στον Ελληνικό λαό, όπου ασφυκτιά από τα
τεχνάσματα των θλιβερών συντεχνιών.
Συντεχνίες που βρίσκουν αρωγούς (ή
και συνεργάτες) όχι μόνο τα συνδικαλιστικά
τους στελέχη , αλλά πολιτικούς.
Πολιτικούς έτοιμους για δοσοληψίες
με λάφυρο τις ψήφους συντεχνιτών ( και των συγγενών αυτών).
Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας
δοσοληψίας είναι και η πρόθεση ( ή απόφαση ;) του υπουργού κύριου Βορίδη. Να
καταργήσει το νομοσχέδιο Ραγκούση για το ΠΛΗΡΕΣ ΑΝΟΙΓΜΑ του επαγγέλματος των
ταξί. Θέλει δηλαδή να επαναφέρει τα πληθυσμιακά κριτήρια. Να διατηρήσουν
οι υπάρχοντες ιδιοκτήτες τα προνόμια τους και τις μαύρες μεταπωλήσεις αδειών, ύψους
εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Φυσικός υποστηρικτής αυτής της ιδέας
και ο θέσφατος αρχηγός του, Γ. Καρατζαφέρης
Οι υπόλοιποι Έλληνες...?
Μήπως δεν πληρώνουν τους
αναλογούντες φόρους ?
Δεν συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία
?
Δεν έχουν δικαίωμα ( εφόσον έχουν
τα προσόντα) να διεκδικήσουν μια εργασία, για την επαγγελματική και προσωπική τους
αξιοπρέπεια ?
Ίσως είναι πολλά τα ερωτήματα που
τέθηκαν , αλλά ή απάντηση είναι μία.
Όταν λέμε απελευθέρωση, εννοούμε απελευθέρωση....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου