Ναι, το πίστευε.

Ναι, το πίστευε ο Στέφανος Μάνος.

Πίστευε ότι απευθυνόταν σε νοήμονες πολίτες ( όπως γράφει στο μπλογκ του ο Ν. Σακελλαρόπουλος). Νοήμονες πολίτες, που σκέφτονται θετικά.

Για τον εαυτό τους, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.

Το αποτέλεσμα βέβαια γνωστό. Απέτυχε να μπει την Βουλή ( όπως και ο έτερος του σχηματισμού Θάνος Τζήμερος, παρεξηγημένος και αυτός μαζί με τους φίλους της Φιλελεύθερης Συμμαχίας).

Ακολούθησε η παραίτηση του Στέφανου Μάνου, από την αρχηγία της Δράσης.

Ο κόσμος λοιπό θέλησε το εύκολο , το εύπεπτο. Ναι, υπήρξε πόλωση ισχυρίζονται κάποιοι. Αυτή ήταν ίσως η αιτία που οι πολίτες διάλεξαν το λιγότερο κακό.

Δεν μπορεί να είναι όμως και η δικαιολογία. Δικαιολογία ,για να μην ψηφίσει κάποιος τον πολιτικό σχηματισμό της κοινής λογικής.

Τον πολιτικό σχηματισμό που αντιπροσωπεύει ότι πιο αντισυστημικό. Ότι πιο καινοτόμο. Ότι πιο ξεκάθαρο, απέναντι στην θολούρα που επικρατεί στην πολιτική ζωή.

Δεν  εκτίμησε τις συγκεκριμένες προτάσεις-ούτε την τελευταία ώρα-  για 14 άμεσες μεταρρυθμίσεις που εστάλησαν ( από την Δημιουργία ξανά) στους αρχηγούς της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.Λίγες μέρες, πριν από την ημέρα των εκλογών.

Προτάσεις συγκεκριμένες, για τις οποίες τα κόμματα ούτε μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν.

Μέσα σε όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο σκηνικό, συμπιέστηκε και ο Συνασπισμός.

Μια εξέλιξη σαφέστατα αρνητική και για τα τρία κόμματα που τον απαρτίζανε, αλλά και για τον ίδιο.

Δεν ξέρω αν έπρεπε να παραιτηθεί ή όχι ο Στέφανος Μάνος από την θέση του Προέδρου.

Αυτό που ξέρω ,είναι ότι οι χιλιάδες ψηφοφόροι και υποστηρικτές της Δράσης τον ευχαριστούμε.

Τον ευχαριστούμε, γιατί μας έφερε κοντά στις ιδέες του ανθρώπινου φιλελευθερισμού και της πολιτικής ειλικρίνειας.

Γιατί μας έκανε να νιώσουμε πολίτες και όχι πελάτες.

Ναι, το πίστευε και το κατάφερε.

Υ.Γ. Θα ήθελα να πω και ένα ( διαδικτυακό) συγνώμη στον Στέφανο Μάνο, για δυο κυρίως λόγους.

Ο πρώτος είναι ,ότι τα προηγούμενα χρόνια στο άκουσμα του ονόματος του τον αντιμετώπιζα το λιγότερο με σκεπτικισμό ( αν όχι εχθρικά....).Είχα πέσει και εγώ, στην παγίδα του ψευδεπίγραφου Αριστερού μηδενισμού

Ο δεύτερος είναι, ότι τον ανακάλυψα ( πολιτικά ) λίγο αργά.

Ας είναι, τουλάχιστον έμειναν οι ιδέες του.